Της Αλεξάνδρας Σουλαδάκη
Μετά την βόμβα που έσκασε στα χέρια του Γ. Παπανδρέου, λόγω της οικονομικής κρίσης κι έναν Καραμανλή κρυμμένο και προστατευμένο, μ ένα ΠΑΣΟΚ που το βάραγαν από παντού αδιακρίτως, με Πρόεδρο πλέον τον Β. Βενιζέλο και λίγο πριν τις εθνικές εκλογές του 2015, όλως τυχαίως και απολύτως «συμπτωματικά» έσκασε το σκάνδαλο του Άκη Τσοχατζόπουλου, ναι ναι… δεν γινόταν να περιμένει, έπρεπε να σκάσει λίγες μέρες πριν τις εκλογές, όλα στην υπηρεσία του πολίτη, στο άνοιγμα των ματιών του!
Το ΠΑΣΟΚ έπρεπε πάση θυσία και με κάθε θεμιτό η αθέμιτο τρόπο να κυλήσει στα τάρταρα, έτσι κι έγινε, όχι μόνο κύλησε, αλλά κάηκε και τσουρουφλίστηκε.
Ο λαός-κόσμος και κοσμάκης δεν θυμήθηκε τίποτα από το ΠΑΣΟΚ, μέσα σε μια νύχτα τα ξέχασε όλα, το αναθεμάτισε, έμεινε στο σκάνδαλο του Άκη, αφού η ΝΔ ξέρει καλά να κρύβει τις πομπές της.
Ξέχασε λοιπόν τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Πεπονή, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Αλευρά, τον Αυγερινό, την Μελίνα, τον Γεννηματά, την Κυπριωτάκη, αλλά και τα δεκάδες στελέχη που έδιναν από την ίδρυσή του αγώνες για τον λαό, το καλό της κοινωνίας και την χώρα.
Ξέχασαν μέσα σε μια νύχτα τα μεγάλα έργα που άλλαξαν την εικόνα της χώρας, επικεντρώθηκαν, για να τα λέμε σωστά «τους επικέντρωσαν» στον Άκη, μόνο στον Άκη γιατί βόλευε, βόλευε πολύ, χωρίς όμως να βλέπουν, ότι όλοι οι «άνθρωποι του Άκη» πήγαν και βρίσκονται ακόμη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρος Βενιζέλος, βρέθηκαν μόνοι μέσα στο αγριεμένο πλήθος, καταγράφοντας ένα ιστορικό 4% για το ΠΑΣΟΚ, στο …παρατσάκ δηλαδή να μην έμπαινε στην Βουλή.
Μετά απ αυτό και για πολλά πολλά χρόνια, ακόμα και με την αλλαγή ηγεσίας από την συχωρεμένη την Γεννηματά, το ΠΑΣΟΚ φυτοζωούσε.
Έγιναν διάφορες προσπάθειες ανασύνταξης –δήθεν- της δημοκρατικής παράταξης – της μεγάλης κεντροαριστεράς και τι να πρωτοθυμηθώ… τους περισπούδαστους 58, την ελιά, διάφορους εισοδιστές, πολιτικά ρετάλια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, κατέβασαν τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ και τ όνομά του, φτιάξανε ανεμόμυλους, τα κεφάλια του Γαϊτη και άλλα πολλά, αλλά το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα της κοινωνίας έμεινε στα «λιμά», έσβηνε καθηλωμένο, με δήθεν βοήθεια από ανθρώπους που το μόνο που ήθελαν ήταν να σβήσει, να μην υπάρχει πουθενά ΠΑΣΟΚ.
Και πέρασαν χρόνοι πολλοί κι ήρθε η μέρα της αλλαγής ηγεσίας και πάλι, φυσικά για κάποιους περισπούδαστους, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν ήταν το τρανταχτό όνομα, δεν ήταν «πολιτική οικογένεια», δεν ήταν πορφυρογέννητος, δεν ήταν σαλονάτος, ήταν όμως ένα κομμάτι της ψυχής της παράταξης, γι αυτό και σε όλους τους χώρους που αγωνιζόταν με την κοινωνία, συνδικάτα, επιστημονικοί σύλλογοι, ΤΕΕ κλπ. έφερνε πάντα νίκες.
Ο Νίκος είχε πιάσει την κοινωνία, ήξερε πάρα πολύ καλά ότι ο κόσμος, ο λαός, ο κοσμάκης, θα ξανάπιανε το νήμα απ την αρχή αφού έπαιρνε πίσω το ΠΑΣΟΚ το όνομα και τα σύμβολά του, έτσι θα έπαιρνε πίσω την χαμένη του αξιοπρέπεια, έχοντας βρει το θάρρος να ξαναπεί ότι είναι ΠΑΣΟΚ, ψηφίζει ΠΑΣΟΚ χωρίς να τον φτύνουν, αυτό και έκανε ο Νίκος Ανδρουλάκης, ξανά έφερε το ΠΑΣΟΚ στο φως.
Το ΠΑΣΟΚ ξανα περπάτησε στην κοινωνία μόνο του, χωρίς πολιτικά ρετάλια και δεκανίκια, όλοι εμείς πλέον μπορούσαμε να λέμε ξανά ότι είμαστε ΠΑΣΟΚ, να μην ντρεπόμαστε, αλλά και να μην φοβόμαστε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μόνο 2,5 χρόνια, σ αυτά τα 2,5 χρόνια έχουν γίνει 4 εκλογικές αναμετρήσεις, δημοτικές, περιφερειακές, Εθνικές, Ευρωεκλογές και όχι δεν έχασε πόντο, αλλά κέρδισε σε όλες.
Δηλαδή, επι 2,5 χρόνια έτρεχε σε όλη την Ελλάδα για να ξανα κατεβάσει το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία, να ξανα δουλέψουν οι οργανώσεις του και κάτω από τρομερά αντίξοες συνθήκες, κυρίως η πολεμική που δεχόταν σε προσωπικό επίπεδο, παρακολουθήσεις κλπ. τον αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ και φυσικά την οικονομική δυσπραγία του κόμματος.
Παρόλα αυτά όμως τα κατάφερε, διπλασίασε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, κέρδισε 21 νομούς, βγήκε πρώτη δύναμη σε δυο νομούς στην Κρήτη, Ηράκλειο και Λασίθι, δεύτερο στο Ρέθυμνο και αύξησε τα ποσοστά του σημαντικά στα Χανιά.
Κι όμως ο Νίκος ο Ανδρουλάκης αμφισβητήθηκε από αυτούς που πρωταγωνιστούσαν τις εποχές που το ΠΑΣΟΚ δεχόταν συνεχείς ήττες, έτσι μετέφρασαν αυτή τη φορά την νίκη σε ήττα, αυτό «βόλευε».
Δέχεται πυρά συντονισμένα απ την παλιά γενιά ΠΑΣΟΚων που δρουν ακόμα κομματικά και αντί να δρουν ως μέντορες της παράταξης, ισορροπιστές, ενωτικοί, λειτουργούν ως πυροδότες κρίσης και εσωστρέφειας.
Τα συστημικά ΜΜΕ στοχεύουν τον Ανδρουλάκη και δυστυχώς έχουν βρει συμμάχους μέσα από το ΠΑΣΟΚ, ανθρώπους της συγκυρίας, λιβανιστές, καιροσκόπους και σαλιάρηδες.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, έχει την επαρχία με το μέρος του, την Ελλάδα του μόχθου που δεν της … μυρίζουν οι «βοσκοί», ο Νίκος έχει μαζί του την τιμιότητα, το ήθος, την πολιτική σκέψη, την πραγματική αγάπη για το ΠΑΣΟΚ, έχει μαζί του εκατοντάδες στελέχη που ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει.
Ο Νίκος θα εκτεθεί και θα εκλεγεί και πάλι στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ, γιατί ούτε ναύτες χωρίς «ναυτικό φυλλάδιο» χρησιμοποίησε, αλλά και σε καμιά ξέρα μέχρι σήμερα δεν το έριξε.