Φαίνεται για τον απλό άνθρωπο παράξενο πώς ο ταπεινός να έχει τόση χάρη και ευλογία από τον Θεό. Και όμως ο Θεός στους ταπεινούς δίνει χάρη και ευλογία και τους-υψώνει και τους ανεβάζει στον ουρανό. Αντίθετα στους εγωιστές και υπερήφανους αποστρέφει το πρόσωπό Του.
“Ας μην καυχιέται λοιπόν, μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος, ο σοφός για την σοφία του, και αυτό που ακούμε από τον Άγιο Γρηγόριο είναι λόγος Χριστού, μήτε ο δυνατός για τη δύναμή του μήτε ο πλούσιος για τον πλούτο του” (Ιερ. 9.23), έστω κι αν έχουν φτάσει στο ύψιστο σημείο σοφίας δυνάμεως ή πλούτου.
Εγώ όμως θα προσθέσω, συνεχίζει ο Ιερός Πατέρας, κι εκείνα
που ακολουθούν: Ας μην καυχιέται μήτε ο περίβλεπτος για τη δόξα του μήτε ο γερός για την υγεία του μήτε ο όμορφος για την ομορφιά του μήτε ο νέος για τα νιάτα του, μήτε άλλος κανένας για ο,τιδήποτε απ’ όσα παινεύονται στον κόσμο τούτο και προξενούν την υπερηφάνεια. Αλλά, όποιος καυχιέται μόνο γι’ αυτό ας καυχιέται για το ότι γνωρίζει και ζητάει το Θεό υποφέρει μαζί μ’ εκείνους που υποφέρουν και αποθέτει τις ελπίδες του για τα καλά στο μέλλον.
Γιατί τα τωρινά αγαθά είναι ρευστά και πρόσκαιρα. Συνεχώς μετακινούνται και πηγαίνουν από τον έναν στον άλλο, όπως η μπάλα στο ποδόσφαιρο. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σίγουρο για τον άνθρωπο που τα κατέχει, από το ότι θα τα χάσει με το χρόνο ή από τον φθόνο. Απεναντίας τα μελλοντικά αγαθά είναι σταθερά και μόνιμα. Ποτέ δεν χάνονται, ποτέ δεν πηγαίνουν από τον έναν στον άλλο.
Ποτέ δεν διαψεύδουν τις ελπίδες όσων τα εμπιστεύονται. “Ποιος είναι σοφός, για να καταλάβει αυτά;”. (Ωσ. 14.10). Ποιος θ’ αδιαφορήσει για τα εφήμερα και θα προσέξει τα μόνιμα; Ποιος θα συλλογιστεί ότι τα τωρινά θα περάσουν; Ποιος θα αναλογιστεί ότι τα αναμενόμενα θα μείνουν; Ποιος θα ξεχωρίσει τα πραγματικά από τα φαινομενικά, για ν’ ακολουθήσει τα πρώτα και να περιφρονήσει τα δεύτερα;
(Συνεχίζεται)
Εμμ. Λιοδάκη, ιεροκήρυκος