Ο Αργύρης, δεκατριών χρονών παλικαράκι, τώρα πια πάει στο γυμνάσιο. Είναι άριστος μαθητής. Έχει όμως ένα κουσουράκι: στάση σώματος κάπως καμπουριαστή. Οι γονείς του συνεχώς τον συμβουλεύουν ή του κάνουν και αυστηρές παρατηρήσεις. «Ίσια το κορμί σου!» «Τι στάση είναι αυτή!» Ο Αργυρούλης στενοχωριέται που τους ακούει και παίρνει ίσια στάση. Όμως μετά από λίγο ξεχνιέται και ξανακαμπουριάζει.
Ο παππούς του δεν θέλει να τον στενοχωρεί με αυστηρές παρατηρήσεις. Μια μέρα βρήκε ευκαιρία να αρχίσει συζήτηση μαζί του για το τι φανερώνει η κορμοστασιά μας. Ο Αργυρούλης διάβαζε κάτι.
– Παππού, τι θα πει ευθυτενής;
– Ντρέτος… Αυτός που έχει ίσια στάση σώματος. Βέβαια η στάση του σώματος δηλώνει, κατά κάποιο τρόπο, και τον χαρακτήρα του ανθρώπου.
– Δηλαδή;
– Να! Να σε ρωτήσω. Πώς θα χαρακτήριζες έναν άνθρωπο που στέκεται ντρέτος, με κάπως ανυψωμένη στάση κεφαλιού, υψηλή ματιά, έκφραση αυστηρή;
– Περήφανος… Αίσθημα ότι είναι άρχοντας… Βλέπει τους άλλους αφ’ υψηλού…
– Το βρήκες. Ντρέτος, με όρθια στάση κεφαλιού, ευθεία ματιά, χαμογελαστό πρόσωπο;
– Φανερώνει … τιμιότητα καλοσύνη!
– Τώρα ας γυρίσουμε στο αντίθετο. Καμπουριαστός – όχι εκ φύσεως – μπροστά στους άλλους, μάτια στραμμένα προς το έδαφος, έκφραση φοβισμένη…
– Δείχνει… ενοχή, δουλικότητα.
– Μπράβο, Αργύρη! Όπως και ο ίδιος καταλαβαίνεις, η στάση του κορμιού μας, της κεφαλής μας, η έκφραση του προσώπου μας, οι ματιές μας, ο τόνος της φωνής μας… δείχνουν τα αισθήματα της στιγμής, αλλά και τον χαρακτήρα μας γενικώς. Άλλοι βλέπουν ψηλά, άλλοι χαμηλά, άλλοι τεντώνουν περήφανα το κορμί τους και άλλοι σκύβουν φοβισμένοι, σύμφωνα με τις εκάστοτε περιστάσεις ή και σε όλη τους την ζωή.
Έχομε δηλαδή στάση υπερήφανη, στάση δουλικότητας, στάση μετανοίας και ταπεινώσεως, στάση θρασύτητας… Η ίσια στάση σώματος δίνει βέβαια και ομορφιά. Δείχνει αρχοντιά, λεβεντιά. Αντίθετα, το καμπούριασμα, που σε μερικές περιπτώσεις οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια και όχι σε κάποια πάθηση, και που μπορεί να γίνει ισόβια συνήθεια, δηλώνει δουλικότητα, δειλία, κακομοιριά.
Αυτό το τελευταίο ο Αργυρούλης το πρόσεξε ιδιαίτερα. Έμεινε για λίγο σκεφτικός. Είχε βέβαια κάποια κοινωνική δειλία, που εκδηλωνόταν στις παρέες του, ιδιαίτερα όταν υπήρχαν και κορίτσια… Ενώ ο φίλος του ο Σωτήρης μιλούσε άνετα, έπαιρνε πρωτοβουλίες, έλεγε αστεία… Και όλοι τον πρόσεχαν και γελούσαν. Και όλοι ζητούσαν την παρέα του… Κι ο Σωτήρης έπαιρνε θάρρος και όλο κορδωνότανε.
Όμως εκείνη την στιγμή ο φίλος του ο Γιώργος τον φώναξε από έξω. Και βγήκε τρεχάτος για παρέα και παιχνίδι. Την άλλη μέρα ο παππούς συμβούλεψε τους γονείς του να μην αποπαίρνουν το παιδί τους. Καλύτερα να συμβουλευτούν έναν ορθοπεδικό.