Σε κάθε φυσική καταστροφή τα κόμματα επιχειρούν να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους πολίτες και στρέφοντας τους στην ελεημοσύνη, υποσχόμενοι στους παθόντες. Με σχεδόν τριψήφιο αριθμό νεκρών είναι αδιανόητο και εγκληματικό να προσπαθούν να καλύψουν τις ευθύνες τους οι πολιτικοί.
Οι φωτιές δεν μπήκαν μόνες τους, κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν τις συνθήκες και τους ανέμους και προξένησαν την καταστροφή. Οι μεγαλοϊδιοκτήτες δασικών εκτάσεων, των περιοχών που ξεκίνησαν οι φωτιές, είναι βασικοί ύποπτοι και πρέπει να εξεταστούν και όχι να υπάρξει προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών. Οι πολιτικοί φέρουν τεράστια ευθύνη στην καταστροφή και πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες των, διότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς που δημιούργησαν στην χώρα και η ανυπαρξία πολεοδομικής μελέτης προκαλεί τις καταστροφές.
Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να διαμορφώνουν την πολεοδόμηση της χώρας και να επεμβαίνει η πολιτεία σε μια τετελεσμένη κατάσταση. Είμαστε η μοναδική χώρα που αναγνωρίζει την ιδιοκτησία δασών, βουνών και νησιών, βάσει της υπέροχης “Χρησικτησίας”. Πώς οι βοσκοί που τους επιτρέπει η πολιτεία να χρησιμοποιούν τα βουνά για να βόσκουν τα πρόβατα τους, να ιδιοποιούνται τις εκτάσεις αυτές, ποιος τους τις πούλησε ή από ποιον τις κληρονόμησαν νόμιμα, με τι τίτλους ιδιοκτησίας τις μεταβιβάζουν; Διότι το δικαίωμα της χρησικτησίας είναι ελληνικό πολιτικό εφεύρημα.
Τεράστια είναι επίσης η ευθύνη και της δικαστικής εξουσίας, που εθελοτυφλεί, για να εξυπηρετήσει πολλές φορές πολιτικά πρόσωπα, από τα οποία εξαρτάται η προαγωγή και η τοποθέτηση των, διότι τα περί ανεξάρτητης αρχής είναι παραμύθια για τα παιδιά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των δικών σκοπιμότητας, που πολλές φορές γίνονται αγωγές μεταξύ αδελφών και με την απουσία του αντιδίκου, παρέχεται από το δικαστήριο απόφαση αναγνώρισης ιδιοκτησίας και αποτελούν τίτλο ιδιοκτησίας για τον ενάγοντα. Οι δικαστές γνωρίζουν ότι πρόκειται για δίκες σκοπιμότητας και το μόνο που ζήτησαν ήταν η μη εγγραφή των δικαστικών αποφάσεων στο υποθηκοφυλακείο, ως τίτλων ιδιοκτησίας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες για την τρομακτική τραγωδία στο Μάτι στους πολίτες, προκειμένου να μην αναλάβει τις ευθύνες της, απαλλάσσοντας από τις ευθύνες των και όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων σαράντα τουλάχιστο χρόνων. Αποδίδει την καταστροφή στους πολίτες, που έκτισαν χωρίς άδεια, που είχαν περιφράξει τα οικόπεδα των, στενεύοντας τους δρόμους και δημιουργώντας έτσι το μοιραίο μποτιλιάρισμα στο Μάτι.
Επίσης το κλείσιμο των δρόμων προς την παραλία, με την δημιουργία αδιέξοδων δρόμων, τους οποίους είχαν κλείσει οι ιδιοκτήτες των οικοπέδων, δημιουργώντας έτσι την φρικιαστική θυσία των 26 συνανθρώπων μας, στο περιφραγμένο οικόπεδο. Λάθος τακτική επέλεξε η κυβέρνηση για να δικαιολογηθεί, αντί να παραδεχθεί τις ευθύνες της καθώς και όλες οι προγενέστερες εγκληματικές κυβερνήσεις που δημιούργησαν την καταστροφή.
