Όσοι διάγουν βίο σκοτεινό και διεστραμμένο, είναι εχθροί της κοινωνίας και ας μην είναι σίγουροι ότι έχουν διασωθεί, επειδή μέχρι σήμερα φρόντισαν επιμελώς να κρατήσουν τον έκλυτο βίο τους στο σκοτάδι.
Έρχεται και η δική τους σειρά.
Η ανοιχτή κοινωνία ξεσκεπάζει τον ένα μετά τον άλλο και στο εξής θα λογοδοτούν άπαντες.
Έχουν παρέλθει ήδη αρκετά χρόνια από τότε που ο μεγάλος φιλόσοφος Καρλ Πόπερ (1902 – 1994) έγραψε το περισπούδαστο δίτομο έργο του με τίτλο, η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της.
Το βιβλίο γράφτηκε στα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό μέσα από τις δικές του θεωρητικές αναλύσεις να δώσει τη δική του μάχη κατά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού και να υπερασπισθεί τη δημοκρατία. Και, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις θεωρητικές αναλύσεις του Καρλ Πόπερ, είναι αλήθεια ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί όντως μέχρι σήμερα ισχυρή υπεράσπιση της δημοκρατικής κοινωνίας.
Δανείζομαι σήμερα τον τίτλο του μεγάλου φιλοσόφου για να υποστηρίξω ότι δεν είναι πλέον οι ανοιχτή κοινωνία που φοβάται τους εχθρούς της, αλλά αντιστρόφως, οι εχθροί της οφείλουν να φοβούνται την ανοιχτή κοινωνία. Και όλα αυτά με αφορμή τις θλιβερές αποκαλύψεις που έρχονται καθημερινά στο φως για τη σεξουαλική κακοποίηση ανθρώπων από πρόσωπα που ο θεσμικός τους ρόλος τους επιτρέπει να έχουν επιρροή επάνω τους. Ήρθε η στιγμή να πληρώσουν για τις αθέμιτες πράξεις τους όλοι αυτοί που διάγουν διπλό βίο.
Έναν βίο σκοτεινό και διεστραμμένο, τον οποίο αποκρύπτουν επιμελώς και τον άλλο βίο, τον βίο του «καθώς πρέπει» αξιοπρεπούς κυρίου, με τις υψηλές διασυνδέσεις ενδεχομένως. Ναι, είναι αυτοί που πρέπει να την φοβούνται διότι δεν ζούμε πλέον στην κλειστή κοινωνία όπου θα μπορούσαν να κρατούν κρυφές τις αναίσχυντες πράξεις του σκοτεινού τους βίου. Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από όσα ακολούθησαν μετά τις αποκαλύψεις της χρυσής νικήτριας των Ολυμπιακών Αγώνων Σοφίας Μπεκατώρου.
Σε παλαιότερο άρθρο μου (ΠΑΤΡΙΣ 21-01-21) είχα αναφερθεί στο θέμα της Σοφίας Μπεκατώρου και την είχα επαινέσει δημόσια που τόλμησε να προβεί δημοσίως στις αποκαλύψεις της προσωπικής της τραυματικής εμπειρίας. Και σε ένα ακόμη παλαιότερο δημοσίευμα (ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 21ος αιών και ΠΑΤΡΙΣ) ύψωνα κραυγή διαμαρτυρίας εναντίον του κατάπτυστου δασκάλου μπάσκετ στο Ρέθυμνο που ασελγούσε πάνω σε δεκάδες παιδιά που τού είχαν εμπιστευθεί οι γονείς τους για να τους διδάξει το άθλημα αυτό.
Συναθροιζόμενες οι ποινές που του επέβαλε η δικαιοσύνη τον καταδίκασαν συνολικά σε 401 χρόνια φυλακής. Όφειλε λοιπόν να εκτίσει τέσσερις αιώνες φυλάκισης. Όμως, μέσα από τις ρυθμίσεις του ποινικού κώδικα, που δεν προβλέπει δυστυχώς ισόβια για το έγκλημα της παιδεραστίας, το ανώτερο όριο της ποινής του δεν μπορούσε να υπερβαίνει τα 25 χρόνια.
Έτσι οι τέσσερις αιώνες φυλάκισης συνοψίστηκαν σε 25 χρόνια· και το ακόμη χειρότερο: Ο τύπος αυτός αφέθηκε ελεύθερος πριν καλά καλά εκτίσει το 1/3 της ποινής του. Και στα δύο αυτά κείμενα παρότρυνα κάθε καταπιεσμένο να ακολουθήσει το δρόμο της Σοφίας Μπεκατώρου, χωρίς δισταγμό. Εξέφραζα μάλιστα τη βεβαιότητα ότι θα ακολουθήσει χιονοστιβάδα αποκαλύψεων.
Και όντως άρχισε η χιονοστιβάδα των καταγγελιών. Και τις τελευταίες μέρες πλημμύρισε η κοινωνία από τις αήθεις και σαρκοβόρες πράξεις πολλών αξιωματούχων και ευνοημένων της κοινωνίας, στον αθλητισμό και στο θέατρο, των Πανεπιστημίων μη εξαιρουμένων. Εκεί, στους χώρους όπου καλλιεργείται η επιστήμη και ο πολιτισμός, εκεί εμφωλεύει ταυτόχρονα το όνειδος και ο διασυρμός!
