Και για να μην αποπροσανατολιστούμε από το θέμα μας, αν το παγόβουνο αντιπροσωπεύει το σύνολο των μεταναστών, που πασχίζουν να φτάσουν σε μια άλλη χώρα, όπου –όπως ελπίζουν- θα έχουν μια καλύτερη ζωή, η κορυφή του παγόβουνου, αντιστοιχεί στους μετανάστες που … βλέπουμε να καταφθάνουν κάθε μέρα στη χώρα μας, κατά μεγάλες ομάδες· είτε από τον Έβρο, είτε από τις ακτές της Μικράς Ασίας, προς τα νησιά μας, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο, κάθε μέρα καταφθάνουν (ή διασώζονται από το Λιμενικό μας), γύρω στους 600 – 800 μετανάστες. Δηλ. κάθε μήνα (αν όλα πάνε καλά… ή κακά) φορτωνόμαστε με μια πόλη των 25.000 κατοίκων.
Μια πόλη όπως η Μυτιλήνη, η Χίος, η Σαλαμίνα, η Ελευσίνα, ο Πύργος, τα Μέγαρα, το Κιλκίς, η Θήβα, η Άρτα…
Ο συνολικός αριθμός των μεταναστών, στη χώρα μας, υπολογίζεται ότι μπορεί και να ξεπερνά το 1.500.000… Μέχρι εδώ καλά … δηλ. πολύ – πολύ κακά!!!
Η πρώτη σκέψη είναι ότι ο αριθμός αυτός ξεπερνά το 10% του πληθυσμού της χώρας μας. Και δεν πρόκειται μόνο για ανθρώπινες ψυχές… πρόκειται για ισάριθμα στόματα, που πρέπει να τραφούν, να στεγαστούν… και κάποια στιγμή να καταγραφούν και να ταυτοποιηθούν, αν είναι δυνατό… Φτάνει ο μετανάστης χωρίς χαρτιά, δηλώνει κάποιο όνομα, τόπο προέλευσης και ό,τι άλλο στοιχείο του ζητηθεί και όποιος θέλει το πιστεύει.
Λέμε ότι οι Έλληνες είναι μεταναστευτικός λαός και δεν είναι ψέμα. Όμως, μην πάμε μακριά, όπως στη Νέα Υόρκη και το Ellis Island, όπου ήταν η είσοδος των μεταναστών των ΗΠΑ. Ας μείνουμε στην έξοδο του ’50 και του ’60 στη Γερμανία. Τότε, υπήρχαν γραφεία… όλα υπό έλεγχο· ο υποψήφιος για να εργαστεί εκεί, έπρεπε να συμπληρώσει κάποια αίτηση, στοιχεία, να γίνει ιατρικός έλεγχος και όλα τα σχετικά.
Ούτε εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο… Καμία σχέση με το σημερινό γιουρούσι. Περισσότερο μοιάζει με απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία…. Έπειτα, αρχίζουν και οι απαιτήσεις: No good food, very cold, we are human beings και τα παρόμοια, που τα καταλαβαίνουμε, όσο λίγα αγγλικά κι αν ξέρουμε, όπως κι εκείνοι, εξάλλου, δεν ήρθαν με Lower ή με Proficiency in English!
Είπαμε, λοιπόν, ότι η κορυφή του παγόβουνου είναι οι εισερχόμενοι –παράνομοι στην πλειοψηφία τους- μετανάστες. Ας πούμε, επίσης, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (!) τακτοποιείται το θέμα αυτό –έστω και προσωρινά… Τελειώσαμε; Σίγουρα, όχι!
Πείραμα: Ας θεωρήσουμε ένα παγόβουνο και ας φανταστούμε, ότι με τα κατάλληλα μέσα και με τη βοήθεια της τεχνολογίας αποκόπτουμε την κορυφή του και στη συνέχεια αφήνουμε ελεύθερο το υπόλοιπο παγόβουνο. Τι θα συμβεί; Θα πάψει να έχει κορυφή που να εξέχει από την επιφάνεια; Όχι, βέβαια.
Αυτό που θα μείνει, θα είναι και πάλι ένα νέο παγόβουνο, στο οποίο θα εξέχει από την επιφάνεια το 1/9 του όγκου του, δηλ. έχοντας παρομοιάσει την κορυφή του παγόβουνου με το εισερχόμενο μεταναστευτικό ρεύμα, συμπεραίνουμε ότι η «εισβολή» (συγγνώμη για τα εισαγωγικά) θα συνεχίζεται… η Ασία και η Αφρική θα τροφοδοτούν συνεχώς το μεταναστευτικό ρεύμα, εφόσον οι συνθήκες διαβίωσης και οι προοπτικές εγκατάστασης στη χώρα μας (και μακροπρόθεσμα σε χώρες της βόρειας Ευρώπης) είναι καλύτερες από εκείνες που τους έκαμαν να εγκαταλείψουν τις χώρες προέλευσής τους.
Με λίγα λόγια, με τις γνωστές πρακτικές, το πρόβλημα δεν έχει λύση. Το τι θα συμβεί σε βάθος χρόνου, έχει γραφτεί και διαβαστεί, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Αν και το ζήτημα της θρησκείας λέμε πως δεν μας ενδιαφέρει, από την άποψη του ότι, ο καθένας μπορεί να πιστεύει σε ό,τι θέλει, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός, ότι σχεδόν όλοι οι μετανάστες είναι μουσουλμάνοι.
Όταν ο αριθμός τους διαμορφώσει μια «κρίσιμη μάζα», είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν οργανωμένα πλέον τις διεκδικήσεις, πάνω σε θέματα θρησκείας, γλώσσας, μόρφωσης, διαβίωσης, με δυσοίωνες, αν και προβλέψιμες εξελίξεις. Να συγκρατήσουμε δύο πράγματα: Το ένα είναι ότι λόγω διαφορετικής θρησκείας, δεν έχουν τη διαλλακτικότητα και την ανοχή που συναντούμε σε χριστιανικούς πληθυσμούς! Εξάλλου, δεν έχουν τίποτε να χάσουν…
Το δεύτερο είναι το γεγονός, ότι σήμερα (πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα και λαμβάνοντας υπόψη την υπογεννητικότητα στη χώρα μας) η μία στις τρείς γεννήσεις είναι από μουσουλμάνους. Προσθέστε και την… υπερ-γεννητικότητα(!) που τους διακρίνει, και εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς την εξέλιξη στο μέλλον.
Το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει υποστεί η χώρα μας και του οποίου τα αποτελέσματα θα συσσωρεύονται και θα γίνονται έμμεσα ή άμεσα αισθητά στο μέλλον, είναι η «μετανάστευση» (με άλλους όρους, βέβαια) των εκατοντάδων χιλιάδων μορφωμένων, πτυχιούχων νέων μας, σε άλλες χώρες. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα, για το οποίο απαιτείται πολύς χώρος και χρόνος για να αναπτυχθεί.
Μένουμε μόνο στον κόπο των νέων και στα έξοδα των γονέων, για να φτάσουν στο σημείο, που ως νέοι επιστήμονες είναι έτοιμοι να προσφέρουν έργο, στη χώρα τους. Αντίθετα, σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο, κάποια άλλη χώρα επωφελείται από τις γνώσεις και την εργασία τους, αντί να εργάζονται και να δραστηριοποιούνται στον τόπο τους…
Ποσοτική πτώση, λοιπόν, του πνευματικού δυναμικού της χώρας, λόγω εξερχόμενης μετανάστευσης κι άλλη τόση λόγω της εισερχόμενης (είπαμε, οι άνθρωποι δεν είναι πτυχιούχοι… έχουν άλλες βασικές ανάγκες) και βγάλτε το μέσο όρο…
Η εξ ανατολών γειτονική μας χώρα αυξομειώνει το μεταναστευτικό ρεύμα και παίζει ένα παιχνίδι εκβιασμού, τόσο προς τη χώρα μας, όσο και προς την ΕΕ, προτάσσοντας ότι δεν λαμβάνει αρκετά χρήματα για να συντηρήσει τα 4 εκατομ. μετανάστες, που έχει…
Από την άλλη, η ΕΕ εφησυχάζει με το γεγονός ότι η χώρα μας είναι ο κυματοθραύστης του μεταναστευτικού ρεύματος (Δουβλίνο ΙΙ) και γνωρίζοντας ότι στην Ελλάδα «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», περιορίζεται σε κάποια ευχολόγια και σε αοριστίες στο χώρο της ηθικής συμπαράστασης (στην καλύτερη περίπτωση)…
Όντως, το μεταναστευτικό είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα, μια σταθερή εισβολή ανεξέλεγκτων αλλοθρήσκων, ζήτημα που συντηρείται από εχθρούς μας, αλλά και συμμάχους, περνώντας μέσα από το θολά και ασαφή κανάλια μεγαλοψυχίας, εθελοντισμού (ΜΚΟ), ανθρωπισμού και «σταθερής, αξιοπρεπούς» στάσης (πολιτικοί μας).
Το μέγεθος του προβλήματος πιστοποιείται και από το ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει να προτείνει μια –κάποια- λύση, έστω και μέσα στο πλαίσιο της πολιτικολογίας… Ας είναι και στο χώρο του φανταστικού… Φαίνεται, ότι το μεταναστευτικό ρεύμα θα συνεχιστεί, εκτός και εάν αναθεωρηθούν κάποιες αρχές. Ποιος θα το τολμήσει;