Η ειρηνική διαδήλωση μεγάλου ποσοστού του ελληνικού λαού, όχι μόνο στην πρωτεύουσα αλλά σχεδόν σε όλες τις πόλεις και γωνιές της ελληνικής επικράτειας, και το ακόμα εντυπωσιακότερο όπου απαντούν Έλληνες στα πλέον απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη, υπήρξε μοναδική, ειρηνική, εμβληματική, πρωτοφανής, και θα αποτελεί του λοιπού μέτρο σύγκρισης. Οι εικόνες που είδαμε και οι οποίες ταξίδεψαν στα πέρατα της γης, μας άφησαν άναυδους. Το σημαντικότερο όλων ήταν ότι όσοι κατέβηκαν στους δρόμους και τις πλατείες, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, ανήκαν σε όλες τις ηλικίες. Δεν έφεραν κομματικές ταμπέλες, ούτε πολιτικά συνθήματα και μόνη τους έννοια ήταν να τιμήσουν τα πενήντα επτά αθώα θύματα της πρωτόγνωρης τραγωδίας των Τεμπών και βεβαίως να απαιτήσουν την απόδοση της απαραίτητης δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι, οι οποίοι αναντίρρητα υπάρχουν!
Ήταν μια καθ’ όλα ειρηνική διαμαρτυρία για την οποία για να είμαστε ειλικρινείς δεν ήμασταν συνηθισμένοι τα τελευταία χρόνια. Εδώ προείχε ο σεβασμός απέναντι στους συγγενείς των νεκρών για την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων, η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη μέσα σε μια βουβή πένθιμη ακολουθία, την οποία διέκοπταν κάποιες πληροφορίες και ομιλίες των συγγενών των θυμάτων για τα αγαπημένα τους εκείνα πρόσωπα που δεν θα ξαναδούν ποτέ. Ταυτόχρονα το μήνυμα ήταν αρκούντως σαφές. Να μην επαναληφθούν τέτοια γεγονότα και το σιδηροδρομικό μας δίκτυο να γίνει επιτέλους ασφαλές όπως στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι σίγουρο ότι η πολιτεία θα ήταν προετοιμασμένη για τόσο μεγάλη συγκέντρωση και θα είχε λάβει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην υπάρξουν επεισόδια εντός του πλήθους, όπως τουλάχιστον μας είχαν δηλώσει το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν όπως θα έπρεπε, αλλά ακολούθησαν την πεπατημένη σχεδόν όλων των άλλων παρεμφερών εκδηλώσεων των τελευταίων δεκαετιών. Κι αυτό γιατί με αιφνιδιαστικό τρόπο, οι πολίτες που βρέθηκαν στην Πλατεία Συντάγματος και βεβαίως όλοι οι τηλεθεατές στους δέκτες τους έγιναν μάρτυρες απαράδεκτων πραγμάτων να εξελίσσονται μπροστά τους. Μερικές δεκάδες από τους γνωστούς-άγνωστους, όπως είθισται να αποκαλούνται, άρχισαν το θεάρεστο για ποιους όμως, έργο της καταστροφής μαρμάρων γνωστού ξενοδοχείου της πλατείας, και να εκσφενδονίζουν κομμάτια τους σε αστυνομικούς, έτσι χωρίς κανένα λόγο. Τα γεγονότα που ακολούθησαν τα παρακολούθησαν ζωντανά όλοι.
Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα ερωτηματικά. Ποιοι ήταν αυτοί οι «αναρχικοί» και χρονίως αποκαλούμενοι μπαχαλάκηδες; Και δεν βασιζόμαστε στις πολλαπλές και ύποπτες αναρτήσεις του διαδικτύου. Συνελήφθη κάποιος απ’ όλους αυτούς, κι αν όχι γιατί αφού ήταν πολύ εύκολη διαδικασία; Εδώ υπάρχει σωρεία ερωτημάτων. Το βασικότερο όλων όμως και η ουσία της συζήτησης είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε την κατάσταση κατά τη γνωστή τακτική. Καπνογόνα, δακρυγόνα και διάλυση της συγκέντρωσης, και για μια ακόμα φορά έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, ότι δηλαδή δεν είχε καμία πρόθεση να φανεί ότι βρίσκεται δίπλα στους πολίτες του κράτους. Έκανε ότι μπορούσε να έρθει απέναντί τους μια συγκεκριμένη κρίσιμη στιγμή που θα όφειλε να είναι ένα με αυτούς. Δυστυχώς ολοένα και περισσότερο πληθαίνουν οι προφορικές μαρτυρίες και ερασιτεχνικών βίντεο πολλών παρόντων στα γεγονότα ότι οι ονομαζόμενοι αναρχικοί είχαν κάποια μυστηριώδη επαφή με την αστυνομική δύναμη.
Προφανώς τα γνωρίζει όλα αυτά η κυβέρνηση, αν και δηλώνει άλλα και τα διαψεύδει έντονα και κατηγορηματικά. Όμως για ακόμα μια φορά βρέθηκε εκτεθειμένη στη συνείδηση του λαού, ο οποίος αναμένει πειστικές και όχι τις συνήθεις ανίκανες απαντήσεις. Έχει βαρύτατες ευθύνες ο αρμόδιος υπουργός, αλλά οι πολίτες δεν είναι τόσο αφελείς ώστε να αναμένουν απάντηση. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η υπόθεση του σύγχρονου και σοβαρού κράτους που μας είχαν προϊδεάσει κάποτε; Ο καιρός της αθωότητας, όμως, πέρασε ανεπιστρεπτί! Δεν πείθονται εύκολα οι πολίτες και από ετούτη την κυβέρνηση πια. Η περίοδος των μεγάλων προσδοκιών φαίνεται ότι ανήκει σε μεθυσμένα όνειρα. Προφανώς αδυνατεί να δρομολογήσει τη δημιουργία σοβαρού και αξιόπιστου κράτους, με δεδομένο το εκλογικό ποσοστό 41%!
Ο πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα, όπως έκαναν και άλλοι παλιότερα, ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ας αναλάβει τότε την ευθύνη που του αναλογεί!
*Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας