Εγώ δεν είμαι ποιητής
μα ‘γραψα γιατί αξίζει,
μαντινάδες στον ποιητή
Γιάννη Κωνσταντινίδη.
Λεβέντη Κρήτης ποιητή
εσύ ‘παιζες και λύρα,
στην Κρήτη, εις την Αίγυπτο
και ως τη Μακεδονία.
Ποιητή λύρα έπαιζες
και τους σκοπούς της Κρήτης
και με τραγούδια ήθελες
την λευτεριά να ανθίσεις.
Στα χρόνια σου δεν ήγραψες
δίσκους, κασέτες, Γιάννη,
μα έμειναν οι στίχοι σου δίσκους
να γράφουν άλλοι.
Οι Τούρκοι σ’ έλεγαν Ντελή,
Γιάννη Κωνσταντινίδη,
γιατί έγραφες για τη ζωή,
για λευτεριά, για ειρήνη.
Για τον Ομέρ Πασά ‘γραψες,
για μάχες στο Λασίθι
και πως επαναστάτησαν
οι αγωνιστές στην Κρήτη.
Την εκστρατεία του Ομέρ Πασά
που ήγραψες εγώ γράφω,
στο μέλλον θα την παίξουνε
στον κινηματογράφο.
Για όλη την Κρήτη έγραψες
για Ηράκλειο, Αρκάδι,
για το Λασίθι, για Χανιά,
για των Τούρκων το χάλι.
Στίχους, ποιήματα έγραψες
Γιάννη και του Λευτέρη
και τον βοήθησες κι εσύ τη λευτεριά να φέρει.
Στου καπετάνιου Κόρακα
τον τάφο έχουν χαράξει,
δικούς σου στίχους
ποιητή του ήρωα που ‘χες γράψει.
Του Κάστρου ο Δήμος
έγραψε σε δρόμο τ’ όνομά σου,
γιατί ποιήματα ‘κανες
τσ’ αγώνες της γενιάς σου.
Τα ποιήματα σου απήγγειλες
Γιάννη σε συγκεντρώσεις,
τσ’ αγωνιστές ξεσήκωνες
με τις δικές σου γνώσεις.
Του ποιητή μας να ‘μοιαζαν
στον κόσμο οι ανθρώποι,
θα ‘ταν η γη ειρηνική
κι ελεύθεροι όλοι οι τόποι.
Μια προτομή σου φτιάξανε
εις την Καβάλα Γιάννη,
γιατί κι εκιά σεβάστηκαν
τσ’ αγώνες που ‘χες κάνει.
Και Εθνικό ποιητή
σ’ έχουνε κυρήξει στην Καβάλα,
ποιητή Γιάννη που έγραφες
για θέματα μεγάλα.
Στο χωριό Γούβες βρίσκεται
το πατρικό σου σπίτι,
που επρωτόγραψες εκιά
ποιήματα και στίχοι.
Στις Γούβες που ανατράφηκες
παντοτινά θα μείνει,
για ελάχιστο φόρο τιμής
η οδός Κωνσταντινίδη.
Στις Γούβες μέσα στο σχολειό
σε μια φωτογραφία,
Κωνσταντινίδη σ’ έχουμε
σα χωριανό μ’ αξία.
Στις Γούβες να σου στήσουμε
μια προτομή σου αξίζει,
στο αγαπημένο σου χωριό
Γιάννη Κωνσταντινίδη.