9ο
Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να «αμαρτάνει. Η αμαρτία θανατώνει τον άνθρωπο και απομακρύνει τον αμαρτωλό από τον Θεό. Όμως δεν πρέπει να χάνει το θάρρος του. Γιατί γι’ αυτόν ήρθε ο Χριστός. Το έλεος του Κυρίου μας είναι τόσο μεγάλο, που καμιά παράβαση δεν μπορεί να το επισκιάσει, αρκεί ο άνθρωπος να μην πιστέψει τον διάβολο που του λέει ότι σωτηρία δεν υπάρχει πια γι’ αυτόν.
Ο διάβολος είναι ψεύτης και το μεγάλο του όπλο είναι αυτό. Το δε όπλο του ανθρώπου είναι πανίσχυρο. Και αυτό είναι: Μετάνοια, εξομολόγηση, θεία Κοινωνία. “Είναι το Αίμα του Χριστού που καθαρίζει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία”. Είδαμε τη μετάνοια του Δαβίδ, που όπως μας λέει ο Άγιος Κύριλλος, οι άρχοντες τον παρακαλούσαν να διακόψει τον αγώνα και τη νηστεία. Αυτός όμως δεν υποχωρούσε.
Ολόκληρη εβδομάδα νήστεψε από κάθε τροφή. Αν λοιπόν ένας βασιλιάς με τέτοιο τρόπο εκδήλωνε την μετάνοιά του, εσύ, ο απλός άνθρωπος, δεν θα εξομολογηθείς; Αργότερα πάλι, όταν επαναστάτησε ο Αβεσσαλώμ, ενώ υπήρχαν πολλοί άλλοι δρόμοι διαφυγής, ο Δαβίδ προτίμησε να γλυτώσει φεύγοντας προς το Όρος των Ελαιών.
Σαν να προσευχόταν έτσι στον Λυτρωτή, που έμελλε από κει να αναληφθεί στους Ουρανούς. Στη δύσκολη μάλιστα εκείνη περίσταση, ο Σενεϊ άρχισε να βρίζει και να καταριέται τον βασιλιά. Ο Δαβίδ όμως τον αντιμετώπιζε με ταπείνωση και μακροθυμία, λέγοντας: “Αφήστε τον!
Ο Κύριος του είπε να με καταριέται” (Β’ Βασ. 16:10). Γιατί ήξερε πως συγχωρούνται οι αμαρτίες εκείνου που συγχωρεί τους άλλους. Βλέπεις την ωφέλεια της εξομολογήσεως; Βλέπεις ότι σώζονται όσοι μετανοούν; Θάρρος λοιπόν αδελφοί μου. “Ήλθε γαρ ο Υιός του Ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός” (Λουκ. ιθ’ 10).
(Συνεχίζεται)