«Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική», κατά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή! Μπορεί όμως κάποιος να τη βρει στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, στη Σκωτία και στη Ρουμανία. Ακόμα και στην Κολομβία, υπάρχουν δύο «Μακεδονίες»!
Το όνομα «Μακεδονία» το συναντάμε σε αρκετές περιοχές τους κόσμου. Συγκεκριμένα, 19 πόλεις και 55 κοινότητες χρησιμοποιούν την ίδια ονομασία, αν και είναι λιγότερο δημοφιλής από το όνομα της «Αθήνας», που το τιμούν περισσότερες από 60 πόλεις ανά τον κόσμο!
Χαριτολογώντας επίσης, θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε στις παραπάνω περιοχές και την Βόρεια Κρήτη, αν λάβουμε υπόψη την σχετική αφίσα που κυκλοφόρησε πρόσφατα στο νησί μας, καλώντας τους πολίτες σε γενικό ξεσηκωμό ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών και η οποία ανέγραφε πως «Η ιερή Γη της Μακεδονίας είναι τα Βόρεια προάστια της Κρήτης».
Η αρχαία Μακεδονία, ως γνωστόν, δεν περιοριζόταν στην σημερινή ελληνική επαρχία. Το γεωγραφικό έδαφος των αρχαίων Μακεδόνων, σήμερα ανήκει σε τέσσερα διαφορετικά κράτη. Το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται επί ελληνικού εδάφους. Ακολουθεί η Βουλγαρία, έπεται η σημερινή ΠΓΔΜ και ένα μικρό κομμάτι βρίσκεται στην Αλβανία. Προφανώς, δεν είναι πρωτόγνωρο στην ιστορία, μια γεωγραφική περιοχή με την ίδια ονομασία, να την μοιράζονται δύο κράτη.
Όταν λέμε την φράση «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», ως σύνθημα, μπορεί για κάποιους αυτό να σημαίνει ότι η Αλβανία, η Βουλγαρία και τα Σκόπια έχουν καταλάβει ελληνικό έδαφος που θα πρέπει να το απελευθερώσουμε. Υπάρχει άραγε υπερβολή στην ερμηνεία του συνθήματος αυτού ή σε εκείνους που το ενστερνίζονται ένθερμα; Αποτελεί πάντως ένα «κάλεσμα» που κι ετούτη τη φορά έχει καταφέρει να διχάσει τη χώρα. Τον ρόλο του καταλύτη αυτού του διχασμού, εξακολουθεί, δυστυχώς, να μονοπωλεί «επάξια» το πολιτικό μας σύστημα!
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα πολιτικά κόμματα, αδυνατώντας να ανέλθουν στο στοιχειώδες επίπεδο μιας αυτονόητης πολιτισμένης εθνικής συνεννόησης, αλληλοσπαράσσονται πάνω από μείζονα εθνικά ζητήματα, που προκύπτουν στις σχέσεις μας με άλλες χώρες. Για παράδειγμα, πόσες φορές κατά το παρελθόν δεν διαίρεσαν τη χώρα στα δύο, υιοθετώντας το μίζερο κλίμα της μεταξύ μας πόλωσης, για μικροκομματικούς λόγους, αντιμετωπίζοντας ζοφερές προκλήσεις και απειλές εξ’ Ανατολών αφιχθέντων, από τον πραγματικά επικίνδυνο και αδιάλλακτο γείτονά μας, την Τουρκία;
Τον κίνδυνο που ελλοχεύει να αντιμετωπίζουμε μελλοντικά την τουρκική απειλή και από τον Βορρά, άραγε κανείς δεν τον διαισθάνεται;
Έτσι όμως δυστυχώς συμβαίνει και τώρα! Περισσεύουν και πάλι η υποκρισία και η σκοπιμότητα. Η κυβέρνηση έχει βρεθεί τυχαία σήμερα, λόγω διεθνούς συγκυρίας, σε μια θέση που θα την ζήλευαν αρκετές προηγούμενες κυβερνήσεις. Βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στην επίλυση ενός χρονίζοντος, μείζονος εθνικού προβλήματος, επιδιώκοντας να βελτιώσει τη θέση της χώρας μας στα Βαλκάνια.
