Προ ημερών σε δύο ηλικιωμένους που είχανε πολλά χρόνια να συναντηθούν, κάνανε την εμφάνισή τους στη σκέψη τους τα βιώματα της παλιάς εποχής που τα ζήσανε σχεδόν μαζί. Τα χωριά τους είχανε μεγάλη απόσταση αλλά η παντέρμη κατοχή ήτανε η αιτία να συναντιούνται από όταν είχανε παντρευτεί εξαιτίας των εργασιών που εκτελούσανε για να διατηρηθούν στη ζωή. Ο κ. Μάρκος ξεκινούσε πολύ πρωί λόγω της απόστασης από το χωριό του με τις δυο αγελάδες που είχε και με τα ζευγάλετρα φορτωμένα στο γάιδαρό του για να φθάσει στο χωριό του κ. Χαραλάμπη προκει-
μένου να του σπέρνει τα χωράφια του με σιτηρά που τα είχε ανάγκη. Υπόψιν ότι ο κ. Μάρκος είχε λίγα χωράφια και του έμενε χρόνος να πηγαίνει να εκτελεί αγροτικές εργασίες και σε όσους δεν είχανε την δυνατότητα να διατηρούν ζώα, αμειβόμενος με καρπούς, με άχυρα ή και με λάδι που το είχε ανάγκη. Επίσης και οι δυο είχανε μεγάλες οικογένειες και είχανε πολλές ανάγκες για τη διαβίωση αυτών, με περισσότερες ο κ. Μάρκος επειδή διατηρούσε τρία ζώα και είχανε και αυτά τη δική τους διατροφή και τα έξοδα που διέθετε για τα απαραίτητα εργαλεία για τα ζευγάλετρα που συντηρούσε και επιπλέον το σαμάρι του γαϊδάρου του. Επίσης διατηρούσε και ειδικό στάβλο για την στέγαση όλων των ζώων του. Από το φθινόπωρο αρχίζανε οι εργασίες της σποράς και από την προηγούμενη ημέρα έλεγχε αν τα εργαλεία του ήτανε σε καλή κατάσταση και εκτελούσε καλύτερη διατροφή όλων των ζώων για να αντέξουν όλη την ημέρα στην εργασία και το βράδυ τους γέμιζε τις ματζαδούρες με άχυρα για να τρώνε την νύχτα. Το πρωί όταν ξυπνούσε τους έβαζε πάλι λίγα άχυρα και ρόβι «καρπός» και όταν έφευγε πίνανε και νερό. Πάντα φρόντιζε κάθε χρόνο να αποθηκεύει πολλά άχυρα και ρόβι για να μην ζητά από τους χωριανούς του.
Μετά που έφυγε η κατοχή και βγήκανε τα τρακτέρ αυτά αναλάβανε να εκτελούν την καλλιέργεια και την σπορά των σιτηρών και σταματήσανε οι δύο συνεργάτες τις εργασίες τους γιατί με αυτά είχανε λιγότερους κόπους και όσο περνούσανε τα χρόνια είχανε σχεδόν ξεχάσει ο ένας τον άλλο. Μετά μόνο λίγοι διατηρούσανε τις αγελάδες, τα ζευγάλετρα και τον γάιδαρο και σπέρνανε τα σπαρτά τους με την παλιά τεχνολογία. Όμως λέγανε παλιά και την παροιμία: βουνό με βουνό δεν σμίγει ενώ οι άνθρωποι συναντούνται. Αυτό έγινε στην πραγματικότητα. Οι δύο συζευτάδες είχαν πριν δύο ημέρες τη συνάντησή των στο νοσοκομείο της πόλης μας που είχανε πάει για εξετάσεις της υγείας τους στον ίδιο γιατρό.
