Με μια τρυφερή φωτογραφία από το γάμο τους και με λίγες λέξεις από κάτω, αποχαιρετούσε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος τη δολοφονημένη σύζυγό του Καρολάιν Κράους, μέσα από το Instagram. «Για πάντα μαζί. Καλό ταξίδι αγάπη μου», έγραφε. Οι τρεις χιλιάδες ακόλουθοι του «Flying Babis» στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο, μοιράζονταν μαζί του τον «πόνο» του, με 25.126 likes και με 23.560 σχόλια συμπαράστασης.
Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, δεν αποτελεί απλώς μια ακόμα δολοφονία, από εκείνες που το τελευταίο διάστημα απασχολούν πολύ συχνά την επικαιρότητα. Πρόκειται για ακόμα ένα τραγικό περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας, που προστίθεται στο μακρύ θλιβερό κατάλογο των θυμάτων της έμφυλης βίας στη χώρας μας.
Αυτή τη φορά πάντως, δεν ψάχναμε «σύννεφο για να πέσουμε». Όχι τόσο εξαιτίας της απουσίας τους λόγω εποχής, όσο γιατί λίγο-πολύ, οι περισσότεροι προέβλεπαν την κατάληξη. Ακόμα και στο τελευταίο συνοικιακό καφενείο, οι θαμώνες είχαν «εντοπίσει» τον μακελάρη των Γλυκών Νερών, πολύ πριν να τον συλλάβει, με κινηματογραφικό τρόπο, η Αστυνομία. Φυσικά δεν λείπουν και «οι μετά Χριστόν προφήτες». Αυτοί υπήρχαν ανέκαθεν. Όμως κι αυτοί που μιλούσαν στην αρχή για «ένα σατανικό σχέδιο του δράστη», τώρα παραδέχονται πως ήταν μάλλον εντελώς ερασιτεχνικό.
Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, όπως συνηθίζουν να κάνουν στην πλειοψηφία τους, δεν αρκούνται απλώς στο να καταγράφουν την επικαιρότητα ακριβώς όπως είναι, αλλά επιδιώκουν να την διαμορφώνουν και να την παρουσιάζουν κατά το δοκούν. Έτσι και τώρα, για 37 ημέρες έστρεφαν την προσοχή των τηλεθεατών τους σε αλλοδαπούς υπόπτους, κατά προτίμηση μετανάστες, που δεν μιλούσαν ελληνικά και ήταν κοντοί και άσχημοι.
Μετά όμως από την ανάληψη της ευθύνης από τον καθ’ ομολογίαν δολοφόνο της 20χρονης κοπέλας, έσπευσαν να διαβεβαιώσουν τους αφελείς τηλεθεατές τους ότι, είχαν υποψιαστεί τον δράστη από την πρώτη στιγμή, παρατηρώντας τις αντιδράσεις του μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, μόλις έγινε γνωστό το φονικό. Στη συνέχεια κατακλείστηκαν οι τηλεοπτικοί μας δέκτες με ψυχολόγους και ψυχίατρους, που ανέλυαν διεξοδικά το προφίλ του δολοφόνου. Την εικόνα ενός ανθρώπου που δεν είναι τελικά ούτε αλλοδαπός, ούτε κοντός, ούτε άσχημος και βεβαίως μιλάει άπταιστα τα ελληνικά.
Εδώ παρατηρούμε μια ολική αντιστροφή της πραγματικότητας, που προσεγγίζει τα όρια της κοινωνικής μετάλλαξης. Πριν την ομολογία του ο συζυγοκτόνος είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός χαρισματικού άνδρα και συζύγου. Ήταν νέος, ψηλός, γοητευτικός, ευκατάστατος, στοργικός, με όμορφα χαρακτηριστικά και με περισσή φωτογένεια. Ήταν προσιτός, φιλικός και επικοινωνιακός με τους ανθρώπους, ιδιαίτερα δραστήριος στις συναναστροφές του στα κοινωνικά δίκτυα, και ψύχραιμος στη διαχείριση κρίσεων, ως πιλότος.
Δηλαδή, ένας ιπτάμενος τζέντλεμαν! Ο Μπάμπης υπήρξε κάποτε ο «πρίγκιπας του παραμυθιού» της Καρολάιν. Ο γοητευτικός «πρίγκιπας», σαν κι εκείνον που περιμένουν πολλά νεαρά κορίτσια στην ηλικία της Καρολάιν, για να τον συναντήσουν στα όνειρά τους. Όταν όμως το «παραμύθι» άρχισε να «μπάζει νερά» (έστω και «Γλυκά»), ο κόσμος της 20χρονης αναποδογύρισε. Ο «πρίγκιπας» έμοιαζε τότε περισσότερο με «δράκο» και ο «παράδεισος» με «κόλαση».
Μετά την ομολογία του πιλότου, η κοινωνία βλέπει αλλιώς τον «πρίγκιπα»! Τώρα η γοητεία εκλαμβάνεται ως «ναρκισσισμός». Το επικοινωνιακό πλεονέκτημα χαρακτηρίζεται ως «χειριστικότητα», ενώ η ψυχραιμία ερμηνεύεται ως «κυνισμός». Οι τρεις χιλιάδες ακόλουθοι του Μπάμπη στο Instagram, ξέχασαν τα χιλιάδες σχόλια συμπαράστασης που έγραφαν το προηγούμενο διάστημα και οι όμορφες ευχές τους μετατράπηκαν σε κατάρες: «Να καείς στην κόλαση…», του γράφουν τώρα οι ίδιοι.
Η αποτρόπαια συζυγοκτονία στα Γλυκά Νερά δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί. Έχει βεβαίως ταυτοποιηθεί ο καθ’ ομολογίαν δολοφόνος, όμως τα ουσιαστικά κίνητρα της δολοφονίας, όπως και ενδεχόμενες συνέργειες δεν έχουν, προς το παρόν, εντοπιστεί. Το «εν βρασμώ ψυχής» που ισχυρίζεται ο συζυγοκτόνος δεν προκύπτει μέσα από το όλο σκηνικό της ληστείας που έστησε και παραπλάνησε την Αστυνομία αλλά και την κοινωνία, όλο αυτό το διάστημα. Η ψυχή του βέβαια σίγουρα «βράζει», αλλά όχι έτσι όπως το εννοεί ο ίδιος!
Το κεντρικό τραγικό πρόσωπο της τραγωδίας στα Γλυκά Νερά, είναι αναμφισβήτητα το 11 μηνών κοριτσάκι, ο «καρπός» ενός αρρωστημένου έρωτα. Ποιος άραγε συγγενής ή ειδικός θα μπορέσει να εξηγήσει σε αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει και θα είναι σε θέση να αντιληφθεί, για το τι ακριβώς του συνέβη, λίγο πριν να σβήσει το πρώτο κεράκι των γενεθλίων του; Πώς θα καταφέρει να διαχειριστεί το άτυχο αυτό πλάσμα τον σκληρό ρεαλισμό της φρικτής εκείνης εικόνας, όταν βρέθηκε για τελευταία φορά μαζί και με τους δύο γονείς του, πάνω στο ίδιο κρεβάτι;
Η κοινωνία, αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ από το έγκλημα, έχει περάσει τώρα στην τιμωρία. Οι τηλεοράσεις, που διαμορφώνουν και πάλι το κλίμα που τους βολεύει, έχουν μετατραπεί σε δικαστικές αίθουσες όπου ο κάθε καλεσμένος έχει ρόλο δικαστή ή συνηγόρου. Εκεί, οι υπερβολές ανατρέπουν τη λογική. Εκεί, ο κάθε αρχισυνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ. μπορεί να δίνει συμβουλές σε επίδοξους εγκληματίες, για το πως θα πέσουν στα «μαλακά», αφού διαπράξουν το έγκλημα. Εκεί συντελείται, ακόμα ένα «έγκλημα», με την δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από το ημερολόγιο μιας άγρια δολοφονημένης κοπέλας.Η πράξη αυτή αποτελεί ιεροσυλία, τυμβωρυχία, παραβίαση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων και προσβολή στη μνήμη της νεκρής Καρολάιν. Οι ειδικοί θα ερμηνεύσουν και πάλι με αυστηρούς επιστημονικούς όρους την ιδιαζόντως ειδεχθή εγκληματική συμπεριφορά του δράστη. Οι δικηγόροι υπεράσπισης θα εξαντλήσουν τα περιθώρια αναζήτησης ελαφρυντικών, επικαλούμενοι τον «πρότερο έντιμο βίο» του πελάτη τους, αλλά και τα ευρήματα κάποιας ιδιάζουσας ψυχικής διαταραχής.
Οι λάτρεις της ψηφιακής εποχής, θα αποθεώσουν και πάλι τη νέα τεχνολογία που έχει αποδειχθεί ως ο μεγαλύτερος εχθρός των κακοποιών. Οι καναλάρχες θα συνεχίσουν να «μοσχοπουλάνε» το θέμα, έως εξαντλήσεως των αποθεμάτων της υπομονής μας.
Η Ελληνική Αστυνομία θα κλείσει στο τέλος την υπόθεση, μετρώντας ακόμα μία επιχειρησιακή επιτυχία της. Η κοινωνία θα συνεχίσει να ξεχνά…
Τα Γλυκά Νερά βρέθηκαν τούτες τις μέρες στην κόλαση της βιαιότητας του εγκλήματος. Πολλοί έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν πρωτοφανές. Είναι όμως; Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες (UNODC 2018, 2019) το 58% των γυναικών-θυμάτων ανθρωποκτονίας από πρόθεση, το έτος 2017, δολοφονήθηκαν από το σύζυγο-σύντροφο ή από άλλο μέλος της οικογένειάς τους. Υπολογίζεται ότι 50.000 γυναίκες κάθε χρόνο (137 κάθε μέρα) δολοφονούνται σε όλο τον πλανήτη κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Μόνο μέσα στο 2020 στη χώρα μας καταγράφηκαν δέκα γυναικοκτονίες, το 2019 οκτώ και το 2018 δεκατρείς. Τον Ιανουάριο του 2021 μια 54χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε από τον Νορβηγό σύντροφό της στα Μεσκλά Χανίων. Τον περασμένο Απρίλιο η 28χρονη από τη Μακρινίτσα, δολοφονήθηκε από τον εν διαστάσει σύζυγό της. Στις αρχές του Ιούνη, μια ακόμα νέα γυναίκα έπεφτε νεκρή στην Αγία Βαρβάρα, από τα χέρια του κακοποιητή πρώην συζύγου της.
Το έγκλημα της έμφυλης βίας είναι δυστυχώς διαρκές. Η τραγωδία στα Γλυκά Νερά, πολύ φοβάμαι πως δεν θα είναι η τελευταία που απασχολεί τα αστυνομικά δελτία. Η κοινωνία διαθέτει και άλλους «Μπάμπηδες»… Το ερώτημα είναι: Υπάρχει άραγε σωτηρία;
Αν υπήρχε σωτηρία, αυτή θα είχε τα χαρακτηριστικά ενός κράτους που σέβεται φροντίζει, και υπερασπίζεται όλες εκείνες τις γυναίκες που αγωνίζονται να «αποδράσουν» από την φρικτή σκοτεινή «φυλακή» τους. Θα είχε τη θαλπωρή μιας υγιούς, αλληλέγγυας κοινωνίας, που νοιάζεται και στηρίζει τα θύματά της, αντί να υποκρίνεται και να ηθικολογεί. Τα έχει;