Δημοκρατία, όπως μας είχαν μάθει στο σχολείο και μας λένε συνέχεια, είναι το πολίτευμα, όπου ο λαός είναι κυρίαρχος και ασκεί, άμεσα ή/και έμμεσα, την εξουσία.
Επειδή, λοιπόν, πολλά και διάφορα θα γραφούν και θα ειπωθούν με αφορμή τα 100 χρόνια της δημοκρατίας του Μεσοπολέμου και τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης από πολλούς, προσωπικά, όμως, εάν μας ρωτήσετε, αλλιώς τη σκεφτόμαστε και τη θέλουμε την αληθινή δημοκρατία και γι’ αυτήν πάντα θ’ αγωνιζόμαστε αψηφώντας το όποιο τίμημα.
Αληθινή δημοκρατία λέμε ότι είναι να σέβομαι ανυπόκριτα τα ατομικά και τα κοινωνικά δικαιώματά σου και να σέβεσαι ταυτόχρονα και εσύ, καλέ μου άνθρωπε, τα δικά μου.
Είναι να τηρούνται απ’ όλα ανεξαιρέτως τα μέλη του οργανωμένου κοινωνικού συνόλου και δίχως “παραθυράκια προς εαυτούς και ημέτερους” απαρέγκλιτα όλοι οι νόμοι και όχι να “χαλκεύονται” υπέρ ολίγων και εις βάρος των πολλών.
Είναι να εκπληρώνουν όλοι τις υποχρεώσεις τους στο ακέραιο και χωρίς δόλιες υπεκφυγές τόσο απέναντι στο κράτος, όσο και προς τους συμπολίτες μας.
Είναι η με λόγια και έργα όλων μας προστασία όλων των συμπολιτών μας από κάθε στείρο φανατισμό, άγονο ρατσισμό και τυφλό φασισμό, που διχάζουν τις κοινωνίες.
Είναι η συνεχής μέριμνα της εκάστοτε κυβέρνησης για προσοδοφόρα και κοινωφελή εργασία, για δημόσια και δωρεάν και ποιοτική εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη προς όλους δίχως διακρίσεις τους πολίτες.
Είναι ο διαρκής άγρυπνος έλεγχος των κρατούντων εκ μέρους των πολιτών εάν τηρούνται έμπρακτα οι νόμοι και τα υπεσχημένα εις όφελος της κοινωνίας, με απώτερο στόχο ένα καλύτερο παρόν για εμάς και ένα πιο ανθρώπινο μέλλον για τις κατοπινές γενιές.
Τέλος, αληθινή δημοκρατία θεωρούμε πως είναι ο ελεύθερος και ανοικτός και γονιμοποιός διάλογος και η άοκνη κοινή με όσες ψυχοσωματικές και πνευματικές διαθέτει ο καθένας εξ ημών δυνάμεις των πολιτών, προσπάθεια για την αντιμετώπιση των κοινών καθημερινών προβλημάτων, αλλά συνάμα και η αέναη ενεργός συμμετοχή μας στα κοινά και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε;