Σήμερα, θα μιλήσουμε για τη μόδα ή καλύτερα, με όρους μόδας. Γι’ αυτό, όποιος ατύχησε και δεν έδωσε σημασία στις ξένες γλώσσες, όταν ήταν μικρός, καλά θα κάνει να ξαναδιαβάσει το Book One (I), for Children, αλλά κυρίως, ό,τι γαλλικό περιοδικό του βρίσκεται. Τώρα είναι και γιορτές και λόγω των περιστάσεων, πότε βάζουμε το ένα, πότε βγάζουμε το άλλο και ανακατεύουμε (όπως κάνουμε στα χαρτιά) την γκαρνταρόμπά μας. (Γκαρντα-ρόμπα, από το ιταλ. guarda =εμφάνιση, guardare = βλέπω, προσέχω, φυλάσσω και roba = ρόμπα, δηλ. ρούχο. Άρα, είναι ο χώρος που φυλάσσουμε τα ρούχα μας).
Ο μεγάλος Βασίλης Τσιτσάνης έλεγε, πως σε δύσκολους καιρούς, (δύσκολους οικονομικά ή πολιτικά), γράφονται τραγούδια που παραπέμπουν σε μέρη εξωτικά και μακρινά. Αυτό, είναι ίσως μια εσωτερική αντίδραση, να θέλουμε να ξεφύγουμε από μια σκληρή και καταπιεστική πραγματικότητα. Γι’ αυτό και στα πρώτα μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά χρόνια, γράφτηκαν τραγούδια όπως «Θα σε πάρω να φύγουμε, σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη», «Ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι», «Θα πάω εκεί στην Αραπιά», «Θυμίσου, στο Ακαπούλκο, Μαρία Μπονίτα…», «Οι τρεις Καμπαλέρος», «Ζαϊρα», «Μαντουμπάλα» και τόσα άλλα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις μέρες μας, όπου τα οικονομικά μας διαρκώς συρρικνώνονται, να έχουν πέραση οι τηλεοπτικές εκπομπές που έχουν σχέση με το φανταιζί ντύσιμο και το «γκουρμέ» φαγητό. Όσο αδειάζει η τσέπη, τόσο ανεβαίνουν οι απαιτήσεις σε ντύσιμο και σε εκλεπτυσμένο «τρώγειν»… Ας πάρουμε, λοιπόν, το δρόμο της μόδας, μια που έτσι συμφωνήσαμε και ας δούμε μια από τις τελευταίες τάσεις, που είναι το lingerie στυλ. Lingerie, είναι τα εσώρουχα. Φοράμε, λοιπόν, το κομπινεζόν μας (με το οποίο παλιότερα θα νιώθαμε τύψεις αν μας έβλεπε μ’ αυτό ο γείτονας από το απέναντι παράθυρο), ρίχνουμε από πάνω ένα μπλέιζερ ή ένα ελαφρύ παλτό και βγαίνουμε στο δρόμο. Είναι μία πρόκληση για το ανδρικό στοιχείο.
Δείχνουμε ότι μόλις σηκωθήκαμε από το κρεβάτι, προβάλλουμε τη σέξυ πλευρά του εαυτού μας και ότι είμαστε έτοιμες να καταλήξουμε και πάλι εκεί, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις… Έτσι, αν κατατάσσεις τον εαυτό σου στις τολμηρές, φοράς ένα slip dress, δηλ. φόρεμα που μοιάζει με κομπινεζόν και το συνδυάζεις με flat gladiator σανδάλια (στην ίδια πάντα απόχρωση με το φόρεμα) ή με ankle boots (μποτάκια μέχρι τον αστράγαλο).
