Σε μια διαπραγμάτευση, όπως όλοι γνωρίζουμε, παίρνεις και δίνεις. Ας δούμε λοιπόν στην επικείμενη συμφωνία με τους Σκοπιανούς, τι δίνουμε και τι παίρνουμε, αρχίζοντας από τα τρία βασικά:
Ονομα: η ονομασία Severna Macedonia (σε δύο λέξεις και όχι ενωμένο σε μία, γιατί και αυτό παίζει τεράστιο λόγο από πρακτικής πλευράς) ικανοποιεί την ελληνική πλευρά, σχηματικά εκτιθέμενο, κατά το 1/4 και την Σκοπιανή κατά τα 3/4.
Διότι ενώ η Ελλάδα έχει ένα παρελθόν τριών χιλιάδων περίπου ετών με το όνομα αυτό και τα Σκόπια ένα παρελθόν ατύπως 90 ετών, επισήμως (ως Δημοκρατία της Μακεδονίας στα πλαίσια της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας από το 1944) 74 χρόνια και διεθνώς (ως ανεξάρτητο κράτος από το 1992) 26 χρόνια, παίρνουν επισήμως και οριστικά:
Οι Σκοπιανοί το κυρίως όνομα-ουσιαστικό «Μακεδονία», ενώ οι Έλληνες τον επιθετικό προσδιορισμό «Βόρεια». Και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ουσία, το κέντρο, το ζητούμενο πάντα είναι το ουσιαστικό (γι’ αυτό το λένε ουσια-στικό, γιατί εμπεριέχει την ουσία) και όχι το επίθετο (το ουσιαστικό είναι ένα ενώ τα επίθετα που το συνοδεύουν πολλά-άπειρα). Σχηματικά δε αποδίδοντάς το, στο ουσιαστικό αναλογούν το λιγότερο τα ¾ ενώ στο επίθετο το περισσότερο το.
Όσον αφορά την εθνικότητα, με τον χαρακτηρισμό των Σκοπιανών ως Μακεδόνων, και επισήμως πλέον, οι Σκοπιανοί παίρνουν 100% αυτό που ήθελαν, κι εμείς; Εμείς δίνουμε 100% από την πατρογονική μας κληρονομιά (παρεμπιπτόντως πρέπει να δηλώσω ότι είμαι Μακεδόνας και από μητέρα και από πατέρα, οπότε ίσως να δικαιολογείται και λίγη συναισθηματική φόρτιση).
Όσον αφορά τη γλώσσα, με τον χαρακτηρισμό της ως Μακεδονικής, και
επισήμως πλέον, οι Σκοπιανοί παίρνουν 100% αυτό που ήθελαν, κι εμείς; Εμείς δίνουμε 100% από την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι σχετικές υποσημειώσεις και διευκρινίσεις στα πρωτόκολλα της συμφωνίας σχετικά με την εθνικότητα και τη γλώσσα, ότι δηλαδή δεν έχουν καμμία σχέση με την αρχαία Μακεδονία, δεν έχουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα για την ελληνική πλευρά. Θα παραμείνουν αυτό που είναι: δηλαδή υποσημειώσεις και διευκρινίσεις σε ένα πρωτόκολλο που θα βρίσκεται μέσα σε ένα συρτάρι, ενώ όλος ο κόσμος, και με τη βούλα τη δική μας αυτή τη φορά, θα τους αποκαλούν Μακεδόνες σκέτους και τη γλώσσα τους σκέτη Μακεδονική.
Να σημειωθεί επίσης, ότι από τα ντοκουμέντα που έχουν δημοσιευτεί, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με πολύ χειρότερους διαπραγματευτές (βλ. Νίκολας Γκρούεφσκι) και σε πολύ χειρότερες για την ελληνική πλευρά συνθήκες (η πίεση των διεθνών οργανισμών όπως ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Αμερικανοί κ.λ.π. ασκούνταν πάνω μας και όχι πάνω στους Σκοπιανούς όπως τώρα), αρνήθηκαν να υπογράψουν την εκχώρησή τους.
Να σημειωθεί επί πλέον ότι το δημόσιο προπαγανδιστικό μπαράζ που προηγήθηκε τις δυό προηγούμενες εβδομάδες εκ μέρους του κ. Τσίπρα αρχικά και του κ. Κοτζιά στη συνέχεια (ο οποίος κ. Κοτζιάς μάλιστα το συνόδευσε και με απειλές περί αποκαλύψεων κ.λ.π.), περί δήθεν «παράδοσης» της Μακεδονικής εθνικότητας και της Μακεδονικής γλώσσας από προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά «μασσάζ» για τη γνωστότατη στον Συριζα μετάθεση ευθυνών στους άλλους: «εμείς διαπραγματευόμαστε, εμείς θα υπογράψουμε τη συμφωνία, αλλά για οτιδήποτε αρνητικό δεν φταίμε εμείς! Οι άλλοι είχαν ήδη πουλήσει το όνομα και την εθνικότητα και τη γλώσσα, άρα τι έμεινε να πουλήσουμε εμείς;». Το μόνο που δεν μας είπαν είναι ότι «εμείς υπογράφουμε απλώς όσα οι προηγούμενοι συμφώνησαν»!
