“Λαός χωρίς μνήμη είναι δέντρο χωρίς ρίζες” (λαϊκή σοφία).
Το τρίπτυχο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν: “Ψωμί, παιδεία, ελευθερία” (1973). Από τότε και μέχρι σήμερα το πιο επίκαιρο είναι η παιδεία. Χωρίς σωστή παιδεία και η ελευθερία τραυματίζεται και το ψωμί λιγοστεύει. Στο χώρο της παιδείας γίνονται όλες οι διεργασίες, κοινωνικές ζυμώσεις και αλλαγές.
Εκεί οι νέοι μας, μαθαίνουν τους τρόπους ζωής των προγόνων, προσθέτουν το “καινούργιο” δικό τους και αποφεύγεται η κοινωνική στασιμότητα. Τα διδάγματα του παρελθόντος είναι οι προφητείες του μέλλοντος. Στο παρελθόν βρίσκουν οι νέοι μας τα πραγματικά πρότυπα που αναζητούν. Τους αγίους της πίστης και τους ήρωες της πατρίδας. Τα κηρύγματα όμως του υλισμού και αθεϊσμού είναι να κοιτάζομε μόνο μπροστά. Να κοιτάζομε τον ευατό μας.
Να ξεχνούμε τα υπαρξιακά μας προβλήματα. Μ’ αυτά τα κηρύγματα κι “εν ονόματι της ελευθερίας”, τα παιδιά και οι μαθητές μας μπαίνουν στη ζωή χωρίς περιορισμούς, ασφάλεια κι εργασία, παρά τα πτυχία τους. Η εργασία όμως είναι προσευχή. Είναι αυτοσυγκέντρωση που φτάνει στο Θεό και τους συνανθρώπους. Χωρίς αυτή τα παιδιά μας είναι ανάπηρα. Εμείς οι γονείς και δάσκαλοι φταίμε γι’ αυτό. Δεν τα μάθαμε να παλεύουν για κάτι ανώτερο κι άξιο έξω από το άτομό τους. Τα πιέσαμε να πάρουν τα πτυχία της ανεργίας και να ζητήσουν δουλειά στην αλλοδαπή.
Δεν τα μάθαμε πως το κάθε επάγγελμα και η κάθε εργασία που προσφέρουν στους άλλους έχουν την ευλογία του Θεού. Δυστυχώς, ακόμη δεν βρέθηκε εκπαιδευτικό σύστημα εθνικής συνεννόησης για να αποδώσει καρπούς. Φαίνεται πως ζούμε για λάθος πράγματα και κλέβουν τον πολύτιμο χρόνο μας τα επίγεια και ανούσια όωπς λέει και η παροιμία μας. Η εθνική μας παιδεία δεν μπορεί να δώσει στο λαό ό,τι του αξίζει.
Χιλιάδες υποψήφιοι εισάγονται κάθε χρόνο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Πολλοί απ’ αυτούς με βαθμούς κάτω της βάσης. Αυτό είναι απαράδεκτο στα πανεπιστήμια της Ευρώπης όπως είναι απαράδεχτο και οι “αιώνιοι φοιτητές και τεμπέληδες καθηγητές”. Οι ευχές, προσευχές και θείες λειτουργίες για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ασφαλώς τονώνουν το ηθικό των υποψηφίων
. Εάν όμως αυτοί δεν έχουν εργαστεί και ξενυχτήσει, εάν δεν έχουν κοπιάσει και πονέσει, μπορεί να γίνει το θαύμα; Εάν επιτύχουν με βαθμολογία κάτω της βάσης (5 ή 6) αυτό είναι θαύμα; Εάν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μας εγγράφουν φοιτητές μ’ αυτές τις βαθμολογίες μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικά; Εάν υπολειτουργούν με την έλλειψη προσωπικού, με τις περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες και τις λεηλασίες των κουκουλοφόρων μπορούν να επιτύχουν; Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτά τα αρνητικά.
Την εθνική μας παιδεία επηρεάζουν ή και ορίζουν η ΟΛΜΕ, η διδασκαλική ομοσπονδία και οι κομματικές οργανώσεις. Μπορεί να προκόψει η πατρίδα μας όταν δεν υπάρχει αξιολόγηση και αξιοκρατία σε κάθε δημόσιο οργανισμό προπαντός στην εκπαίδευση; Όλη η Ευρώπη αξιολογεί τους εργάτες του Δημοσίου. Γιατί αποτελεί εξαίρεση η πατρίδα μας; Η αξιολόγηση δεν είναι τιμωρία. Είναι ανάγκη ομαλής λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών. Είναι επιβράβευση των εργατών και αξιών. Αυτών που αγαπούν την πατρίδα και τα παιδιά της πατρίδας. Προορισμός του ανθρώπου, όπως λέει ο Πλάτωνας, είναι “να γίνεις συνεργάτης του Θεού, να εργαστεί και να πολεμήσει το κακό για να επικρατήσει το καλό”.
Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αλλά και κάθε κρατικός λειτουργός και κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρούν το έργο τους “αποστολή και χρέος προς τους συνανθρώπους και τον ευατό τους”. “Σταυρική και μυστηριακή διακονία” όπως λέει η Εκκλησία μας. Να το εκτελούν με τα ηθικά προστάγματα της υπομονής, της ταπείνωσης, της ευθύνης και του θάρρους μακριά από σκοπιμότητες και αεργίες.
Οι έντιμοι και ευλογημένοι αγωνιστές της αγάπης και θυσίας ζουν την Ρωμηοσύνη του Ρίτσου: “που πετιέται πάντα αποξαρχής και αντριεύει και θεριεύει και καπακώνει το θερίο με το καμάκι του Ήλιου”. Αυτοί οι ήρωες ενισχύουν και ενδυναμώνουν τα εθνικά μας φρούρια της συνείδησης, της μνήμης και της ψυχής μας.
Αυτά τα φρούρια προβάλλουν και μεταδίδουν το πρόσταγμα της καρδιάς μας, πως για να επιβιώσουμε πρέπει να συναντήσουμε και να συμπορευτούμε με τη Μάνα μας την Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκείνη θα μας βοηθήσει να ξαναζήσομε το μεγαλείο της ελληνορθόδοξης παράδοσης και ταυτότητάς μας.
Η ιστορία διδάσκει πως οι λαοί που έχασαν την πολιτική τους ελευθερία την ξαναβρήκαν. Άλλοι που χρεοκόπησαν οικονομικά ξαναζωντάνεψαν και ξαναπρόκοψαν. Λαοί όμως που έχασαν την πολιτιστική ταυτότητα, εξαφανίστηκαν. Είναι μεγάλο εθνικό μας λάθος η υποβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ιστορίας στην εκπαίδευση. Αυτά τα μαθήματα, όταν προσφέρονται σωστά, ζωντανεύουν την πολιτιστική μας παράδοση και ταυτότητα.