Η τελευταία απόφαση του Eurogroup για το χρέος και την ελληνική οικονομία έγινε δεκτή με πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες από την πλευρά της συγκυβέρνησης, ενώ την ίδια ώρα η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για εμπαιγμό των πολιτών σε ένα προσχεδιασμένο σκηνικό και την ελληνική κοινή γνώμη να παρακολουθεί τις εξελίξεις με προβληματισμό και ανησυχία.
Παρακολουθώντας τα τελευταία γεγονότα, τις αντιδράσεις, τα σχόλια και τις συζητήσεις σχετικά με την απόφαση, μελετώντας τα αντικειμενικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης, προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα και παρατηρήσεις: Πρώτη βασική παρατήρηση είναι ότι με την απόφαση του Eurogroup εκείνοι που δικαιούνται να πανηγυρίζουν είναι οι δανειστές, γιατί με την σηματοδότηση για το τέλος των μνημονίων τερματίζεται η υποχρέωσή τους για την χρηματοδότηση της Ελλάδας, με εξασφαλισμένες δεσμεύσεις για την παράταση της λιτότητας τα επόμενα χρόνια.
Δυστυχώς στην πραγματικότητα τα μνημόνια δεν τερματίζονται για τους πολίτες όταν θεωρείται βέβαιη η μείωση των συντάξεων 18% από το Δεκέμβριο και η αύξηση των φόρων με μείωση του αφορολογήτου ορίου από το 2020.
Η εποπτεία προβλέπεται να διατηρηθεί ενισχυμένη σύμφωνα με τα λεγόμενα των δανειστών και η εφαρμογή των ορισμένων μέτρων ελάφρυνσης θα εξαρτηθεί από την επίτευξη συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων. Η υπόσχεση για καθαρή έξοδο αποσιωπήθηκε και η Ελλάδα, αντίθετα με τις άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της από τις αγορές και για τον λόγο αυτό δημιουργείται ένας «κουμπαράς» ύψους 24,1 δισεκατομμυρίων, για την ανάγκη πληρωμής παλαιότερων ομόλογων, χωρίς τη διάθεσή τους στην πραγματική οικονομία.
Οι θριαμβολογίες ότι το 2019 θα ξεκινήσει η επιστροφή των κερδών της Ε.Κ.Τ. και άλλων κεντρικών τραπεζών ύψους 4,8 δισεκατομμυρίων προκαλούν θυμηδία όταν το ίδιο μέτρο είχε αποφασιστεί από το 2012, οι εκταμιεύσεις ξεκίνησαν το 2013 και διεκόπησαν το 2015 κατά την περίοδο της «περήφανης» διαπραγμάτευσης της Αριστεράς με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσον αφορά τα μέτρα για το χρέος της Ελλάδας με την 10ετή επιμήκυνση των δανείων ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων, δίνεται η αφορμή για να ξυπνήσει η μνήμη των Ελλήνων, όταν το Νοέμβριο του 2012 είχε αποφασιστεί 15ετής παράταση. «Η επιμήκυνση του χρέους θα είναι ένα μακρύτερο σκοινί στο οποίο θα κρεμαστούν οι Έλληνες» φώναζαν από τα έδρανα της αριστερής αντιπολίτευσης, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά εξασφάλιζε με απόφαση του Eurogroup τα πρώτα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία έγκυρων οικονομικών και πολιτικών αναλυτών το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 25 δισεκατομμύρια ευρώ την τελευταία τριετία και το έτος 2022 προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 167% του ΑΕΠ, όταν το καλοκαίρι του 2014 υπολογιζόταν στο 117%.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα φορτώθηκε επιπλέον με δυο αχρείαστα μνημόνια, ενώ συνολικά ο λογαριασμός των ζημιών ξεπερνά τα 100 δισ. ευρώ.
Με όλα τα παραπάνω φθάσαμε στο 2018 και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, ούτε βέβαια και τα χαμένα χρήματα του ελληνικού λαού. Κοιτάζοντας μπροστά βλέπουμε τη συμφωνία για την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, η οποία αν και άργησε επιτέλους ήρθε. Επαναλαμβάνουμε ότι για να τηρηθεί αυτή η συμφωνία πρέπει η Ελλάδα να εφαρμόσει όλα τα σκληρά μέτρα που έχουν ψηφιστεί, χωρίς να παρεκκλίνει από τα συμφωνηθέντα για τα πλεονάσματα των επόμενων χρόνων.
Τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο τόπος χρειάζεται πολιτική αλλαγή και μια νέα κυβέρνηση μεταρρυθμιστική αντίθετη στο μίγμα του κρατισμού, προτάσσοντας στο λαό το σύμφωνο της αλήθειας, μακριά από το λαϊκισμό και τη σημερινή εικονική πραγματικότητα.
* Ο Μαρίνος Παττακός είναι πολιτικός προϊστάμενος της Δημοτικής Αστυνομίας Ηρακλείου.