[Ε τότε βρε σύντροφοι, γιατί διεκδικείτε για τον εαυτό σας τις δόξες και τις τιμές των «σκληρότατων» διαπραγματεύσεων και των «προοδευτικών» ηγετών που έφτασαν στη λύση, που κανένας δεν μπόρεσε εδώ και 26 χρόνια κ.λ.π, αφού, σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, ανήκουν στους προηγούμενους;]
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει ο κ. Τσίπρας να σταματήσει το «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» που μας έχει συνηθίσει σε όλα τα σοβαρά θέματα μέχρι σήμερα και να το ξεκαθαρίσει: Ή είναι δική του η συμφωνία (ούτως ή άλλως οι προηγούμενοι, ότι και να συζήτησαν στις διαπραγματεύσεις, αρνήθηκαν να υπογράψουν συμφωνία με τέτοιο περιεχόμενο), οπότε του ανήκουν και όλες οι δόξες και οι τιμές, αλλά και οι ευθύνες που συνεπιφέρουν τα σοβαρά αυτά ζητήματα, ή δεν είναι δική του, οπότε πρέπει και να μας πει ποιανού είναι.
Φτάνει πια με το «τα βραβεία είναι δικά μου αλλά οι ευθύνες αλλωνών ή των προηγούμενων». Η διαπραγμάτευση που έγινε είναι του Τσίπρα και η υπογραφή που θα ακολουθήσει θα είναι του Τσίπρα. Όπως και στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για το κλείσιμο των τραπεζών το καλοκαίρι του 2015 και την εφαρμογή των capital controls (που κατά τον κ. Τσίπρα είναι έργο των Γερμανών), οι υπογραφές που βρίσκονται από κάτω δεν είναι Γερμανικές, αλλά Ελληνικότατες: Του κ. Αλέξη Τσίπρα και του 49μελούς (αν δεν κάνω λάθος) Υπουργικού του Συμβουλίου.
Οπότε προκύπτει το εύλογο ερώτημα: με την υπογραφή της συμφωνίας, τελικά τι θα μείνει σε εμάς; Απάντηση: 1) ‘Ένας «προοδευτικός» ηγέτης, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μετά τα στραπάτσα των αντιμνημονιακών του διαπραγματεύσεων του πρώτου εξαμήνου του 2015 με τους Τροϊκανούς (όπου έφαγε τα μούτρα του και επιπλέον πάνω από 100 δις από τα χρήματα του Ελληνικού λαού), αλλά και των πρόσφατων με τα προαπαιτούμενα και τις καθαρές εξόδους κ.λ.π., χρειαζόταν μια «επιτυχία» για να επανέλθει.
2) Ευφορία ψυχική και συναισθηματική των «προοδευτικών» ή και «ρεαλιστών» καλουμένων, εκ των συμπολιτών μας, για την, μετά από πολυετείς αγώνες, δικαίωση της θέσης τους: ναι σε όλα, αρκεί να πάψει το πρόβλημα να ταλανίζει τη χώρα! [Ε, τότε ρε σύντροφοι, να δώσουμε και στην Τουρκία τα μισά νησιά, μπάς και σταματήσει να ταλανίζει τη χώρα!].
3) Δυστυχώς, οριστική απώλεια σε μικρό βάθος χρόνου του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του «Μακεδών», «Μακεδονικός» κ.λ.π. (Σας φαίνεται υπερβολικό; Δεν είναι καθόλου αν σκεφτείτε ότι για οποιονδήποτε τρίτον, κακόπιστο αλλά και καλόπιστο πλέον, θα υπάρχουν «Μακεδόνες στην εθνικότητα που μιλούν για γλώσσα τη Μακεδονική και διαμένουν στη Βόρεια Μακεδονία! Στη Νότια ποιος ξέρει τι άνθρωποι κατοικούνε και τι γλώσσα μιλάνε, αλλά και τι μας νοιάζει!).
Το τέταρτο, που είναι και το ζητούμενο, δηλαδή η εξομάλυνση του κλίματος, πολιτικού, οικονομικού, πολιτιστικού, εμπορικού κ.λ.π. της περιοχής, εξακολουθεί να παραμένει ζητούμενο, και θα «δείξει» στην πράξη από την εφαρμογή της συμφωνίας και πέρα και μάλιστα σε ένα βάθος χρόνου μεγαλύτερο των πέντε ετών.
Τέλος, για να ευθυμήσουμε αν και το πράγμα μόνον για γέλια δεν είναι, μήπως σας θυμίζει κάτι όλο αυτό που παραπάνω εκθέσαμε; Εμάς ναι. Το πρόσφατο ανεπανάληπτο σκίτσο του Αρκά για τις διαπραγματεύσεις των Τσίπρα-Κοτζιά στο Μακεδονικό, όπου κάποιος, Έλληνας προφανώς, εμφανίζεται να λέει: «Στις συμφωνίες που κάνει ο πρωθυπουργός, μπορεί να μας παίρνουν κάτι, αλλά δίνουμε και κάτι»! «Εμείς δίνουμε τα υπόλοιπα και οι Σκοπιανοί μας παίρνουν και τα ρέστα» θα συμπληρώναμε εμείς.