Κατά την ώρα που η νοσηλεύτρια φώναξε το όνομα με το επίθετο του κ. Μάρκου να μπει για εξέταση το άκουσε ο κ. Χαράλαμπος και όταν βγήκε από την εξέταση ύστερα από τόσα πολλά χρόνια βρεθήκανε κοντά και καθίσανε μαζί όλη την ώρα μέχρι να μπει και ο κ. Χαραλάμπης και προλάβανε να πούνε για την καλή τους συνεργασία που είχανε όλα τα χρόνια. Θυμηθήκανε την σπορά των σιτηρών, τις αγελάδες, τον γάιδαρο, τα ζευγάλετρα, τα άχυρα και όλα τα εμπόδια που είχανε συναντήσει κατά τις ώρες της καλλιέργειας όλων. Είπε ο κ. Μάρκος ότι χάλασε τον στάβλο του και τον έκανε αποθήκη αλλά στην άκρη του άφησε μια μικρή ματζαδούρα για να θυμάται όλα όσα πέρασε την κατοχή για να ζήσει την οικογένειά του.
Επίσης είπε ότι έχει όλα τα ζευγάλετρα (αλέτρι, ζυγό κ.λπ.) και το σαμάρι του γαϊδάρου του γιατί θέλει να τα βλέπει όσο θα ζει, ενώ «ο γιος μου είπε να τα δώσω σε μουσείο για να αδειάσει την αποθήκη, όμως εγώ επιμένω να παραμείνουν γιατί αυτά σταθήκανε και με βοηθούσανε για να ζούμε όλοι μας».
Όταν μπήκε και ο κ. Χαραλάμπης για εξέταση τον περίμενε ο κ. Μάρκος να πάνε απέναντι στο Νοσοκομείο για να πιούνε καφέ για να αποτελειώσουνε τις αναμνήσεις τους. Και εκεί είπανε τα υπόλοιπα κάνοντας συγχρόνως και την ανάλογη κριτική των δυο εποχών.
Εκείνη τη στιγμή πήρε το λόγο ο κ. Μάρκος και είπε: Εμείς την εποχή μας είχαμε τις ματζαδούρες για να τρώνε τις τροφές τα ζώα για να δουλεύουνε προς όφελός μας. Σήμερα Χαράλαμπε, οι νέοι μας αυτή την ονομασία ποτέ δεν την έχουν ακούσει από κανένα για να την ξέρουν. Όμως ορισμένοι γιατί να την μάθουνε αφού έχουνε τις ματζαδούρες (τσέπες) των γονέων τους γεμάτες από λεφτά;
Μετά από το καφενείο χωρίσανε και κάνανε συνεννόηση ότι θα παίρνει ο ένας τον άλλο τηλέφωνο και θα προσπαθούν να κάνουν συναντήσεις εφόσον η υγεία τους το επιτρέπει και επιπλέον, είπανε να ενημερώσουν τις οικογένειες τους για αυτή τη συνάντηση και για όλα τα βιώματα που ζήσανε μαζί συνεργαζόμενοι στις εργασίες τους προς όφελος των οικογενειών τους.
Για όλα τα παραπάνω που αναφέρουμε είναι αληθινά καθότι ο κ. Χαράλαμπος έχει μαζί μας συγγένεια πρώτου βαθμού και στην επίσκεψη που του κάναμε στο σπίτι του λόγω της μικρής ασθένειας που πέρασε πρόσφατα, τότε του δόθηκε η ευκαιρία να τα θυμηθεί και μας τα είπε όπως ακριβώς είχανε συμβεί. Φεύγοντας είπε: σε κάθε βήμα που πατώ, ο νους μου ταξιδεύει, όλα μου τα βιώματα, μπροστά μου μού τα φέρνει.
Και τελειώνοντας οφείλουμε να προσθέσουμε ότι σήμερα οι νέοι μας καθόλου δεν γνωρίζουν όλα αυτά τα βιώματα που έχουν ζήσει οι πρόγονοί τους την κατοχή που πέρασε. Όμως έχουν δίκιο γιατί κανείς δεν τους έχει ενημερώσει αλλά και η πολιτεία που έχει την ευθύνη οφείλει όλες οι παροιμίες να διδάσκονται στα σχολεία, γι’ αυτό όλοι οι κόποι των προγόνων τους χάνονται και μη χειρότερα.
* Ο Γιάννης Τσακπίνης είναι απόστρατος Αξιωματικός