Αυτό συμβαίνει, επειδή «έτυχε» να «συνωμοτήσει το Σύμπαν» με τους ισχυρούς της Γης, ετούτη τη χρονική στιγμή προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η αντιπολίτευση από την άλλη, σχεδόν σύσσωμη, ανταποκρινόμενη μόνο στο πρώτο συνθετικό της ονομασίας της, αντιδρά μηδενιστικά σε οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία και επιδιώκει να χρησιμοποιήσει την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ως αντιπολιτευτικό «όπλο» κατά του πολιτικού της αντιπάλου, κατηγορώντας τον ως «εθνικό μειοδότη».
Αδιαφορεί (για να μην πω ότι το επιδιώκει) για το κλίμα διχασμού που θα δημιουργήσει στην ελληνική κοινωνία, στον δρόμο για τις κάλπες. Χωρίζει τους Έλληνες σε πατριώτες και μειοδότες, δηλητηριάζοντας οποιαδήποτε προοπτική μελλοντικής εθνικής συνεννόησης σε αυτόν τον τόπο.
Διοργανώνονται, τάχα μου αυθόρμητα πατριωτικά συλλαλητήρια ανά την χώρα, στα οποία παρεισφρέουν, εκτός από τους αγνούς πατριώτες που διαδηλώνουν ειρηνικά και υπερασπίζονται την όποια άποψή τους, και φανατικοί εθνικιστές, σκοτεινοί υποκινητές ακροδεξιών κύκλων, ακόμα και σεβάσμιοι καλόγεροι, ως εκπρόσωποι του «ιερού real estate».
Ποιοι όμως διοργανώνουν και συντονίζουν αυτά τα μαζικά συλλαλητήρια και ποιοι χρηματοδοτούν τον τεράστιο αφισοπόλεμο της «πατριωτικής αντίστασης»;
Εκείνοι πάντως που θα τολμήσουν να ψηφίσουν τις επόμενες μέρες τη Συμφωνία των Πρεσπών στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά και οι υποστηρικτές τους, είναι μειοδότες και προδότες της Πατρίδος, ενώ αυτοί που «αντιστέκονται», εκφοβίζουν και υπονομεύουν την ατομική και πνευματική ελευθερία των άλλων, με απειλητικά sms, με ύβρεις και κραυγές φανατισμού ασκούν πατριωτικό καθήκον!
Ο πατριωτισμός όμως ως έννοια, όσο κι αν έχει φθαρεί από κάποιους, αποτελεί σύμβολο της ταυτότητας ενός λαού που βασίζεται στη γλώσσα, την κουλτούρα, τη θρησκεία, τις ιστορικές μνήμες και αναδεικνύει ως χαρακτηριστικά πατριωτισμού το ήθος, την αρετή, την τόλμη, τη δικαιοσύνη και την αμφισβήτηση.
Σήμερα που τα παιδιά μας μιλάνε, διαβάζουν και γράφουν άπταιστα στην σύγχρονη «γλώσσα των Greeklish», φοβόμαστε μήπως απειλείται η ελληνική γλώσσα από τη Συμφωνία που υπογράψαμε με τους Βόρειους γείτονές μας και που πρόκειται να επικυρώσουμε σε λίγες μέρες!
Ας δείξουμε, έστω για μια φορά, τον πολιτισμό μας, ως έθνος και ως κοινωνία και ας μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να εμφανιστούμε διεθνώς ως χώρα φανατικών και αγράμματων που επιζητούν τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό.
Ας σεβαστούμε την πλούσια πνευματική μας κληρονομιά και μαζί με αυτήν και τον λόγο του δικού μας Ηράκλειτου: «Μη εική περί των μεγίστων συμβαλλώμεθα».
Δηλαδή, σε ελεύθερη μετάφραση, «να μη λέμε ανοησίες για τα σπουδαία!».