Κάθε πολίτης σε ένα πολιτισμένο κράτος έχει το δικαίωμα να κρίνει τις πολιτικές αποφάσεις που τον αφορούν. Έτσι όλοι διατυπώνομε γνώμες και αξιώσεις όχι μόνο για τις ελλείψεις και αστοχίες αλλά και τι πρέπει να γίνει.
Όμως κάποιες διευκρινίσεις πρέπει να γίνουν για να μην χάσει την σοβαρότητά της η άτοπη επέμβαση σε περιοχές που είμαστε απληροφόρητοι. Πρώτα πρέπει να ξέρομε ποιες είναι οι γενικές αρχές λειτουργίας του πολιτεύματος. Υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι προσπέλασης στους χώρους των κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων.
Ο επιστημονικός και ο πολιτικός. Πρέπει να προσδιορίσομε τους ρόλους του κάθε ενός στην αναζήτηση της λύσης των προβλημάτων. Ο άνθρωπος από την πρώτη εμφάνισή του στη γη το αγαθό που αναγνώρισε και τίμησε περισσότερο ήταν η γνώση. Η γνώση είναι ένας τρόπος σωτηρίας από τους κινδύνους ενώ η άγνοια είναι ο δρόμος της καταστροφής.
Η επιστήμη δεν ήταν ανέκαθεν όπως είναι σήμερον. Οι Ίωνες φιλόσοφοι που θεμελίωσαν την επιστήμη ούτε επιδίωξαν ούτε καταδέχτηκαν να κάνουν τίποτε άλλο με τον ερευνητικό στοχασμό παρά μόνο τη θεωρία. Αργότερα στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια αρχίζουν να εξαργυρώνουν πρακτικά τις θεωρίες. Έτσι ο Αρχιμήδης με τους καθρέπτες του έκαψε τα πλοία των εχθρών.
Ακολούθησε την επιστημονική προσέγγιση του προβλήματος όχι την πολιτική. Η ιστορία του ανθρώπου αλλάζει τροχιά. Η γνώση γίνεται δύναμη και όχι θεωρητική χαρά και πνευματική ικανοποίηση. Και η τεχνική ε φαρμογή της γνώσης κρίνεται αναγκαία στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Στην πολιτική προσπέλαση η κοινωνία προχωρεί στο σκοτάδι το δρόμο της άγνοιας και των κομματικών συμφερόντων.
Η συμφωνία γίνεται ανατολίτικο παζάρι. Κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις ζυγίζεις και αξιολογείς το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί όμως να υπογράφονται συμφωνίες που προσδιορίζουν τη τύχη του έθνους ερήμην της επιστήμης. Ο επιστήμονας όταν το κοινωνικό σκάφος μέσα στο οποίο ευρίσκεται κλυδωνίζεται και η πολιτεία κινδυνεύει δεν μπορεί να μένει αδιάφορος. Ας μεταφέρομε τη θεωρία στα πραγματικά σύγχρονα προβλήματα
Το οικονομικό μας πρόβλημα ταλαντεύεται ανάμεσα στους δύο πόλους. Οι δανειστές επιμένουν στην επιστημονική προσέγγιση του προβλήματος. Το μνημόνιο σε τελευταία ανάλυση εκφράζει αυτή την προσέγγιση.
Η νέα μας κυβέρνηση όταν αναλαμβάνει διαπραγματεύεται συνεχώς 6 μήνες. Ο κ.Βαρουφάκης ομολόγησε αλλά λίγοι κατάλαβαν. Ο ίδιος ζητούσε πολιτική διαπραγμάτευση 6 μήνες ενώ οι δανειστές επιμένουν στην επιστημονική με την τρόικα. Στο τέλος για να πιέσουν τους δανειστές κατέφυγαν σε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα. Αποτέλεσμα σκληρό- τερο μνημόνιο και συνέχεια.
Και ερχόμαστε στη συμφωνία των Πρεσπών.
Έδώ έγινε το εντελώς αντίθετο. Το κρατίδιο των Σκοπίων με τη βοήθεια των Αμερικανών από την εποχή της Γιουκοσλαβίας που την ήθελαν με το ένα πόδι στη Δύση, προσδιορίζει μόνο του το χώρο και τους όρους της πολιτικής προσέγγισης του προβλήματος. Αμαυρώνει την ιστορία παρουσιάζοντας Σλάβο τον Μ. Αλέξανδρο και τον δάσκαλό του Αριστοτέλη που τον δίδαξε ασφαλώς σλάβικο πολιτισμό και μακεδονική γλώσσα.
Περιφρονεί κάθε επιστημονική προσέγγιση παρασέρνοντας τους ανιστόρητους πολιτικούς μας και την παγκόσμια ανευθυνότητα στο ρυθμό μιας ανήθικης πολιτικής διαπραγμάτευσης. Προσπαθούν να επιβάλλουν το ανύπαρκτο μακεδονικό έθνος παρουσιαζόμενοι σαν Μακεδόνες αναγνωρισμένοι.
Αν η διαπραγμάτευση δεχόταν έστω λίγο την επιστήμη το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το σημερινό ανατολίτικο παζάρι αλλά κάτι δίκαιο σταθερό διατηρητέο. Επενέβηκε έστω και καθυστερημένα η γλωσσολογία και μάς βεβαίωσε ότι μακεδονική γλώσσα δεν υπήρχε ήταν η ελληνική δωρική διάλεκτος. Αν κάποτε ξυπνήσουν οι ιστορικοί μας θα που ότι Μακεδονικό έθνος δεν υπήρχε. Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Αυτό ήδη το γνωρίζαμε από τους ολυμπιακούς αγώνες στους οποίους συμμετείχαν μόνο Έλληνες.
Όταν οι Μακεδόνες παρουσιάστηκαν στην ελλανόδικο επιτροπή παμψηφεί κρίθηκαν Έλληνες. Υπήρχε μόνο ελληνικό έθνος όχι μακεδονικό θεσσαλικό ή κρητικό.
Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν με Μακεδόνας αλλά πρώτα Έλληνας, ο Περικλής ήταν Αθηναίος άλλα Έλληνας. Θα μας πουν επίσης ότι είναι ιστορική ανοησία η γεωγραφική περιοχή να δίνει εθνότητα.
Εκ των προτέρων η συμφωνία είναι σαθρή και οι ίδιοι που τη υπέγραψαν την αρνούνται. Παραμορφώνει την ιστορία και απλά εκφράζει συμφέροντα των Αμερικανών και των Σκοπίων. Επιβεβαιώνει τον κανόνα. Σε όλες τις συμφωνίες που έχομε υπογράψει έχουμε παραχωρήσει κομμάτια από την ιστορία μας. Ενώ μεγαλουργούμε στους πολέμους πάντα μπροστά στο μοίρασμα βρισκόμαστε στη θέση των ηττημένων. Δημιουργούμε Παρθενώνες και τους αφήνομε να γίνουν στόχος βάρβαρων ληστών.
Γεννούμε Σωκράτες και τους δηλητηριάζομε. Κτίσαμε το Βυζάντιο, το ωραιότερο κομμάτι της ιστορίας μας και το παραχωρήσαμε στους Τούρκους που ήρθαν νομάδες από τις ανεμοδαρμένες στέπες της μογγολίας να μας βρίζουν. Ελευθερώσαμε με αίμα την Κύπρο και την παραχωρήσαμε στη μειοψηφία των Τούρκων. Δημιουργήσαμε τον Μ.Αλέξανδρο και κινδυνεύουμε να τον χάσομε. Επιγραμματικά.
Το μνημόνιο είναι η επιστημονική προσέγγιση του προβλήματος της οικονομίας που μας επέβαλλαν. Εμείς δεν μπορούμε να επιβάλλουμε την επιστημονική προσέγγιση στο κρατίδιο των Σκοπίων και υπογράφομε ό,τι μας προτείνουν. Πολιτική ανικανότητα και επιστημονική αδιαφορία.