“Χαίρε σεμνή, χαίρε τερπνή, χαίρε καλή, χαίρε ακήρατε, χαίρε κόρη Θεόκλητε, χαίρε άσπορε, χαίρε άφθορε”
(Ρωμανός ο Μελωδός)
Όλα είχαν ωριμάσει στην προχριστιανική εποχή για τον ερχομό του Χριστού. Όλα ήσαν έτοιμα και περίμεναν τη λύτρωση. Ο κόσμος ζούσε αδιέξοδα, υπαρξιακά, κοινωνικά και ηθικά. Είχε πάψει να πιστεύει και να ελπίζει στους δημαγωγούς αυτοκράτορες που με νόμους θεοποιούσαν τους εαυτούς τους και απαιτούσαν λατρεία.
Με νόμους είχαν καθιερώσει το θεσμό της δουλείας και τα σκλαβοπάζαρα, όπου αγόραζαν και πουλούσαν ανθρώπους. Με νόμους είχαν απαξιώσει τη γυναίκα, θεωρώντας την “res”, χωρίς δικαιώματα ούτε για τη ζωή των παιδιών της. Με νόμους επέτρεπαν το θάνατο στ’ ανάπηρα ή ανεπιθύμητα νεογέννητα.
Με νόμους έριχναν τους αντιπάλους στη φωτιά και τ’ άγρια θηρία ή τους καταδίκαζαν με μόνιμη εξορία.
Σ’ αυτή την απάνθρωπη και τραυματισμένη εποχή ήρθε “το πλήρωμα του χρόνου” και το ξημέρωμα της Άγιας μέρας, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ με το μήνυμα στην Παναγία πως θα γεννήσει το Χριστό. Αυτό το μήνυμα δημιούργησε τη μεγάλη ειρηνική επανάσταση.
Την “Επανάσταση της Αγάπης” που μεταμόρφωσε τον κόσμο. Αυτής της επανάστασης την επέτειο, επέτειο του Ευαγγελισμού, συνεορτάζει το Έθνος μας με την ένοπλη ελληνική επανάσταση του 1821, με το εγερτήριο σύνθημα “ελευθερία ή θάνατος”. Το μήνυμα της “Επανάστασης της Αγάπης” (ο Θεός αγάπη εστίν) είναι η απολύτρωση και σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Της ελληνικής του 1821 είναι η αποτίναξη ζυγού τυραννικού και ελευθερία του γένους των Ελλήνων.
Η γέννηση του Χριστού και η ζωή του μέσα στον κόσμο είναι το μεγαλύτερο γεγονός της ιστορίας του κόσμου. Τέμνει την ιστορία στα γεγονότα. π.Χ. και μ.Χ. η Παναγία Μητέρα Του είναι και δική μας Μητέρα. Η πνευματική οικογένεια των χριστιανών είναι ο Τριαδικός Θεός, Πατέρας. Η Παναγία Μητέρα μας. Οι Άγιοι τ’ αδέλφια μας. Πάντα στα χείλη μας έρχεται τ’ όνομα της Παναγίας, Μητέρας μας, στις αρρώστιες, αποτυχίες και δυσκολίες μας. Τη φωνάζομε και ζητούμε βοήθεια για να σωθούμε.
Την παρακαλούμε να κλείσουν οι πληγές που μας άνοιξαν οι άλλοι ή που ανοίξαμε εμείς στους άλλους, ή οι ίδιοι στους εαυτούς μας. Ζητούμε βοήθεια και φωτισμό, να γίνομε φρονιμότεροι. Να μετανιώσομε για τις παραλείψεις και σφάλματά μας που έφεραν τον ξεπεσμό και φτιώχεια στον τόπο μας. Να βοηθήσομε την πατρίδα να πάψει να πονεί και να υποφέρει, για να πάψει να πονεί και να υποφέρει ο καθένας μας.
Οι Πατέρες, υμνογράφοι και αγιογράφοι της Εκκλησίας μας λένει πως η Παναγία μας είναι η χαρά των Αγγέλων, η δόξα των Αγίων και η προστασία των ανθρώπων. Ο Ν. Καζαντζάκης υμνεί τη Μεγαλόχαρη αποκαλώντας την “Μητέρα του κόσμου, Γλυκοφιλούσα, Κερά της θάλασσας και Καρδιά των ανθρώπων που χώρεσε Εκείνον που ουρανός και γης δεν τον χωρούν”.
Ο Οδ. Ελύτης μάς λέει πως “όσοι δεν έχουν εμπειρία των εορτών της Παναγίας τους λείπει το εσωτερικό βάρος”.
Δια της Παναγίας βλέπομε την αγάπη του Θεού στον άνθρωπο και δι Αυτής γνωρίζομε τον αληθινό Θεό που αγνοούσαν οι προχριστιανικοί λαοί.
Είμαστε οδοιπόροι μιας πρόσκαιρης ζωής. Ζητούμε τη βοήθεια της Μεγαλόχαρης να φτάσομε στο τέλος, στο θάνατο, ανώδυνα και ανεπαίσχυντα. Είμαστε και θαλασσοπόροι κι έρχονται τ’ αγριεμένα κύματα των πόνων και των θλίψεων και χτυπούν με λύσσα το καράβι της ζωής μας.
Πάντα όμως η Μεγαλόχαρη ακούει τη φωνή μας και μας βοηθά ν’ αράξομε στο ακύμαντο λιμάνι και να σωθούμε. Πάντα πιστεύουν οι Έλληνες πως η Υπέρμαχος Στρατηγός είναι συμπολεμιστής στους δίκαιους αγώνες τους. Γι’ αυτό είναι οι ήρωες στους πολέμους. Ένα από τα ωραιότερα ποιήματα των αγώνων 1940-41 είναι “η προσευχή του πληγωμένου στρατιώτη, του ποιητή Μωραϊτίνη. “Γλυκειά του σκόσμου Δέσποινα, μια χάρη θέλω να μου κάνεις.
Το χέρι μου να γιάνεις. Το χέρι που λαβώθηκε βαριά από τον εχθρό μου και σκλαβωμένο τώρα στέκει. Για να μπορέσω γρήγορα να κάνω το Σταυρό μου. Να ξαναπιάσω το ντουφέκι. Και που θα μ’ έκανες καλά την ώρα εκαρτερούσα, Αγαπημένη Παναγιά, Γλυκοφιλούσα, να πολεμάω μερόνυχτα, ω Αγιά Παρθένα για την πατρίδα όρθιος, γονατιστός για Σένα”.
Αυτές είναι οι πνευματικές μας ρίζες. Οι σταθερές της πίστης και πατρίδας.
Οι εχθροί μας δίδουν μάχρες για την εξάλειψή τους. Δεν θα τα καταφέρουν. Η Υπέρμαχος Στρατηγός είναι κοντά μας. Αρκεί να τη φωνάζομε και να μην απορρίπτομε ούτε Αυτή, ούτε το Γιο της.
Κώστας Χαρ. Νεονάκης