Θυμάμαι, όταν το 1983 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εξαγγείλει την διασύνδεση του εθνικού ηλεκτρικού δικτύου με το αντίστοιχο της Κρήτης, τις πολυποίκιλες αντιδράσεις ειδικών και μη για το ανέφικτο της εξαγγελίας. Eίχα γράψει τότε ότι δεν υπάρχουν τεχνικά προβλήματα που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την πραγματοποίηση αυτής της εξαγγελίας. Την ίδια θέση είχα υποστηρίξει και στο τεχνικό επιμελητήριο ως μέλος της κεντρικής αντιπροσωπίας και πρόεδρος του συλλόγου Η-Μ μηχανικών.
Είχα μάλιστα, προς επίρρωση τον ισχυρισμών μου, αφηγηθεί προσωπικό βίωμα από το προφορικό στάδιο των διπλωματικών εξετάσεων για την απόκτηση του πτυχίου του Η-Μ μηχανικού στην Αυστρία όπου, όταν η εξεταστική επιτροπή αντιλήφθηκε τον τόπο καταγωγής μου, ζήτησε να περιγράψω την διαδικασία και τα υλικά (μετασχηματιστές, μετατροπείς, μονώσεις και διατομές καλωδίων κ.τ.λ ) που θα χρησιμοποιούσα για να μεταφέρω ρεύμα από την Πελοπόννησο στην Κρήτη!
Βέβαια όλα αυτά ήταν γνωστά και στους συναδέλφους μου μηχανικούς που είχαν ως αντικείμενο την παραγωγή και την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας σε μεγάλες ή ειδικές αποστάσεις, όπως είναι οι υποθαλάσσιες διαδρομές. Και στην περίπτωση αυτή, όπως σε παρά πολλά σημαντικά για την οικονομία και την βελτίωση της ζωής μας έργα, ο τροχός είχε ανακαλυφθεί δεκάδες χρόνια πριν αρχίσει ο αντιπαραγωγικός διάλογος στην πατρίδα μας! Ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος. Η περίφημη διαβούλευση!
Αυτή η ατέλειωτη φλυαρία, όπου η επιστημονική γνώση τίθεται στην υπηρεσία πολιτικών και μικροοικονομικών σκοπιμοτήτων έως ότου ευτελιστεί. Παραδείγματα παρά πολλά που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Να υπενθυμίσω ένα χαρακτηριστικό από το χώρο της ΔΕΗ, μιας και είμαστε στο κεφάλαιο ηλεκτρική ενέργεια.
Το περίφημο εργοστάσιο, αυτό που ήταν να κατασκευασθεί στην τοποθεσία κορακιά του δήμου Γαζίου την δεκαετία του ογδόντα, το οποίο με επαναστατικές παρεμβάσεις τοπικών παραγόντων “διώκεται από χωρίου εις χωρίον!” για να καταλήξει εξόριστο στο νοτιοανατολικότερο άκρο της Κρήτης ,στον Αθερινόλακο!
Εκεί οι τοπικές αντιδράσεις κάμφθηκαν εν μέρει με τα περίφημα αντισταθμιστικά οφέλη, και βέβαια από τις εκρηκτικές ανάγκες για παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στο ταχύτατα αναπτυσσόμενο νησί μας. Το πόσο κόστισε και εξακολουθεί να κοστίζει στον προϋπολογισμό κάθε ελληνικής οικογένειας αυτή η περιβαλλοντική ανοησία, είναι μετρήσιμο και τσουχτερό. Διάβασα με χαρά πως οσονούπω δημοπρατείται το έργο για την μικρή διασύνδεση της Πελοποννήσου με τα Χανιά.
Ελπίζω πως η μεγάλη, αυτή που αφορά την διασύνδεση Ισραήλ-Κύπρου- Ελλάδας με ενδιάμεσο κόμβο στην Κορακιά, θα ακολουθήσει σύντομα. Το μεγάλο αυτό έργο ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος που φορέας υλοποίησης του έχει οριστεί η κυπριακή εταιρία EuroAsia , αλλάζει τα ενεργειακά δεδομένα κυρίως της Κύπρου και της Κρήτης.
Γιατί εκτός από το τεράστιο οικονομικό όφελος των δύο χωρών Κύπρου και Ελλάδας, αυξάνεται η ευστάθεια των ηλεκτρικών δικτύων των δύο νησιών και ως εκ τούτου θα μπορεί να παράγεται στο νησί καθαρή ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές (αέρα και ήλιο) σχεδόν για το σύνολο των αναγκών μας. Οι υπάρχουσες συμβατικές μονάδες θα λειτουργούν ως εφεδρικές για την βραχυπρόθεσμη ενεργειακή κάλυψη των αναγκών του νησιού στην περίπτωση καλωδιακής βλάβης.
Είμαι αισιόδοξος πως η επένδυση θα πραγματοποιηθεί πολύ γρήγορα, αφενός μεν επειδή η συντονίστρια του προγράμματος εταιρία είναι κυπριακών συμφερόντων και νοοτροπίας, αφετέρου δε επειδή ο δήμος Γαζίου στα όρια του οποίου βρίσκεται το σημείο προσαιγιάλωσης των καλωδίων και ο τόπος κατασκευής των αναγκαίων εγκαταστάσεων μετατροπής και διανομής της ενέργειας, διοικείται από τον φίλο μου Κώστα Μαμουλάκη, η τεχνοκρατική αντίληψη του οποίου είναι αδιαμφισβήτητη.