Η λέξη αίρεση ετυμολογείται από το αιρέομαι και στα πλαίσια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας σημαίνει το εκλέγειν, το δικαίωμα εκλογής, την ελεύθερη σκέψη, την ελεύθερη βούληση την ελεύθερη επιλογή. Αίρεση στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποκαλείται το θεολογικό δόγμα ή σύστημα, το οποίο έχει απορριφθεί από την εκκλησία, διότι σφάλει ως προς την Αλήθεια.
Κατά την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, αίρεση είναι η θρησκευτική διδασκαλία που παρεκκλίνει από τη γνήσια και αυθεντική χριστιανική πίστι και επομένως είναι πλανεμένη, αντορθόδοξη και αντιχριστιανική. Σύμφωνα με τα ανωτέρω η επιλογή του να θεωρεί κανείς ότι υπάρχουν περισσότερα ανθρώπινα φύλα εκτός του ανδρός και της γυναικός και δικαιούνται να συνδέονται με γάμο αποτελεί αίρεση καθότι είναι αντίθετο προς την ανθρώπινη φύση και για εμάς τους Χριστιανούς συνιστά βλασφημία κατά της Αγίας Τριάδος που δημιούργησε την φύση.
Ως εκ τούτου όποιος νομοθετεί υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων είναι αιρετικός και θέτει εαυτόν εκτός της Εκκλησίας του Χριστού. Μετά από αυτό η κοινωνία του Χριστιανού με τον αιρετικό συνιστά απάρνηση της Χριστιανικής πίστης όπως προκύπτει από την διδασκαλία τόσο του αποστόλου Παύλου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ελλάδος, όσο και του Αγίου Βασιλείου που παρατίθενται αμέσως κατωτέρω.
«Τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου; … διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε» (Β´ Κορ. 6:14-18). «Οἵτινες τήν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσι, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (Μέγας Βασίλειος, Patrologia Graeca ἤ ἐν συντομίᾳ P.G., τόμος 160, σ. 101).
Προσοχή! Ὁ Ἅγιος δέν ὁμιλεῖ γιά κεκριμένους αἱρετικούς, ἀλλά γιά «ἑτερόφρονας»! Εδώ πρέπει να πούμε ότι, τους ομοφυλόφιλους που συνδέονται με μία αφύσικη σχέση και η Εκκλησία τους θεωρεί σαν ασθενείς τους οποίους καλείται να θεραπεύσει και η πολιτεία τους είχε παραχωρήσει το σύμφωνο συμβίωσης για τις καθημερινές τους ανάγκες, πρέπει να τους διαφοροποιήσουμε από τους βουλευτές που με την ψήφο τους θεσμοθέτησαν τον αφύσικο γάμο των ομοφυλοφίλων και αυτομάτως έθεσαν τον εαυτούς εκτός της Εκκλησίας του Χριστού, τους δημάρχους που τον καταχωρούν και αυτούς που συνδέονται με τέτοιο γάμο διεκδικώντας δικαιώματα υιοθεσίας ανύποπτων παιδιών ως εάν ήταν φυσιολογικά ζευγάρια.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος δια της Ιεράς αυτής Συνόδου με τρόπο διπλωματικό μίλησε τάχα για αγάπη προς τον εκτραπέντα άνθρωπο αλλά, δεν μίλησε καθόλου για τους θεσμοθετήσαντας, τους καταγράφοντας και εκτελούντας την εκτροπή, η οποία συνιστά αίρεση, και συνεχίζει να τους θεωρεί μέλη της, αυτούς τους εξ ορισμού αιρετικούς, και περιόρισε την αντίδραση της στο να μην εκτελεί γάμους ομοφυλοφίλων ενώ εμμέσως τους αναγνωρίζει με την ανοχή της.
Στην εποχή μας η woke ατζέντα προβάλλεται κάτω από τον υποκριτικό μανδύα της προοδευτικότητας, της ανεκτικότητας, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σκοπό να προσδώσει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, σε μια συγκυρία που οδεύει προς την παγκοσμιοποιημένη οικονομία που επιχειρεί να υποκαταστήσει την κοινωνική ελευθερία με τα ατομικά δικαιώματα.
Με την αναγνώριση του Νεοελληνικού κράτους από τις μεγάλες δυνάμεις το 1832, ο Ελληνισμός έχασε το ανθρωποκεντρικό σύστημα οργάνωσης που βίωνε μέχρι και την νικηφόρα Εθνική Επανάσταση του 1821, παρότι είχε κατακτηθεί και υπερβεί την Ρωμαϊκή και Οθωμανική αυτοκρατορία, και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, αναγκάστηκε να δεχθεί το δυτικό σύστημα της Εκλόγιμης Μοναρχίας που αφαίρεσε από τους πολίτες το δικαίωμα λήψης αποφάσεων για θέματα που τους αφορούν και με τις εκλογές τους αναγκάζει να το παραχωρούν στον Μονάρχη.
Σήμερα ο Ελληνισμός βιώνει μία κατάσταση ηθικής παρακμής, οικονομικής εξάρτησης, εθνικής υποτέλειας, υπογεννητικότητας και συστημικής εθνομηδενιστικής προπαγάνδας που τον καθηλώνουν. Υπάρχει μία υποφώσκουσα διαμαρτυρία στις καθημερινές συζητήσεις που φαίνεται με την αποχή από τις εκλογές αλλά δεν μπορεί να εκδηλωθεί σαν ομαδική αντίσταση λόγω έλλειψης κεντρικού συντονισμού.
Σκεφθείτε πόσο θα αφύπνιζε και θα ενεθάρρυνε τους υπό εξαφάνιση Έλληνες η υποστήριξη της αλήθειας εκ μέρους της Εκκλησίας με μία απόφαση να καταγγείλει ως αποσυνάγωγους όλους αυτούς που όχι μόνο εξουσιάζουν με αντισυνταγματικούς νόμους αλλά τολμούν και παραβιάζουν την φύση του ανθρώπου οδηγώντας τον σε μία κατάσταση εξαρτημένου μετανθρώπου που έχει μόνο ατομικές ελευθερίες χωρίς ταυτότητα, πατρίδα και όραμα ζωής παρά μόνο την ατομική του επιβίωση.
Μία τέτοια απόφαση της Ιεράς Συνόδου θα σήμαινε την εναντίωση της προς το σύστημα, που εξυπηρετεί σήμερα, και θα την οδηγούσε στον Σταυρό που σήμερα τον προβάλλει μόνο ως σύμβολο υπεροχής της αλλά όχι ως σύμβολο αυτοθυσίας, παρά το γεγονός ότι τον κηρύσσει ως προϋπόθεση για την Ανάσταση.
Ο Ηλίας Σταμπολιάδης είναι Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός, τ. καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης