Κ.Π.Καβάφη, Επάνοδος από την Ελλάδα, Ανέκδοτα ποιήματα, 1882-1923, Ίκαρος 1977
… «Ας την παραδεχθούμε την αλήθεια τώρα πια.
Είμεθα Έλληνες κι εμείς-τι άλλο είμεθα;-
αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις της Ασία,αλλά με αγάπες και με συγκινήσεις
που κάποτε ξενίζουν τον ελληνισμό”…
Είναι γνωστό το σύνθημα που κυριάρχησε μαζί με άλλες ουτοπικές προσδοκίες τον Μάη του ’68 στη Γαλλία:
“Η φαντασία στην εξουσία”.
Το σύνθημα παραμένει ακόμα γοητευτικό, όπως γοητευτικό παραμένει ακόμα και το άλλο σύνθημα των τότε νέων επαναστατών:
“Αγαπούμε την εξουσία γιατί είμαστε ρεαλιστές”
Είναι επίσης γνωστή η δράση των δικών μας νέων στο Πολυτεχνείο. Και οι δύο αυτές νεανικές αντιδράσεις από μόνες τους δεν ανέτρεψαν το κατεστημένο. Ίσως, όμως, θα μπορούσαμε να δεχτούμε ότι ο ρόλος τους ήταν καταλυτικός για τις πολιτικές εξελίξεις. Όπως, καταλυτική υπήρξε και η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και θα ήταν και σήμερα οι συγκεκριμένες ιστορικές δράσεις θετικές, αν δεν ακολουθούσαν οι παραχαράξεις, που δυστυχώς πάντα στη χώρα μας συμβαίνουν.
Το γαλλικό σύνθημα σε μας αντί να φέρει τη φαντασία στην εξουσία, έφερε τις φαντασιώσεις μιας οιονεί αριστεράς επαναστατικής ή ριζοσπαστικής, που εντέχνως υποκρύπτει την πραγματικότητα. Ο μεν Βαρουφάκης από γοητευτικός, δήθεν οικονομολόγος περιφέρει τα πολύχρωμα ριχτά πουκάμισά του παντού και, ευτυχώς, δεν πέτυχε να παίξει στα ζάρια το μέλλον του τόπου. Οι χαρτοπαίχτες παίζουν πολλές φορές και τα ρολόγια και τις φίλες τους. Εκείνος θα έπαιζε την πατρίδα. Ολους μας, νέους και ηλικιωμένους.
Ο τότε και τώρα πρωθυπουργός υποτίθεται ότι ανένηψε. Εκείνος μίλησε για «αυταπάτες», δηλαδή, επίσης φαντασιώσεις. Μόνο που παίζει ακόμη το ίδιο βιολί. Και δυστυχώς η μελωδία και η γοητεία του ακόμη εξαπατά κάποιους αφελείς. Τελευταία επιστρατεύθηκε και η σύζυγός του. Η αθώα (sic) Περιστέρα. Για να μας πει ότι πήραν την κυβέρνηση, αλλά ακόμα δεν έχουν εξουσία. Εύχομαι να μην την αποκτήσουν για να ολοκληρώσουν τις φαντασιώσεις τους και να βιώσουμε, ψηφίζοντες και μη ψηφίζοντες, τον νέο Τσε Γκεβάρα να μετατρέψει την Ελλάδα, και γιατί όχι την Ευρώπη και τον κόσμο όλο, σε κουμουνιστικό παράδεισο. Αυτή είναι στην πραγματικότητα η φαντασίωσή του. Απλώς θολώνει τα νερά.
Οι φαντασιώσεις και οι ατέλειες των κυβερνώντων επιβεβαιώνονται από τους τελευταίους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων και οι χειρισμοί αυτοί υποβοηθούνται από σχεδόν όλους τους δημοσιογράφους, που ρωτούν την μείζονα αντιπολίτευση και τους εκπροσώπους του υπό σύσταση φορέα ως κίνημα Αλλαγής, τι θα ψηφίσουν. Η απάτη είναι μεγάλη. Η Βουλή δεν κυβερνά.
Και τα πολιτικά κόμματα δεν διαπραγματεύονται. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ οφείλει να διαπραγματευτεί. Να φέρει την πρόταση στη Βουλή και εκεί τα άλλα πολιτικά κόμματα θα κληθούν να πάρουν θέση. Διαφορετικά θα είναι αφελείς, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, να διευκολύνουν δύο επικίνδυνους συνεταίρους, που όπως σωστά είπε σε κάποια συνέντευξή του ο βουλευτής Ηρακλείου κ. Βασίλης Κεγκέρογλου “το βράδυ κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι και το πρωί κάνουν ότι δεν γνωρίζονται”.
Το ότι στις θέσεις τους είναι με την ψήφο των πολιτών αυτό φυσικά κατ΄ επανάληψη συμβαίνει στη χώρα μας. Το «ανθ’ ημών Γουλιμής» που αποδίδεται στον Χαρίλαο Τρικούπη έχει επανειλημμένως συμβεί στην μικρά αλλά τιμία (sic) Ελλάδα, που κάποτε επίσης ήθελε «ελιά, ελιά και Κώτσο Βασιλιά». Γιατί συμβαίνουν αυτά σ’ έναν λαό του οποίου «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει»! απαντά η ιστορία με καθαρότητα. Ένα μάθημα που η Κυβέρνηση απαξίωσε για να παραμείνουν τα νέα παιδιά και οι πολίτες στον ύπνο τους.