Κύριε διευθυντά,
Τελευταία και λόγω της λειψυδρίας πολλοί ψάχνονται τι γίνεται με το νερό και βλέπουμε και διάφορα δημοσιεύματα που αναφέρουν τις επιτυχίες του Ισραήλ όσον αφορά την απόκτηση νερού και πόσο μεγάλες προσπάθειες έχει κάνει για αυτό. Μπροστά στον κίνδυνο της λειψυδρίας, πολλοί προτείνουν αφαλάτωση και για την άρδευση την επαναχρησιμοποίηση λυμάτων.
Το Ισραήλ είναι πρωτοπόρο στον αγώνα για αύξηση του νερού για ύδρευση κα άρδευση. Μόλις απέκτησε κράτος το 1948 έκανε πολλαπλά φράγματα και στον Ιορδάνη ποταμό και σε όλα τα μικρότερα ποτάμια και δεν άφησε σταγόνα χαμένη. Το επιφανειακό νερό είναι το φθηνότερο νερό, γιατί έρχεται από μεγάλα υψόμετρα και καταλήγει στις πεδιάδες για άρδευση και στις παραλιακές εκτάσεις χωρίς άντληση.
Το νερό αποθηκεύεται όταν βρέχει στους ταμιευτήρες των Φραγμάτων και αποδίδεται στην κατανάλωση όταν το χρειαζόμαστε, είτε για πότισμα καλλιεργειών, είτε για ύδρευση. Έτσι κατέληξε ο Ιορδάνης ποταμός να μην εκβάλει νερό στη Νεκρά θάλασσα, αφού με τα αλλεπάλληλα φράγματα το νερό που έρχεται από τα μεγάλα υψόμετρα κατακρατείται στους ταμιευτήρες και δεν φθάνει στη Νεκρά θάλασσα, όπου η στάθμη του νερού κατεβαίνει κάθε χρόνο 1 μέτρο. Έτσι το νερό της Νεκράς θάλασσας εξατμίζεται και σιγά -σιγά θα αποξηρανθεί.
Η επιφάνεια του νερού στην Νεκρά θάλασσα έχει κατέβει 400 μέτρα κάτω από το υψόμετρο της Μεσογείου και είχε γίνει παλαιότερα συζήτηση να κατασκευάσουν αγωγό να εμπλουτίζουν τη Νεκρά θάλασσα με θαλασσινό νερό που έχει υποπολλαπλάσια αλατότητα από το νερό της Νεκρής θάλασσας. Ταυτόχρονα έκαναν έρευνες και εφηύραν νέα συστήματα άρδευσης και κατασκεύασαν εργοστάσια παραγωγής σταλακτήρων για άρδευση με σταγόνες των 4 λτρ την ώρα και όχι όπως εμείς εδώ με σταλακτήρες σωληνάκια των 60 λίτρων την ώρα.
Αποτέλεσμα της χρήσης συστημάτων άρδευσης με σταγόνες είναι, ότι το νερό δεν απλώνει και δεν υγραίνει την επιφάνεια του εδάφους, αλλά πηγαίνει κατευθείαν βαθύτερα και έτσι δεν αναπτύσσονται χόρτα, και έχουμε και λιγότερη εξάτμιση. Αντίθετα στη Θεσσαλία οι αγρότες μας ποτίζουν με κανόνια δηλαδή με τεχνητή βροχή, όπου κάποια αντλία εκσφενδονίζει σε ακτίνα 40 μέτρα περιστροφικά το νερό και αρδεύει μια έκταση κυκλική 80 μέτρων διάμετρο.
Όταν βέβαια φυσά αέρας το νερό πάει αλλού και επί πλέον, επειδή ποτίζεται όλη η επιφάνεια του αγρού, φυτρώνουν χόρτα και τελικά η σπατάλη είναι τεράστια. Και αφού δεν φτάνει το νερό από τις γεωτρήσεις, διανοίγονται νέες σε μεγαλύτερα βάθη και έχει κατέβει ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας στο Θεσσαλικό κάμπο στα 400 μέτρα και κοστίζει πολλαπλάσια η άντληση.