Η παράνομη δόμηση αποτελεί λύση ανάγκης των πολιτών και κανένας δεν θα έκτιζε χωρίς άδεια, άν οι κυβερνήσεις ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις των και έκαναν το καθήκον τους, επεκτείνοντας τα σχέδια πόλης σύμφωνα με τις ανάγκες και όχι για την εξυπηρέτηση ορισμένων πολιτών. Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες να διαμορφώνουν ανεξέλεγκτα τα σχέδια πόλης, τους δρόμους και τις πλατείες και να επεμβαίνει πλέον η κυβέρνηση σε δεδομένες καταστάσεις, εντάσσοντας τα στο σχέδιο πόλης. Πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες των οι κυβερνήσεις και να προηγούνται τα σχέδια πόλης από την ανοικοδόμηση, χωρίς σκοπιμότητες και διαπλοκή, διαφορετικά η παράνομη δόμηση δεν θα σταματήσει.
Το 1983 ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος ζήτησε να σταματήσει η παράνομη δόμηση και οι πολίτες ανταποκρίθηκαν, υποσχόταν δε ότι σύντομα θα εκδίδονται οικοδομικές άδειες και στα εκτός σχεδίου οικόπεδα. Μέχρι σήμερα ακόμα περιμένουν μερικοί στο Ηράκλειο την υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης, από τους δεκάδες υπουργούς Περιβάλλοντος και οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα και είναι συνυπεύθυνοι για την καταστροφή στο Μάτι.
Ποιο επιτέλους πρόβλημα έλυσαν επί τόσα χρόνια στο Ηράκλειο, αφού οι περισσότερες οικοδομές είναι παράνομες και σε κεντρικό προάστιο στο Ατσαλένιο καθυστέρησαν περισσότερο από τριάντα χρόνια για να εντάξουν στο σχέδιο πόλης τις πολυκατοικίες που βρίσκονταν στον διπλανό δρόμο. Ποιος πολίτης θα αρνιόταν να καταβάλει το 2% του κόστους της οικοδομικής άδειας σε μια οικοδομή, προκειμένου να κτίσει σωστά και με στατική επάρκεια, αφού σε κάθε στάδιο της οι εργολάβοι χρεώνουν επιπλέον τουλάχιστον 10% ως κόστος αυθαιρέτων.
Με επιστολή μου στο υπουργείο Περιβάλλοντος στο Αυτοτελές τμήμα Νομοθετικής Πρωτοβουλίας και ΄Εργου αρ. πρωτ. 4634/10-2-2017, πρότεινα βελτίωση περιβάλλοντος αυθαιρέτων, με παροχή νομοθετικής δυνατότητας στους δήμους να διαμορφώνουν και να φαρδαίνουν ομοιόμορφα τους δρόμους, με υποχρεωτική εισφορά γης των οικοπεδούχων, πριν την ένταξη των περιοχών στο σχέδιο πόλης (αρθ.1 Ν. 4315/2014).
Εξ άλλου αυτή την τακτική εφαρμόζουν ήδη οι περισσότεροι δήμοι της χώρας για την εξυπηρέτηση των ημετέρων τους, ασφαλτοστρώνοντας και ανοίγοντας δρόμους παράνομα, εκβιάζοντας τους δημότες και δίδοντας τους απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, ότι κατέλαβε ο δήμος το οικόπεδο των έναντι μελλοντικής εισφοράς σε γη των δημοτών, η οποία βέβαια δεν έχει καμία ισχύ, αφού δεν στηρίζεται σε σχετικό νόμο. Βέβαια για τους δημότες που ο δήμος δεν έχει υποχρέωση, επικαλείται ότι ο νόμος δεν τους το επιτρέπει και αρνούνται να ασφαλτοστρώσουν και να διαμορφώσουν σωστά τους δρόμους για την εξυπηρέτηση και πολιτική προστασία των δημοτών.
Με αποτέλεσμα δημοτικοί (κοινόχρηστοι) δρόμοι, ενώ εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο οικιστικές ανάγκες, σε ορισμένα σημεία είναι 5 μέτρα φάρδος και σε άλλα 2 μέτρα μόνο και πολλούς από αυτούς τους κλείνουν ως αδιέξοδους, ανάλογα με τις επιδιώξεις των ιδιοκτητών και παρά την αρχική μορφή και το μήκος των δρόμων. Αποκλείουν δε με τον τρόπο αυτό την πρόσβαση σε άλλους εκβιάζοντας τους, εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία νόμων που να καθορίζουν το φάρδος και το μήκος των δρόμων.
