Η Κυριακή 14 Φεβρουαρίου είναι του Αγ. Βαλεντίνου. Ημέρα του έρωτα και των ερωτευμένων. Εγώ όμως σήμερα θα γράψω όχι για τον έρωτα, αλλά για την αγάπη.
Το σπουδαιότερο πράμα στην ζωή είναι να σου δείχνουν αγάπη. Αγάπη γενικώς, από όπου κι αν προέρχεται, από τον σύντροφὀ σου, από το παιδί σου, από τον γείτονά σου … Η αγάπη, ακόμη και από ένα ζώο αν προέρχεται, ας πούμε από τον σκύλο σου, σε σκλαβώνει.
Η αγάπη είναι το σπουδαιότερο αίσθημα, όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά σε όλα τα έμβια όντα της οικουμένης. Εδώ μιλούμε βέβαια για την αγνή, την ανυστερόβουλη αγάπη. Όχι για έρωτα. Διότι, φυσικά, άλλο πράμα είναι η αγάπη της μάνας (και του πατέρα) προς το παιδί της ή του παιδιού προς τους γονείς του, και άλλο πράμα είναι η αγάπη του νεαρού προς την αγαπημένη του.
Αυτό το τελευταίο είναι έρωτας. Ευτυχώς που η γλώσσα μας, η ελληνική, γλώσσα πλουσιότατη, με μακρόχρονη ιστορία, αυτά τα ξεχωρίζει. Ούτε η αγγλική ούτε η γαλλική ούτε η γερμανική… γλώσσες σύγχρονες λαών πολιτισμένων, αυτή την διάκριση δεν την κάνουν.
Η πραγματική αγάπη είναι ανταποδοτική. Όταν κάποιος σου δείχνει αγάπη, τον αγαπάς κι εσύ. Ο δέκτης αυθορμήτως την ανταποδίδει. Και σ’ αγαπά κι εκείνος. Όχι από υποχρέωση ή από καθήκον. Έτσι π. χ. το αφεντικό αγαπά τον σκύλο του, απλώς επειδή ο σκύλος δείχνει αγάπη προς το αφεντικό του. Αγάπη αληθινή, όχι ψεύτικη. Η αγάπη δένει τα όντα μεταξύ τους. Όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα μεταξύ τους και με τους ανθρώπους. Η κατσίκα αγαπά το κατσικάκι της και το προστατεύει.
Σε κουτουλά, αν πας να το πλησιάσεις. Μην του κάνεις κανένα κακό. Αγαπά και το αφεντικό της. Η κότα προστατεύει τα κλωσόπουλά της. Για δοκίμασε να τα πλησιάσεις! Αν και αδύνατη αυτή, μια κότα, θα ορμήξει να σου βγάλει τα μάτια. Θυσία γίνεται για τα κλωσόπουλά της. Ο σκύλος ορμά άγρια εναντίον εκείνου που τον βλέπει ότι πάει να βλάψει, να χτυπήσει, να κακοποιήσει το αφεντικό του.
Η αγάπη είναι έμφυτη, δεν διδάσκεται, οδηγεί στην φιλία, στην ειρηνική συμβίωση όχι μόνο των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και τις ομάδες όλων των έμβιων όντων του πλανήτη μας. Υπό ειδικές συνθήκες, ακόμη και ο σκύλος με την γάτα μπορεί να αγαπηθούν και να γίνουν φίλοι, π. χ. όταν ζουν μέσα στο ίδιο σπίτι. Έτσι και οι μαϊμούδες ζουν ειρηνικά, με αγάπη μεταξύ τους στην ζούγκλα, και ο αρχηγός τους προστατεύει ηρωικά όλα τα μέλη της αγέλης του.
Ξεχωρίζομε διάφορα είδη αγάπης: μητρική (η ανώτερη όλων!), πατρική, υιική, εφηβική, φιλική, χριστιανική…
Κάποιοι, για διάφορους λόγους, πνίγουν την αγάπη που έμφυτα υπάρχει μέσα τους , δοσμένη από τον Θεό, και φέρονται σαν άνθρωποι κακοί. Εξοντώνουν συνανθρώπους τους από κακία ή για λόγους συμφέροντος, συναγωνισμού ή κέρδους: επειδή π. χ. είναι ανώτεροί τους και τους φθονούν ή επειδή τους βλέπουν σαν εμπόδιο στην σταδιοδρομία τους, και τους βγάζουν από την μέση, χωρίς να τους λυπούνται… Ή προς τα ζώα: σκοτώνουν ελέφαντες για να μοσχοπουλήσουν τους χαυλιόδοντές τους…
Χωρίς την αγάπη κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Ο Απόστολος Παύλος στο γνωστό του χωρίο ( Προς Κορινθίους Α’, 13) ψάλλει ύμνο προς την αγάπη: «Η αγάπη μακροθυμεί… ου ζηλοί… ου ζητεί τα εαυτής…» κτλ. Ψάξτε να το βρείτε. Διαβάστε το. Αντίθετα προς την αγάπη είναι το μίσος, η κακία, ο φθόνος… αρρώστιες της ψυχής. Αυτά δεν είναι αισθήματα φυσιολογικά, τουλάχιστον για τον άνθρωπο. Οδηγούν σε πόλεμο και εξόντωση του ενός από τον άλλο. Μέχρι τελικώς να επικρατήσει ο ισχυρότερος.