Κύριε Περιπατητή
Η γραμματέας μου, μαζί με το καθημερινό «μπρίφινγκ», μου έφερε και αντίγραφο του άρθρου σας, όπως το συνηθίζει, κάθε Τρίτη. Ξέρει ότι τα διαβάζω ανελλιπώς, σε μετάφραση, βέβαια… Είπα να πάρω το θάρρος να σας γράψω, μιας και τα δύο τελευταία σας άρθρα είχαν σχέση με τις «ειδικές επιχειρήσεις» στην Ουκρανία, ή τον «πόλεμο», όπως άλλοι αρέσκονται να λένε. Ίσως, έτσι, μου δίνεται η ευκαιρία να σας διευκρινίσω κάποια πράγματα και να διαλύσω κάποιες παρεξηγήσεις, που μπορεί να υπάρχουν.
Στα ΜΜΕ «μη φιλικών χορών» γράφεται και λέγεται ότι οι βοηθοί μου, από φόβο, δεν με ενημερώνουν σωστά και δεν μου αποκαλύπτουν τα αληθινά γεγονότα. Όμως, όλοι γνωρίζουμε, ότι στις μέρες μας, πατώντας ένα κουμπί μπορείς να δεις και να ακούσεις τι λέγεται, τι γράφεται και τι γίνεται στην κάθε γωνιά του κόσμου.
Γνωρίζετε επίσης, ότι με την πολύχρονη παραμονή μου στην –τότε- Ανατολική Γερμανία, μιλώ άπταιστα Γερμανικά και τα αγγλικά μου είναι ίσως και καλύτερα από ό,τι είναι σε πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες. Κατά συνέπεια, μπορώ να διαβάζω και να πληροφορούμαι το πώς περιγράφεται η παρούσα κατάσταση, σε οποιαδήποτε χώρα με ενδιαφέρει…
Εκείνο που περνάμε, σχεδόν ασυναίσθητα, είναι πως οι πληροφορίες που μεταφέρονται από τα ΜΜΕ, εκατέρωθεν, είναι ελεγχόμενες κι έτσι είναι μάλλον σπάνιο και δύσκολο ταυτόχρονα, να οδηγείται το ευρύ κοινό σε αντικειμενικά ορθά συμπεράσματα.
Όσο για την απαγόρευση διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, εδώ, να θυμόμαστε ότι σε μια εμπόλεμη κατάσταση, αυτά τα δικαιώματα αίρονται. Μην ξεχνάμε τη δική σας, τη Μακρόνησο …
Ο Τζον Φ. Κένεντι, παρά τη σύντομη θητεία του, έμεινε στην ιστορία ως ένας συμπαθής και αγαπητός αμερικανός πρόεδρος. Ίσως, το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν που απείλησε με πυρηνικό πόλεμο, αν η ΕΣΣΔ προχωρούσε στην εγκατάσταση σοβιετικών πυραύλων, σε μια κατά τα άλλα ελεύθερη, ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα, την Κούβα, που απέχει 90 μίλια από τις ΗΠΑ. Ευτυχώς, ο προκάτοχός μου, ο Νικίτα Χρουστσώφ, συμβιβάστηκε.
Η συμφωνία ήταν να αποσυρθούν οι αμερικανικοί πύραυλοι από την Τουρκία, οι σοβιετικοί από την Κούβα και οι ΗΠΑ να μην εισβάλουν στο νησί. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές, αλλά και με άλλη εξέλιξη. Στη θέση της Κούβας βρέθηκε η γειτονική μας Ουκρανία, έτοιμη να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και –φυσικά- να παρατάξει –στο κατώφλι μας και ούτε καν στα 90 μίλια- τους καλοπροαίρετους, διακοσμητικούς και «αμυντικούς» πυραύλους του.
Στο σημείο αυτό δεν έγινε η συμφωνία, όπως στην περίπτωση Κένεντι – Χρουστσώφ. Επίσης, ο πρόεδρος Ζελένσκι, θα είχε –μάλλον- διαβεβαιώσεις, έξωθεν, για πολιτική υποστήριξη και στρατιωτική βοήθεια και χωρίς ναυτικό, χωρίς αεροπορία και με πολύ μικρότερη στρατιωτική δύναμη, διάλεξε την «ηρωική» οδό.
Ίσως, παρασύρθηκε από κάποιο ρόλο που θα είχε παίξει παλιότερα στο θέατρο και πήρε μαζί του στο δύσκολο δρόμο της στρατιωτικής αναμέτρησης, τους συμπατριώτες του. Μη νομίσετε, λοιπόν, ότι είμαι ένας φιλοπόλεμος ηγέτης, όπως λένε, αλλά οφείλω να προστατέψω τη χώρα μου, από ενδεχόμενη απειλή του … «αμυντικού» ΝΑΤΟ !
Γράφετε, ότι με τα σημερινά μέσα, ο δημοσιογραφικός φακός διεισδύει σχεδόν παντού ή όσο τέλος πάντων μπορεί και μεταφέρει (επιλεκτικά, βέβαια και μονόπλευρα, πάντα) σκηνές από την αγριότητα και την καταστροφική μανία των πολεμικών επιχειρήσεων. Ίσως, με τις επανειλημμένες προβολές, με σκηνές από τη φρίκη του πολέμου και του σκηνικού της καταστροφής, υποβάλλονται στον κόσμο τα ανάλογα θλιβερά συναισθήματα.
