Ναι η βόμβα έσκασε και η κερκόπορτα για την άλωση της Μακεδονίας μας και όχι μόνο άνοιξε… Αυτό που δε θέλαμε να γίνει, έγινε.
Η προδοσία, εν γνώσει μας δυστυχώς, συντελέστηκε. Έτσι βλέπω και θεωρώ τη δωρεάν παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς. Αυτοί επιτέλους πήραν ό,τι επί τόσα χρόνια επιμόνως ζητούσαν. Άρα, ο επιμένων νικά. Εμείς; Τι κάναμε;
Τα ίδια, όπως τότε, το 1453. Τότε που η κερκόπορτα των τειχών, ψηλά στο Βόσπορο, παραβιάστηκε (;) ή προδοτικά άνοιξε (;) και οι Γενίτσαροι της Ανατολής όρμησαν σαν πεινασμένοι λύκοι στην άτυχη Πόλη μας, την αγαπημένη μας Πόλη, την Κωνσταντινούπολη, “τη χαρά και την ελπίδα όλων των Ελλήνων”, ενώ οι σπαρακτικές φωνές των Ελλήνων και των Ελληνίδων έσκιζαν τον αέρα, στέλνοντας παντού το φοβερό μαντάτο: “Η Πόλις εάλω!”. Αλλά, ας ξαναγυρίσουμε στο παρόν. Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, πήραν αυτό που ήθελαν.
Εμείς; Κάποιες πρωταπριλιάτικες υποσχέσεις για φιλία, λέει, και καλή γειτονία που θα εξασφαλίσουν, όπως μας είπαν, κάτποιες μικροαλλαγές στο εσωτερικό τους δίκαιο. Αυτή, μωρέ, η φιλία και καλή γειτονία πόσο θα κρατήσει; Ένα, δύο, πέντε, δέκα χρόνια; Κι ύστερα; Θα ‘ρθει το βατερλώ στα Βαλκάνια! Θύμα;
Σειρά έχει η Ελλάδα! Πρέπει να μικράνει. Άλλωστε είναι η μόνη στην περιοχή που δε διεκδικεί από τους γείτονές της τίποτε, όπως κατ’ επανάληψη έχουν δηλώσει σοβαροί πολιτικοί της (για μένα ηλίθιοι, πέρα για πέρα, που δεν έπρεπε να ανοίγουν το στόμα τους ποτέ, γιατί η γλώσσα τους κάνει ανεπανόρθωτες ζημιές στον τόπο). Αντίθετα, οι γείτονές της, όλοι, διεκδικούν απ’ αυτήν.
Μήπως, λοιπόν, κατέχει ξένα εδάφη που πρέπει να τα επιστρέψει για να ηρεμήσει η περιοχή, όπως λένε οι Αλβανοί για την Τσαμουριά, οι “Μακεδόνες” για τη Βόρεια Ελλάδα και οι Τούρκοι για τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου; Αλά υπάρχει κι άλλος, πολύ σοβαρός λόγος που η Ελλάδα πρέπει να μικράνει, να γίνει πολύ μικρή και αδύναμη, να ξαναγυρίσει στα πολύ παλιά βορεινά της σύνορα: Όλυμπος, Χάσια, Αμβρακικός γιατί έχει πετρέλαια και δεν πρέπει να αντιδρά στους μακελάρηδες αυτού του κόσμου, γιατί τα πετρέλαια της περιοχής είναι δικά τους! Αυτοί θα αποφασίσουν και για τα νέα της σύνορα!
Ας μεγαλώσει, λοιπόν, λίγο η Αλβανία προς Νότο, μέχρι τον Αμβρακικό, προκειμένου να συμπεριλάβει στην επικράτειά της την Τσαμουριά (Ν. Ήπειρο), αφού λέει πως είναι δική της!
Ας πάρει τη Βόρεια Ελλάδα (την ελληνική Μακεδονία) η “Μακεδονία” (πρώην Βαρδάσκα) μαζί και τη Θεσσαλονίκη, για να μην είναι η χώρα αυτή μια “σταλιά”!
Ας πάρουν οι Βούλγαροι τους νομούς Δράμας και Καβάλας, για να κατέβουν κι αυτοί στο Αιγαίο!
Η Τουρκία πρέπει να μεγαλώσει κι άλλο. Ας της δώσουμε τη Θράκη και το ανατολικό Αιγαίο, για να ησυχάσει και να σιωπήσει αν της αφαιρέσουμε από τα ανατολικά ένα κομμάτι, για να φτιάξουμε και το κουρδικό κράτος!
Και για να μη μείνουν παραπονεμένοι οι “φίλοι” και “σύμμαχοι” Ιταλοί, που εξαιτίας τους έχασε η Ελλάδα τη Βόρεια Ήπειρο, ας πάρουν τα Επτάνησα! Τα θέλουν, όχι μόνο για να παραθερίζουν αλλά και για τα πετρέλαιά τους!
Αυτά, λοιπόν, τα παραπάνω θα αποφασίσουν οι μακελάρηδες για τη δύστυχη χώρα μας, όταν γι’ αυτούς έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τότε θα βάλουν φωτιά στην περιοχή κι ύστερα θα επέμβουν και θα αποφασίσουν ως… ειρηνοποιοί αλλά και για να τους χαράξουν τα νέα σύνορα κάποιων κρατών της Βαλκανικής.
Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα ή θεωρούνται απίθανα από τον Αλέξη μας και τους συμβούλους τους.
Αλλά είναι και τούτο, αν και δεν θα ‘θελα να στενοχωρήσω τον πρωθυπουργό μας σ’ ό,τι αφορά την πραγματοποίηση κάποιων, ίσως, παιδικών του ονείρων: Αυτός, από μικρός, λόγω του περιβάλλοντος και της ανατροφής του, πρέπει να είχε αδυναμία στους κομμουνιστές Σλάβους και Βούλγαρους. Ξεχνάς εύκολα το “Μακεδονικό” έθνος, τη “Μακεδονική” γλώσσα και τα τόσα άλλα; Γιατί, λοιπόν, τώρα που μπορεί, που έχει την εξουσία να μη δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα μπορούσαν στο μέλλον να επιτρέψουν μια πιθανή κάθοδό τους στο Αιγαίο, που πάντα ονειρεύονταν και επιδίωκαν οι λαοί αυτοί;
Η κατάσταση, πάντως, όπως διαμορφώνεται μετά την απόφαση του πρωθυπουργού μας για το Σκοπιανό, δεν είναι καθόλου καλή και εγκυμονεί μεγάλους για το μέλλον κινδύνους.
Τον πληροφορώ πως αν τελικά η συμφωνία περάσει, πολύ σύντομα θα διαπιστώσει πως ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να κάμει σ’ αυτούς που τον ψήφισαν το 2015 και του εμπιστεύτηκαν τις τύχες τους και την τύχη αυτής της χώρας.
Τα όσα δεινά θα φέρει στο μέλλον, σ’ αυτόν τον τόπο, η απόφαση του αυτή, εγώ μάλλον δε θα προφθάσω να δω γιατί είμαι μεγάλος. Αυτός όμως, λόγω της ηλικίας του, και θα τα δει και θα τα ζήσει. Και τότε θα τον καταραστούν αμέτρητα πολλοί και προπάντων η ιστορία. Εύχομαι αυτά τα κακά να μη συμβούν ποτέ, όσα χρόνια και να περάσουν.
Θα κλείσω τούτο το σημείωμα απευθυνόμενος στον Αλέξανδρο, το γιο του Φιλίππου, για να του πω: Εμείς, Αλέξανδρε, εμείς, παιδί μου, οι Έλληνες, οι γνήσιοι Ελληνες, ούτε σε πουλάμε ούτε σε σλαβοποιούμε, γιατί ήσουν σάρκα από τη σάρκα μας και στις φλέβες σου έτρεχε αίμα δικό μας. Στα χώματα, που σαν παιδί έπαιζες και μεγάλωνες, είχε χυθεί αίμα πολύ και των δικών μας πατέρων, που ήσαν και δικοί σου απόγονοι, αίμα καθάριο ελληνικό, για να κρατηθούν κι αυτά ελληνικά και ελεύθερα, γιατί δεν μας αρμόζει να ξεχάσουμε, όσο ζούμε, την παραγγελιά των προγόνων μας, τη δική σου παραγγελιά: “Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων, απάντων τιμιώτερον εστίν η ΠΑΤΡΙΣ και σεμνότερον και αγιώτερον…”.
*Ο Μανώλης Ροδιτάκης είναι τέως εκπαιδευτικός και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγ. Ινστιτούτου, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών.