Να ‘μαστε λοιπόν στην επόμενη μέρα! Η «μετά Πρεσπών» εποχή έφτασε και είναι γεμάτη με προκλήσεις. Το εννοώ, με όλες τις έννοιες του όρου.
Το αποφασιστικό βήμα ολοκληρώθηκε με την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θέτοντας έτσι τέλος σε μια εκκρεμότητα που ταλαιπώρησε την Ελλάδα και την γειτονική χώρα για 27 ολόκληρα χρόνια.
Μια εκκρεμότητα που υπονόμευε την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών και εξέτρεφε τον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία και στις δύο χώρες.
Όλο το παραπάνω διάστημα στο «χρηματιστήριο του εθνικισμού» κερδοσκόπησαν, με πλείστα πολιτικά οφέλη, πολιτικές δυνάμεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και την ΠΓΔΜ. Είναι βέβαιο πως οι ίδιοι θα συνεχίσουν να επενδύουν και στο μέλλον σε ένα ισχυρό «χαρτί» που δείχνει να αποδίδει!
Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ήρθε, σε μια χρονική περίοδο όχι και τόσο ευνοϊκή για την ίδια την Συμφωνία. Συνέπεσε ουσιαστικά με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου στη χώρα μας και ως εκ τούτου αποτέλεσε και θα εξακολουθεί να αποτελεί, μέχρι και τις εκλογές, προϊόν κομματικής εκμετάλλευσης και πρόσχημα πολιτικής αντιπαράθεσης.
Σίγουρα, δεν μπορεί παρά να αισθάνονται ικανοποίηση οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, γατί τόλμησαν να κάνουν ένα ιστορικό βήμα προς το κοινό μας μέλλον, παρά τις τεράστιες αντιδράσεις που αντιμετώπισαν αμφότεροι.
Στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω και στην ΠΓΔΜ, θα έπρεπε να έχει δοθεί περισσότερος χρόνος για ενημέρωση και διαβούλευση, τόσο στους πολιτικούς όσο και στους πολίτες, πριν από την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Θα δίνονταν έτσι περισσότερες ευκαιρίες να κατανοήσουν όλοι τα υπέρ και τα κατά της Συμφωνίας, που σημειωτέον, όπως και όλες οι διπλωματικές συμφωνίες, αποτέλεσε προϊόν συμβιβασμού. Αυτό θα άλλαζε ενδεχομένως, την στάση και την θέση αρκετών πολιτών απέναντι στην Συμφωνία, αλλά πολύ φοβάμαι, δεν θα άλλαζε τίποτα ουσιαστικά στις αποφάσεις των εκπροσώπων του Κοινοβουλίου μας, αφού και τώρα τα κομματικά αντανακλαστικά υπερτερούν έναντι εκείνων των πατριωτικών!
Λέγεται ότι, αρκετοί βουλευτές, ορκισμένοι πολέμιοι, αλλά και ένθερμοι υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών, την καταψήφισαν ή την υπερψήφισαν αντίστοιχα, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να την μελετήσουν στις λεπτομέρειές της.
Μπορώ βεβαίως να υποθέσω τους λόγους της επίσπευσης της κύρωσης της Συμφωνίας, ως αποτέλεσμα ισχυρών πιέσεων έξωθεν και άνωθεν, όμως αυτή η εξήγηση δεν μπορεί να ευσταθεί και ως επίσημη δικαιολογία!
Η επόμενη μέρα κάθε άλλο παρά εύκολη προοιωνίζεται για τις δύο χώρες!
Οι δύο κυβερνήσεις δεν θα πρέπει τώρα να επαναπαυθούν στο ιστορικό τους «κατόρθωμα», αλλά να λάβουν άμεσα πρωτοβουλίες, μαζί με πολιτικούς, με κοινωνικούς φορείς, με συλλογικότητες, αλλά και με απλούς πολίτες, ώστε τα οφέλη που εκείνοι «βλέπουν» να έρχονται από την Συμφωνία, μέσα από το δικό τους πολιτικό-διπλωματικό πρίσμα, να μπορέσουν να τα εμφυσήσουν και στις συνειδήσεις των πολιτών. Να φροντίσουν να καλλιεργηθεί με προσοχή και να εμπεδωθεί στις κοινωνίες και των δύο χωρών το αίσθημα της φιλίας, της Ειρήνης, της ασφάλειας, της καλής γειτονίας και της συν-ανάπτυξης.
Φωνές από διάφορες πλευρές θα συνεχίσουν να ακούγονται. Εκείνοι που μονοπωλούν την ευαισθησία για τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να κατανοήσουν πως, αρκετά από αυτά τα δικαιώματα έχουν ήδη εκχωρηθεί, μέσα από τα μνημόνια που υπέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.
Τώρα είναι καιρός να αποδεχθούμε όλοι πως, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όπως σωστά είπε ο πρωθυπουργός και οι δύο λαοί με σύγχρονη σκέψη, με ορθολογισμό, με σοβαρότητα και χωρίς υστερίες, να ενσκήψουν στα πραγματικά προβλήματα που σίγουρα αντιμετωπίζουν.
Η «Βόρεια Μακεδονία» πλέον, ένα μικρό κράτος δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, σε άθλια οικονομική κατάσταση, χωρίς στρατό ουσιαστικά, δεν μπορεί παρά να το απασχολεί αυτή καθεαυτή η επιβίωσή του.
Η Ελλάδα από την άλλη, εξερχόμενη δειλά-δειλά από την πολύχρονη μνημονιακή της περιπέτεια, δεν μπορεί παρά να έχει την έγνοια της στην ανασυγκρότηση της οικονομίας της και στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών της, που αρκετοί από αυτούς εξακολουθούν να βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση.
Κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, υπάρχουν δύο λίμνες σε μεγάλο υψόμετρο.
Τρία κράτη που συναντιόνται στο νερό. Ολόκληρη η περιοχή γύρω από τις λίμνες, ανεξάρτητα από τα σύνορα και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου ονομάζεται «Πρέσπα».
Το ακαθόριστο υγρό σύνορο, αφορά μονάχα τους ανθρώπους. Δεν αφορά όμως και τα άλλα είδη, όπως τα πουλιά, τα ψάρια και γενικά όλα τα ξεχωριστά πλάσματα της παραδεισένιας αυτής φύσης. Έτσι κι αλλιώς, αυτά δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν, παρά μόνο να μοιραστούν! Είναι όρος για τη δική τους επιβίωση!
Οι άνθρωποι όμως δυστυχώς, θα βρίσκουν πάντα κάτι να μοιράζουν, κάτι να διεκδικούν, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ικανοποιούν την αέναη ματαιοδοξία τους.
Ουσιαστικά όμως, με αυτόν τον τρόπο, δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από το να αποδεικνύουν κάθε φορά, πόσο ευάλωτοι και πόσο αδύναμοι είναι τελικά!