Με το δίκιο του ο κόσμος… Να θυμάστε, όμως, ότι παρόμοιες βόμβες έχουν πέσει και στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Βιετνάμ· εκεί, τα σπίτια δεν είναι από μπετόν, ώστε να μείνουν τα ερείπια – εκεί, τα σπίτια εξαφανίστηκαν, εντελώς!
Με συγχωρείτε, ξέχασα κάτι πιο κοντινό μας: το βομβαρδισμό στη Γιουγκοσλαβία και μάλιστα με βόμβες με το αθώο (?) «απεμπλουτισμένο ουράνιο». Εκεί, εμείς, όπως ξέρετε, δεν είχαμε καμία ανάμιξη… Όμως, ο πόλεμος είναι πόλεμος και όλα όσα βλέπουμε σήμερα συνέβαιναν (και θα συμβαίνουν) πάντα. Τώρα με την επίμονη και διεισδυτική τηλεοπτική παρουσία, ο κόσμος συμμετέχει ψυχικά και επηρεάζεται πιο βαθειά και άμεσα.
Εγώ τι μαθήματα και συστάσεις να κάνω στους επαγγελματίες στρατηγούς μου; Μήπως, να αλλάξουν τακτική και να ζητούν ταυτότητα και βιογραφικό, πριν από κάθε πυροβολισμό ή εκτόξευση πυραύλου; Έπειτα, μην ξεχνάτε ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι θα μπορούσε να ζητήσει μια συμβιβαστική λύση, πριν ξεκινήσει η «ειδική επιχείρηση» ή σε άλλη χρονική στιγμή, στη συνέχεια και να προλάβει πολλές από τις καταστροφές σε κτήρια, υποδομές, μετανάστες και ανθρώπινο δυναμικό, γενικότερα…
Εκείνο που φοβάμαι, είναι το ενδεχόμενο, στην απελπισία του, μήπως εκτοξεύσει για προβοκάτσια κάποιο πύραυλο π.χ. προς την Πολωνία και να διαδώσει ότι ήταν δική μας επιθετική ενέργεια. Αυτό θα προκαλούσε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ και τότε μη με ρωτήσετε για τη συνέχεια…
Παρά την εκτίμηση που τρέφω σ’ εσάς, έχω την εντύπωση ότι σε κάποια άρθρα σας με έχετε ειρωνευτεί, σχετικά με τη συμπεριφορά μου σε χώρους λατρείας, στο σχήμα του σταυρού και τις εμφανίσεις μου με τον Πατριάρχη Μόσχας. Τα θέματα πίστης και λατρείας είναι και προσωπικά, αλλά και η κρίση πάνω σ’ αυτά είναι υποκειμενική. Θέλω να σας πληροφορήσω, ότι η μητέρα μου με βάφτισε κρυφά, χριστιανό ορθόδοξο, σε μια εποχή που αυτό ήταν ακόμα απαγορευμένο, ενώ φρόντισα να αποθέσω το βαφτιστικό μου σταυρό πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Επίσης, θεωρώ μια πολύ σημαντική στιγμή στην προσωπική μου ζωή, την επίσκεψή μου στο Άγιον Όρος, όπως θα ξέρετε…
Για τις κυρώσεις που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, τι να σας πω; Το 40% του αερίου, που κινεί τη βιομηχανία στη Γερμανία, αλλά και αλλού στην Ευρώπη είναι από τη Ρωσία. Μόλις είπα ότι θέλω την πληρωμή σε ρούβλια, άρχισαν να το ξανασκέφτονται. Τελικά, βρέθηκε κάποια λύση, αλλά ο Γερμανός Καγκελάριος ζήτησε χρόνο να δει τις προτάσεις γραμμένες και να τις κατανοήσει.
Τουλάχιστον για το τελευταίο, δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος… Όσο για τον Αμερικανό πρόεδρο, του εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του, να μπορέσει να βγάλει την τετραετία του και ας αφήσει τους χαρακτηρισμούς κατά μέρος. Με την έναρξη της θητείας του με αποκάλεσε «δολοφόνο».
Μάλιστα, σε συνέντευξή του, λίγες μέρες μετά, όταν ρωτήθηκε αν το επιβεβαιώνει, δεν ήξερε τι να απαντήσει… δεν είχε προετοιμαστεί, καν, για μια τέτοια ερώτηση… συνέχισε με το ότι είμαι «εγκληματίας πολέμου» και πιο πρόσφατα με αποκάλεσε «χασάπη». Μου φαίνεται πως βλέπει πολλά γουέστερν. Σίγουρα, όμως, δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του, σ’ αυτή τη μεγάλη χώρα των ΗΠΑ.
Κρίμα, που δεν έχω χώρο και χρόνο, για να σας γράψω … λιγότερα!!!
Με εκτίμηση
Βλαντιμίρ