Η πρόταση μου που δεν έχει κανένα κόστος για το δημόσιο, δίδει λύση στους δήμους για την εφαρμογή της πολιτικής προστασίας των δημοτών και εξασφαλίζει τους ιδιοκτήτες για συμψηφισμό με μελλοντική υποχρέωση των κατά την ένταξη των στο σχέδιο πόλης. Απορρίφθηκε όμως διότι έρχεται σε αντίθεση με το ΦΕΚ228/Α/16-8-1923! και θίγει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της χώρας. Το 1923 όμως υπήρχαν μόνο μονοπάτια για τα γαϊδουράκια, δεν υπήρχαν δρόμοι με την σύγχρονη έννοια του δρόμου, που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και την πολιτική προστασία των πολιτών.
Σύμφωνα με την λογική αυτή το 90% των δρόμων πρέπει να κλείσουν ως παράνομοι, διότι το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει νομοθετήσει και αναγνωρίζει μόνο τους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους. Τους αγροτικούς, κοινοτικούς, δημοτικούς και ιδιωτικούς δρόμους, τους έχει αφήσει ως ελεύθερο πεδίο διαπλοκής των πολιτικών, να ερμηνεύονται όπως ο κάθε δήμαρχος επιθυμεί και ανάλογα με τα συμφέροντα των. Ενώ το Σ.Τ.Ε. με τις αποφάσεις 2604/2008 και 4777/1955, αναγνωρίζει ως δημοτικές οδούς και σε εκτός σχεδίου περιοχές, αρκεί να εξυπηρετούν ανάγκες του δήμου, των δημοτικών δικτύων ύδρευσης κλπ ή να συντηρούνται από τον δήμο.
Μόνο ως πηγή εσόδων υπολογίζουν τα κτίσματα χωρίς άδεια, αποκαλώντας τα παράνομα και επιρρίπτοντας όλη την ευθύνη στους πολίτες, αρνούμενοι τις δικές τους ευθύνες. Τρεις νόμοι ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια, για την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, προκειμένου να εκβιάσουν τους πολίτες και να τους αποσπάσουν εξοντωτικά πρόστιμα και μάλιστα χωρίς να επιφέρουν καμιά βελτίωση των συνθηκών των αυθαιρέτων και χωρίς να περιορίζουν τις ανάγκες που δημιουργούν τα αυθαίρετα, που συνεχίζουν να υπάρχουν.
Στην τελευταία επίσκεψη του αρμόδιου υπουργού κ. Σταθάκη στο Τ.Ε. Ηρακλείου, προκειμένου να μας πείσει να πληρώσουμε για την νομιμοποίηση των (!!!) υπέβαλα τις συγκεκριμένες προτάσεις για την βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος αυθαιρέτων με υποχρεωτική εισφορά γης πριν την ένταξη των στο σχέδιο πόλης, διότι οι απαλλοτριώσεις καθυστερούν και κοστίζουν. Η υπεύθυνη συνοδός του υπουργείου απάντησε θετικά και ότι επεξεργάζεται το θέμα αυτό το υπουργείο, έκτοτε όμως κόλλησε στην επεξεργασία.
Η πολιτική προστασία των πολιτών είναι επίσης ανύπαρκτη από τους δήμους, επικαλούμενοι τον παραπάνω νόμο του 1923 (!) που δεν τους επιτρέπει να φαρδαίνουν ομοιόμορφα τους δρόμους και αφήνουν κάθε ιδιοκτήτη να κλείνει τους δρόμους ως αδιέξοδους, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Πώς οι δήμοι θα εφαρμόσουν τους κανόνες πολιτικής προστασίας αφού βάσει νόμου του 1923(!!) κάθε ιδιώτης έχει το δικαίωμα να κλείνει τους κοινόχρηστους δρόμους ανάλογα με τα συμφέροντα του; Η τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατεί πίσω από τους κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν εκσυγχρονισθεί και αλλάξει ο παραπάνω νόμος.
Τι θα πείτε τώρα στους τραγικούς συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι, ότι δεν φαρδύνατε τους δρόμους και επιτρέψατε την περίφραξη των, επειδή αυτό επιβάλλει ο νόμος του 1923 (!) και λόγω του ίδιου νόμου επιτρέψατε στους πολίτες να δημιουργήσουν τους αδιέξοδους προς την παραλία δρόμους, με περιφράξεις της ιδιοκτησίας των;
*O Αριστομένης Τριγώνης είναι οικονομολόγος