Φοβερή συμφορά, άγρια μπόρα ξέσπασε πάνω στη χώρα μας και καταβασανίζει τον λαό. Χτυπήματα που αναταράζουν την ύπαρξη των Ελλήνων.
Από τη μια μεριά τα χτυπήματα των ξένων καταχτητών, η αρπαγή του ψωμιού του λαού, η ολόπλευρη στέρηση των μέσων της ζωής, η αβεβαιότητα, η μαύρη έγνοια που κατατρώγει τον λαό και το θάνατο που τον περιτριγυρίζει με χίλιες μορφές την κάθε στιγμή.
Και από την άλλη μεριά η άγρια και αχόρταγη μανία της κερδοσκοπίας και η αισχρή συνωμοσία των εκμεταλλευτών του λαού.
Από τη μια στιγμή στην άλλη όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και προπάντων οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, η μεσαία γενικά τάξη, είδαν να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του και βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Αλλά και όποιου έχει δουλειά, το μεροκάματό του έγινε μεμιάς μηδαμινό.
Η σύνταξη που παίρνει τον μήνα ο συνταξιούχος, δεν τον φθάνει να ζήσει για δεκαπέντε μέρες. Αν πρωτύτερα μπορούσε να τρώει αυτός και η οικογένειά του ένα κομμάτι ψωμί, λίγες ελιές, λίγα χορταρικά τώρα χάθηκε και το ψωμί και η ελιά και τα χόρτα.
Το σκληρό μονοπάτι έγινε δρόμος του μαρτυρίου που οδηγεί κατευθείαν στο νεκροταφείο.
Στην ίδια θέση βρίσκονται οι μισθωτοί. Ο δημόσιος υπάλληλος, ο αιώνιος αυτός ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια έχασε κάθε ισορροπία. Το κρυφό μαρτύριό του έγινε τώρα πιο φανερό.
Σιγά σιγά αποσκελετώθηκε αυτός και η φαμελιά του. Το πρόσωπό του εσούφρωσε. Όλοι μας γεράσαμε μονομιάς και στα μάτια μας ζωγραφίστηκε η μαύρη έγνοια και η αγωνία η θανάσιμη. Οι αγρότες γλυκοκοιμισμένοι πάνω στο μαλακό προσκέφαλο της εξασφαλισμένης ζωής ξύπνησαν μπροστά στο τρομαχτικό φάσμα της πείνας και της ανασφάλειας. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι μέχρι χθες αξιοπρεπείς οικογενειάρχες που άνοιξε βαθύς λάκκος μπροστά τους, άρχισαν να ξεπουλάνε ό, τι βρίσκεται στα σπίτια τους. Δαχτυλίδια, ρολόγια, έπιπλα κλπ. Κάθε μικρή οικονομία εξανεμίστηκε. Τα προϊόντα μας, ό, τι έχομε υλικό αγαθό, αυτό εξατμίζεται, φεύγει, πάει στα ξένα χέρια και σε ξένες κοιλιές.
Πάμφτωχοι πρόκειται να γίνομε όλοι, γιατί και τα σπίτια μας και τα χωράφια μας και οι πέτρες ακόμη θα βρεθούν σε ξένα χέρια. Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες έναν σκοπό έχουν. Να λυγίσουν τις ψυχές μας από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουν τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας και να τσακίσουν την ψυχική μας αντίσταση. Αγωνιούν οι Έλληνες και κάθε μέρα η αγωνία τους μεγαλώνει. Η οικονομική σκλαβιά έγινε αβάσταχτη. Υψηλή φορολογία και εγκληματικότητα. Η παιδεία ασθενεί. Η υγεία στην εντατική. Το σύνταγμα παραβιάζεται. Τα εθνικά σύμβολα περιφρονούνται.
Μήπως, κύριοι ιθύνοντες μετατρέψατε τη λογική σε εχθρικό καθεστώς; Οι πράξεις σας μαρτυρούν ότι σκέφτεστε με μια διαφορετική λογική, τη λογική της παράνοιας.
Οι Έλληνες αγωνιούν. Αγωνιούν για το αύριο. Ταξιδεύουν ακυβέρνητοι σε μια τρικυμισμένη θάλασσα. Ο θάνατος είναι μπροστά τους. Και η εξουσία αδιάφορη. Κωφεύει. Κοιμάται υπό μανδραγόρα.
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ
* Ο Κων/νος Λ. Βορνιωτάκης είναι ταξίαρχος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.