«Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Ματθ. 16, 24)
Το Πάσχα, η Λαμπρή των Χριστιανών υπενθυμίζει την Ανάσταση του Χριστού και τη νίκη του Χριστιανισμού στον κόσμο. Είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης και το μήνυμα της Επανάστασης κι ελευθερίας του κάθε ανθρώπου. Επανάσταση ενάντια στον κακό εαυτό μας. Το φθονερό, φίλαρχο και φιλάργυρο εαυτό μας. Τον άσωτο κι εγωιστή εαυτό μας.
Είναι η δυσκολότερη αλλά πιο όμορφη επανάσταση γιατί γκρεμίζει το παλιό και φέρνει το καινούριο. Η κάθε επανάσταση αν είναι πραγματική κι αληθινή, ελευθερώνει ανοίγοντας τις πόρτες της φυλακής μας. Ανακουφίζει και μεταμορφώνει τα πάντα. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο όχι για να καταργήσει τον κόσμο που Αυτός δημιούργησε, αλλά να μεταμορφώσει τον κόσμο.
Να τον κάμει καινούργιο. Να κάμει τα πάντα “καινά”. Αυτό το θαύμα έγινε με τη Σταύρωση και Ανάστασή Του. Σταυρώθηκε κι αναστήθηκε για μας τους ανθρώπους. Καλεί δε όλους μας, αν θέλομε να τον ακολουθήσομε να διακόψουμε κάθε σχέση με το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό μας. Να πάρομε σταθερή απόφαση, να σηκώσομε το Σταυρό του μαρτυρίου μας, να υποστούμε σταυρικό θάνατο και να τον ακολουθήσουμε μιμούμενοι το παράδειγμά Του.
Ο Σταυρός συμβολίζει τη θυσία και προεικονίζει την Ανάσταση. Κατέχει ξεχωριστή θέση στη λατρεία και πίστη μας. Αρχή και τέλος σε κάθε λειτουργική πράξη είναι το σημείο του Σταυρού. Οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας αναφέρονται στα πάθη και το Σταυρό ιδιαίτερα της Μεγάλης Παρασκευής. Ήταν πασίγνωστος στον προχριστιανικό κόσμο.
Αναφέρεται στον Όμηρο, Θουκυδίδη και Ηρόδοτο. Ήταν το όργανο θανατικών εκτελέσεων δούλων κι εγκληματιών. Στους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες ήταν το σύμβολο του Χριστιανισμού. Το σχήμα του επικράτησε από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου.
Από τότε επικρατεί και το μονόγραμμα Χ.Ρ. Πρώτοι χρησιμοποίησαν εκτελεστικό όργανο το Σταυρό οι Αιγύπτιοι, Πέρσες και Ρωμαίοι απ’ όπου τον πήραν οι Εβραίοι. Μετά τη Σταυρική θυσία του Χριστού έγινε το Σύμβολο αγάπης και θυσίας. Υπάρχουν ύμνοι, ακολουθίες κι εορτές του Σταυρού. Ο Ερυθρός Σταυρός είναι διεθνής σήμερα μεταξύ των χριστιανικών κρατών.
Ο σταυρικός θάνατος του κακού εαυτού μας κι η Ανάσταση της αγάπης στον καινούργιο εαυτό μας είναι το θαύμα της ζωής μας. Αυτό το θαύμα μας εμπνέει και τρέχομε να συναντήσουμε τους συνανθρώπους μας. Να συμφιλιωθούμε, να συνομιλήσομε, να συνεορτάσομε, να συμπροσευχηθούμε. Να γελάσομε, να κλάψομε και να παρηγορηθούμε μαζί. Κοντά στους συνανθρώπους είναι η ζωή κι η χαρά μας. Μόνο κοντά τους ζούμε στον παράδεισό μας.
Μακριά τους ζούμε τη μοναξιά και κόλασή μας. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ θεωρούσε χαρά του τον κάθε άνθρωπο, γι’ αυτό όταν τον έβλεπε ή τον συναντούσε στο δρόμο τον χαιρετούσε: “Γεια σου χαρά μου. Η δυσκολότερη επανάσταση είναι ενάντια στον κακό εαυτό μας. Υπάρχει μεγαλύτερη και δυσκολότερη απ’ αυτή του χρήστη ναρκωτικών να ξεφύγει απ αυτή την αιχμαλωσία;
Σ’ αυτές τις δύσκολες αποφάσεις μας πάντα δίπλα μας συμπαραστέκει ο Αναστημένος Χριστός με απλωμένο το χέρι να πιάσει το δικό μας. Η Εκκλησία μας είναι το σώμα του Χριστού. Είναι η μάνα μας που πάντα πονεί και κλαίει όταν κλαίνε τα παιδιά της. Πάντα είναι παρούσα και βοηθά στις νίκες και ήττες μας. Πάντα βοηθά την έξοδο και διάβασή μας από τον εαυτό μας στους άλλους.
Αυτή την έξοδο και διάβαση γιορτάζομε κάθε Κυριακή και κάθε Πάσχα. Όλες οι εορτές προσφέρουν διέξοδο και δίδουν απαντήσεις στις εσωτερικές απορίες κι αναζητήσεις μας. Το Πάσχα περισσότερες απ’ όλες γιατί μας βεβαιώνει πως μετά τον πόνο έρχεται η χαρά. Μετά το πένθος η Ανάσταση και μετά το σκοτάδι το φως. Μας βεβαιώνει ακόμη πως μέσα από τις μπόρες και καταιγίδες πάντα υπάρχει η ελπίδα της Ανάστασης. Πίσω από την ελπίδα είναι ο αναστημένος Χριστός που δε μας αφήνει πεσμένους και τραυματισμένους να κλαίμε τη μοίρα μας.
Ο εορτασμός της Ανάστασης, του Πάσχα, της Λαμπρής, γιορτάζεται από τους Ορθόδοξους 15 μέρες. Αρχίζει το Σάββατο του Λαζάρου, συνεχίζεται την Κυριακή των Βαΐων, τη Μ. Εβδομάδα με αποκορύφωμα την Κυριακή του Πάσχα και φτάνει μέχρι την Κυριακή του Θωμά.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί το γιορτάζουν μόνο 3 μέρες. Το Πάσχα πήρε την ονομασία του από το Πάσχα των Εβραίων (έξοδος από την Αίγυπτο και διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας). Κι αυτό γιατί ο Μυστικός Δείπνος, η Σταύρωση και η Ανάσταση συνέπεσαν μ’ αυτη την Ιουδαϊκή γιορτή. Το δικό μας Πάσχα μπορεί να συμπέσει με των Εβραίων οπότε το δικό μας αναβάλλεται για μια εβδομάδα.
Η Ανάσταση είναι βασικό δόγμα της Ορθοδοξίας και περιλαμβάνει το Σύμβολο της πίστης μας. Μετά την πρώτη οικουμενική Σύνοδο 325 μ.Χ. όλοι οι Χριστιανοί γιόρταζαν το Πάσχα την ίδια μέρα. Αυτό κράτησε μέχρι το 1582, που καθιερώθηκε το Γρηγοριανό ημερολόγιο που εφάρμοσαν όλοι οι λαοί της Δύσης. Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε το 1924.
Οι Παλαιοημερολογίτες εφαρμόζουν ακόμη μέχρι σήμερα το Ιουλιανό ημερολόγιο, που απειχεί 13 μέρες από την πραγματικότητα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας επέμεινε να εορτάζει το Πάσχα σύμφωνα με το Ιολιανό ημερολόγιο, υπολογίζοντας την εαρινή ισημερία με βάση αυτό. Γι’ αυτό πολλές φορές το δικό μας Πάσχα μπορεί να διαφέρει κι ένα μήνα από το Ρωμαιοκαθολικό.
Το Πάσχα είναι κινητή γιορτή και γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή με την Πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Ισημερία: Ίση διάρκεια μέρας ίση και νύχτας, σε οποιοδήποτε σημείο της επιφάνεις της γης. Αυτό συμβαίνει δύο φορές το χρόνο, την άνοιξη και το φθινόπωρο. Η πρώτη ισημερία είναι η αρχή της Άνοιξης κι η δεύτερη η αρχή του Φθινοπώρου. Το Πάσχα είναι η γιορτή της άνοιξης.
Μετά τη σιωπή και το θάνατο του χειμώνα έρχεται η αναγέννηση. Έτσι και με το Πάσχα, μετά τη στάυρωση του κακού εαυτού έρχεται η Ανάσταση. Η χαρά, η γαλήνη και το φως. Ποια στηρίγματα έχει ο σημερινός Έλληνας ν’ αντιμετωπίσει τα προβλήματα που φέρνει κάθε μέρα η ζωή της πανδημίας, της ανεργίας και φτώχειας; Της ασυδοσίας κι εγκληματικότητας στον εαυτό του, τα παιδιά του και την πατρίδα; Πώς μπορεί να επιβιώσει σ’ένα κόσμο ολιστικό που σκοτώνει και υβρίζει.
Που λοιδορεί, κλέβει κι απειλεί; Που περιφρονεί, κι αποστρέφεται σαν να είναι άγιος με δικαιοδοσίες εκπροσώπου του Θεού επί της Γης; Που συκοφαντεί και καταγγέλλει τους άλλους για σφάλματα που ο ίδιος πολλά κι έχει διαπράξει;
Αυτές τις κακές σκέψεις έρχται να σβήσει το Άγιο Πάσχα. Το φως της Ανάστασης που εφοδιάζει τον καθένας μας με το ανέσπερο φως της αλήθειας κι ελπίδας. Η αγκαλιά της Εκκλησίας μας, το Σώμα του Αναστημένου Χριστού είναι το μεγάλο μας στήριγμα. Εκεί η σωτηρία και λύτρωσή μας γιατί εκεί δεν υπάρχει φόβος κι αγωνία γιατί υπάρχει ο Θεός. Καλή Ανάσταση.