Το παράδειγμα του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου είναι μοναδικό. Όπως προκύπτει από όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο κύριος αυτός εκμεταλλευόμενος τον σεβασμό που οι ανυποψίαστοι έφηβοι έτρεφαν στο πρόσωπό του, τους οδηγούσε στο σπίτι του, για να τους βοηθήσει τάχα να βρουν το δρόμο των ονείρων τους.
Έτσι οι άλκιμοι νέοι, στην άδολη προσπάθεια εκπλήρωσης των ονείρων τους, έπεφταν ανυποψίαστοι στη φάκα του διεστραμμένου αυτού τύπου (αποφεύγω συνειδητά να χρησιμοποιήσω τη λέξη άνθρωπος), που με κτηνωδία ικανοποιούσε -ή επιχειρούσε να ικανοποιήσει- πάνω τους όλες τις σεξουαλικές του διαστροφές. Φρικιαστικές διαστροφές, χωρίς όρια. Αλήθεια, πού κρύβεται αυτό το απροσμέτρητο έρεβος της ψυχής κάποιων αδίστακτων!
Η δήλωση της Υπουργού Πολιτισμού, κ. Λίνας Μενδώνη, ήταν συγκλονιστική: «Ο κ. Λιγνάδης με άριστη υποκριτική μας εξαπάτησε. Είναι επικίνδυνο άτομο». Και δεν υπάρχει περί αυτού καμία αμφιβολία, κυρίως επειδή, πέραν του γεγονότος ότι οι τύποι αυτοί είναι αδίστακτοι, έχουν ασκηθεί επίσης με τέτοια δεξιοτεχνία στον διπλό βίο, που συχνά είναι αδύνατο να τους καταλάβεις. Η όλη τους τεχνική έχει δύο σκέλη:
Πρώτον με περισσή ευγένεια, σχεδόν δουλικότητα, κατορθώνουν να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους. Και δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι η όλη ευγένεια και καλή τους διάθεση δεν αντανακλά την βαθύτερη εσωτερική ψυχική κατάσταση· είναι απλώς προσποιητή και επίπλαστη με σκοπό να συγκαλύψουν και να μην αφήσουν να διαφανεί ούτε η παραμικρή υποψία του άλλου τους εαυτού, του θλιβερού και του βάρβαρου.
Δεύτερον έτσι εκπαιδευμένοι καθώς είναι, βασίζονται κυρίως στη σιωπή των θυμάτων τους. Και ας μην κόπτονται κάποιοι όψιμοι επαναστάτες εκ του ασφαλούς σήμερα, λέγοντας «γιατί δεν τα έλεγαν τότε». Αυτό είναι μια πολύ επιπόλαιη αντίληψη που δεν συνεκτιμά ούτε την ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα θύματα τότε, ούτε πολύ περισσότερο, τους φόβους και τους δισταγμούς της κλειστής κοινωνίας με τα πολλά ταμπού και τα άπειρα εμπόδια.
Και είναι αυτό ακριβώς που αλλάζει σήμερα. Η κοινωνία έπαυσε να είναι κλειστή. Και η ανοιχτή κοινωνία δεν ευνοεί την σκοτεινή πλευρά κανενός. Τα φέρνει όλα στο φως. Ευνοεί τη διαύγεια. Φτάνει μόνο να μην καταχωνιαστούν για μια ακόμη φορά όλα στο όνομα της κομματικής πελατείας και να γίνει επίσης η απαιτούμενη ανανέωση του ποινικού κώδικα. Νομίζω ότι στο ζήτημα αυτό μπορούμε να εμπιστευθούμε την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Και με την ευκαιρία αυτή οφείλω να τονίσω για μια ακόμη φορά την τεράστια συμβολή της στο θέμα.
Η κίνησή της να καλέσει στο προεδρικό μέγαρο την Σοφία Μπεκατώρου και να της εκφράσει δημόσια την συμπαράστασή της, ήταν μια συμβολική κίνηση που απελευθέρωσε την κοινωνία και τα μέλη της. Τώρα μιλούν όλοι πιο εύκολα. Ήρθε προφανώς η στιγμή να πληρώσουν για τις αθέμιτες πράξεις τους, όλοι όσοι διάγουν βίο σκοτεινό και διεστραμμένο.
Και ας μην είναι κάποιοι σίγουροι ότι έχουν διασωθεί, επειδή μέχρι σήμερα κατάφεραν επιμελώς να κρατήσουν τον έκλυτο βίο τους στο σκοτάδι. Έρχεται και η δική τους σειρά. Η ανοιχτή κοινωνία ξεσκεπάζει τον ένα μετά τον άλλο και στο εξής αναμένεται να λογοδοτούν άπαντες.
* Ο Ι.Ε.Πυργιωτάκης είναι ομότιμος καθηγητής και πρ. αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης