Βάλε μου ένα ποτήρι νερό, δεν μας πρόσφεραν ούτε ένα ποτήρι νερό, χύσε του λίγο νερό να συνειφέρει, αυτός δεν έχει ούτε νερό στο σταμνί, θα πούμε το νερό νεράκι, ο τρίτος πόλεμος θα γίνει για το νερό κλπ. Η πιο στοιχειώδης προσφορά, αλλά και η πιο απαραίτητη για την ύπαρξή σου είναι το νερό.
Τα τρία ψηλά βουνά στο βλογημένο νησί μας τραβούν τις βροχές και έτσι έχομε αρκετό νερό, παρά τις ατασθαλίες που γίνονται. Δυστυχώς μόνο το 3% των ετήσιων βροχών αξιοποιείται, σύμφωνα με μια μελέτη προ 15 χρόνων περίπου, το άλλο επιστρέφει στη θάλασσα. Γιατί αυτή η επιπολαιότητα και η κακοδιαχείριση από τους πολίτες και το κράτος; Γιατί δεν φροντίζομε να έχομε νερό στο σταμνί; Γιατί πρέπει να μεσολαβήσει ο πρωθυπουργός για τη δικτύωση άρδευσης στο Θιβέτ (οροπέδιο Λασιθίου) από μια λιμνοδεξαμενή;
Η Κύπρος έχει γεμίσει τα βουνά και τα λαγκάδια με λιμνοδεξαμενές, το Ισραήλ κλέβοντας το νερό από δυο ποταμούς και αξιοποιώντας τη σταγόνα το νερό έχει μετατρέψει τον κρανίου τόπο σε γη της επαγγελίας, ενώ εμείς το αντίθετο!
Από τους παλιότερους άκουγα ότι στην περιοχή μου, αν κάρφωνες το μπαστούνι στο χωράφι, έβγαζε νερό και αφού καθάριζε έπινες, και τώρα συναγωνίζονται ποιος θα βγάλει το πιο βαθύ πηγάδι, να κλέψει το νερό του άλλου. Οι επιστήμονες προειδοποιούν: “έρχεται ερημοποίηση”. Πέρα βρέχει.
Η φλυαρία μου σε γνωστά πράγματα επικεντρώνεται στη φρενίτιδα: ιδέες, σεμινάρια, προγράμματα, αντιγραφή ξένων προγραμμάτων κλπ. για την αγροτική ανάπτυξη! Για να στηθεί μια οικογενειακή ή κρατική επιχείρηση λογαριάζεις πρώτες ύλες, μηχανήματα, αγορά, ποιότητα, ποσότητα, κέρδος, ζημιά κλπ. Εδώ λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Όταν λέμε “αγροτική ανάπτυξη”, λέω εγώ, εννοώ ότι: παράγω και διαθέτω στο εσωτερικό και εξωτερικό αγροτικά προϊόντα. Δηλαδή στήνω μια γιγάντια επιχείρηση και πουλώ νερό, αφού πάνω από το 80% του αγροτικού προϊόντος είναι νερό. Εκουζουλάθηκες μωρέ; Πας να βγάλεις τη ζωή σου, την ύπαρξή σου στο σφυρί; Ακούς την πιο αισχρή λέξη από γραμματιζούμενους: “Εκμετάλλευση” υδάτινων πόρων. Στο χωριό μου τη λένε αξιοποίηση. Εγώ ξέρω εκμετάλλευση: πόρνης, καλοσύνης, γονέων, αδυναμιών κλπ.
Θυμούμαι παλιά άμα δεν είχανε οι όρνιθες το ανάλογο νερό να πιούνε, έβγαζαν μια αρρώστια την “κόριζα” (μια μεμβράνη κάτω από τη γλώσσα, που αν δεν την έβγαζες με επέμβαση, βάλε λιβάνι στην όρνιθα). Σύντομα θα κοριζάσεις. Σύντομα το ποτήρι το νερό δεν θα είναι η στοιχειώδης προσφορά σε μια επίσκεψη, αλλά θα είναι προσφορά ζωής. Ξανασκέψου το, σκέψου τα παιδιά σου. Ανταλλάσσεις το νερό, τη ζωή σου, και παίρνεις τραχτέρια, 4Χ4, λεφτά, γλυφιτζούρια κλπ. Να τα κάνεις τί; Πας φιρί-φιρί να βρεις τον μπελά σου, σαρακίζεις το κλαδί που κάθεσαι. Παλιότερα με την εξυπνάδα, την πονηριά, τις αξίες, τις δεξιότητες και την κουλτούρα σου εξουσίαζες τη Μεσόγειο και όχι μόνο. Από σένα τα πήραν όλα αυτά βρε ηλίθιε και με αυτά σου κάνουν το δάσκαλο με τη βέργα. Εφυρομυάλισες τελείως.
Ουφ! Όλοι θα πεθάνομε… Λάθος κάνεις: Οι μεγάλοι έχουν κάμει το ρεμέδιο τους.
* Ο Μανόλης Σπανάκης είναι συν/χος καθηγητής