Αντίθετα το νερό από τα φράγματα κυλά με βαρύτητα χωρίς καμιά δαπάνη, πέραν της κατασκευής των έργων. Έχω δει στο Λονδίνο επιτραπέζια σταφύλια σε σούπερ μάρκετ πριν 20 χρόνια, αλλά ελληνικά δεν είδα, αφού δεν είμαστε ανταγωνιστικοί.
Οι Ισραηλινοί είναι πρωτοπόροι στην στάγδην άρδευση παγκοσμίως. Δημιούργησαν βιομηχανίες παραγωγής συστημάτων στάγδην άρδευσης με πατέντες δικές τους. Όμως το νερό είναι αγαθό υψίστης σημασίας και το Ισραήλ, προσπαθώντας να εξοικονομήσει πρόσθετες ποσότητες νερού, έκανε πόλεμο και κατέλαβε τα υψίπεδα του Γκολάν όπου πηγάζει ο Ιορδάνης. Είναι γνωστό ότι στα βουνά σε μεγάλα υψόμετρα βρέχει πολύ περισσότερο από τις παραλίες.
Ο πόλεμος αυτός έγινε για να δεσμεύσει τα νερά του Ιορδάνη από τις πηγές του, με διαδοχικά φράγματα, ώστε να μην χάνεται σταγόνα κατά την διαδρομή του μέχρι να φθάσει στο Ισραήλ. Από τα υψίπεδα του Γκολάν εκκένωσε μερικά χωριά και κατέλαβε την περιοχή με εγκατάσταση μονάδων στρατού σε στρατόπεδα. Πριν ένα μήνα διάβασα στις εφημερίδες ότι το Ιράν έστειλε πυραύλους στο Γκολάν! Δηλαδή μέχρι και πόλεμο έκανε το Ισραήλ για να βρει πρόσθετο νερό, γιατί χωρίς νερό δεν υπάρχει ανάπτυξη!
Η επόμενη ενέργεια των Ισραηλινών για να καλύψουν τις ανάγκες τους, στις περιπτώσεις που έχουν συνεχόμενες ξηρικές χρονιές, ήταν η κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης δυναμικότητος 600 εκατ κυβικά ετησίως, που λειτουργούν μόνο συμπληρωματικά, όταν τελειώσουν τα νερά της βροχής και αδειάσουν οι Ταμιευτήρες των Φραγμάτων. Στα νερά αυτά της αφαλάτωσης, εκτός από τη αφαλάτωση απαιτείται και άντληση, αφού το νερό προέρχεται από τη θάλασσα και πρέπει με άντληση και ανύψωση να φθάσει στις πόλεις για ύδρευση και στους αγρούς για άρδευση.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε κονδύλια για σοβαρά έργα, που εσαεί θα αποδίδουν στον καταναλωτή άφθονο και φθηνότερο νερό. Εμείς εδώ επιλέγουμε να δίδουμε διάφορα επιδόματα και επιδοτήσεις για ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών. Αυτό λέγεται κυνήγι στα ψηφαλάκια!
Όμως έτσι το κόστος παραγωγής παραμένει υψηλό και δεν είμαστε ανταγωνιστικοί και οι αγρότες εγκαταλείπουν τα χωράφια και τις καλλιέργειες και ζητούν πουλώντας την ψήφο τους κάποια εξασφάλιση, είτε με πρόωρες συντάξεις, είτε με διορισμούς σε μόνιμες θέσεις, είτε φεύγουν ως μετανάστες στο εξωτερικό, γιατί εδώ δεν μπορούν να ζήσουν.
Και οι Κυβερνήσεις μας, αφού δεν υπάρχει εισόδημα για φορολόγηση και δεν έχουν λεφτά να μοιράσουν, δανείζονται για να καλύπτουν τα ελλείμματα. Και έφθασε το χρέος να γίνει τεράστιο (320 δισ. ευρώ) και αφού δεν μας δανείζουν πια οι αγορές ζητήσαμε βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση που μας έσωσε με αντικατάσταση των δανείων με ισόποσα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με επιτόκια κάτω από 1,5% αντί 7% και άνω από τις αγορές. Αλλιώς θα είχαμε πτώχευση τύπου Αργεντινής και θα σπάγαμε τα τζάμια των Τραπεζών να πάρουμε τις καταθέσεις, να μην τις κατάσχει η Κυβέρνηση για να πληρώσει τους υπαλλήλους.
Μπριλάκις Κων/νος