Τέλος, αν θέλουμε να αναδείξουμε τη θηλυκότητά μας μέσα από το lingerie trend, φοράμε πάνω από το lingerie top μας ένα μαύρο σακάκι και κάνουμε πασαρέλα μόλις ξεπορτίσουμε… Να θυμόμαστε πάντα, ότι πρωταγωνιστής στο look αυτό είναι το «καμισόλ», δηλ. το μπλουζάκι με τα λεπτά τυραντάκια, από μετάξι, σατέν ή δαντέλα, που φοριόταν κρυφά, για χρόνια, μέσα από τα ρούχα. Τώρα, συνδυάζεται άνετα με πανταλόνια, φούστες, σακάκια και φοριέται από το πρωί ως το βράδυ! Αν δυσκολευόμαστε στους συνδυασμούς, το λευκό ή το μαύρο καμισόλ, δεν θα μας προδώσουν, ποτέ…
Μια άλλη τάση που είναι απαραίτητο να εξοικειωθεί η μοντέρνα γυναίκα, είναι τα animal prints. Δηλ. υφάσματα (και όχι μόνο) με τυπωμένο σχέδιο λεοπάρδαλης, τίγρης, φιδιού, κροκοδείλου, ζέβρας (ασπρόμαυρο) κ.λπ. Αν και το είδος αυτό είναι διαχρονικό, οι fashionistas το ξανάφεραν στη μόδα κι έτσι οι δρόμοι έχουν γεμίσει με αιλουροειδή κάθε είδους και εκτός τροπικών, μάλιστα…
Έλα, όμως, που η χρήση του animal print έχει τις απαιτήσεις της. Ο συνδυασμός γίνεται κάτω από ορισμένους όρους, συνθήκες και προϋποθέσεις. Παράδειγμα: δεν είναι συνδυασμός το τιγρέ top, μαζί με λεοπάρ πανταλόνι και σακάκι ζέβρα… και τσάντα κροκοδειλέ. Το λιγότερο, θα μας κράξουν οι πολύ «in» φίλες μας.
Εκτός και αν προοριζόμαστε για διαγωνισμό κιτς! Το πολύ δύο, π.χ. τσάντα και πανταλόνι, αλλά προσοχή – με το ίδιο print και αυτό πάει πολύ. Αντίθετα, ένα zebra print πηγαίνει τέλεια με total black outfit. Προπάντων, είναι απαραίτητο να μην ξεπερνάμε το χρυσό κανόνα των τριών χρωμάτων, γιατί κινδυνεύουμε να υποπέσουμε σε … στυλιστικό ολίσθημα! Ο πλατινένιος κανόνας στο animal print, που μας βγάζει από τον έντονο προβληματισμό είναι: ένα κομμάτι σε animal print και τα υπόλοιπα απαλό μονόχρωμο outfit. Απλό…
Και όλα αυτά να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, αλλά και τις υπόλοιπες τάσεις της χρονιάς, όπως είναι το «φουλ κόκκινο» (total red), που μας θυμίζει εκείνο της Pretty Woman του 1990, το Λάμψη Παντού, με στρας από το φόρεμα ως τα παπούτσια, τα καρό σχέδια, το μοδάτο αθλητικό στυλ, τα κρόσσια (bojo) κι άλλα κρόσσια, που δίνουν περισσότερη λάμψη και λίκνισμα στο περπάτημα μιας γυναίκας, τα σατέν φορέματα, outfits με φτερά και πούπουλα, κοστούμια, κυρίως για τις εργαζόμενες γυναίκες και η επιστροφή (comeback) της ζώνης, που τονίζει τις γραμμές του σώματος και δίνει καμπύλες σε όσες δεν τις έχουν!
Αλλά η μόδα δεν βρίσκεται μακριά από την πολιτική. Όπως υπάρχει προβληματισμός στο γυναικείο χώρο για το τι πρέπει να φορέσει μια γυναίκα στο πρώτο της ραντεβού, αφού η πρώτη εντύπωση παίζει μεγάλο ρόλο, έτσι και στην «πρώτη φορά αριστερά» πολιτική υπάρχει προβληματισμός σε χώρους όπου επικρατούν πολλές τάσεις και συνιστώσες, ως προς το ποια από αυτές πρέπει να επικρατήσει. Όλοι έχουμε παραδείγματα, νωπά, στο μυαλό μας.
Το ζήτημα είναι να αποκρυσταλλωθεί η συγκεκριμένη πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί, για να κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά. Γιατί, όπως λέγεται: «…και το πιο μεγάλο ταξίδι, αρχίζει μ’ ένα βήμα!». Όμως, αυτό το βήμα δεν φαίνεται να έχει γίνει. Τουλάχιστον, δε φαίνεται ξεκάθαρα. Και όπως λέγεται: «… όταν δεν ξέρεις σε ποιο λιμάνι πηγαίνεις, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος»!!!