Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 103 ετών ο κύριος Γιώργος.  Βιαννίτης στην καταγωγή, φίλος του πατέρα μου, υπήρξε  όμως και δικός μου φίλος.

Ναι, αυτή την  τιμητική σχέση είχα τη χαρά να την απολαμβάνω από τότε που τον γνώρισα.

Ήταν ηλεκτρολόγος  μηχανικός,  δάσκαλος για εμάς τους νεότερους που ασχοληθήκαμε  με αυτή την επιστήμη και το επάγγελμα του μελετητή.

Το μελετητικό του έργο είναι τεράστιο  και πρωτοποριακό. Διδαχτήκαμε  πολλά από τον αναλυτικό τρόπο που απεικόνιζε την επίλυση των  προβλημάτων  που καταπιανόταν. Προβλήματα  όμως περιορισμένης   βαρύτητας σε σχέση με τις υψηλού επιπέδου επιστημονικές γνώσεις που διέθετε. Οι γνώσεις του δεν ήταν μονομερείς.

Η ευρυμάθεια ήταν  αυτό που κυρίως απολάμβαναν οι συνομιλητές του.  Η μυθολογία, η αρχαία ελληνική  γραμματεία κυριαρχούσαν στην  σκέψη του.  Όμως αυτό  που τον γοήτευε και το  μετέδιδε  ήταν οι γνώσεις του στη  θεωρητική και την πυρηνική φυσική.

Βλέπετε, ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείο της Βιέννης, όταν οι καταιγιστικές  εξελίξεις, οι επαναστάσεις  στον χώρο  της φυσικής και των μαθηματικών  συμβολισμών των  θεωριών που  διατυπώνονταν,  θεμελίωναν τον καινούργιο κόσμο. Αυτόν που ζούμε σήμερα. Οι Πλανκ, Αινστάιν, Φέρμι, Μπόρ-Χίλμπερτ, Καραθεοδωρής άλλαζαν τότε την οπτική και τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ο Γιώργος Παπαματθαιάκης δεν ήταν μόνο ένας καταξιωμένος και δημιουργικός επιστήμονας,  υπήρξε ένας ευαίσθητος  ΠΟΛΙΤΗΣ. Από τις  γραπτές  αναμνήσεις του πατέρα μου έμαθα (μου το επιβεβαίωσε και ο ίδιος)    πως το 1939 είχε εκπονήσει μελέτη μικρού υδροηλεκτρικού έργου ισχύος 150 kva  για τον γεωργικό συνεταιρισμό Βιάννου, που αντικαθιστούσε τη δαπανηρή και ρυπογόνα πετρελαιοκίνηση  με ηλεκτρική. Δεν εφαρμόσθηκε όμως ποτέ, λόγω του πολέμου και της γερμανικής κατοχής.

Ήταν  άνθρωπος της προόδου και όπως όλοι αυτών των αντιλήψεων υπέστη τη μεταχείριση  που επέβαλε το μετεμφυλιακό κράτος. Στο βιβλίο του “έτσι έζησα τον εμφύλιο” ανιχνεύει ο αναγνώστης πολλά στοιχεία για αυτό.  Με τον κύριο Γιώργο είχα μια εγκάρδια σχέση και θα τον τιμώ όσο ζω. Στις αφιερώσεις που μου έκανε στα γραπτά  του κείμενα  τελείωνε με τη φράση “να ‘ναι  ο θεός στη στράτα σου”. Τα μεταφυσικά μου όνειρα τον κατατάσσουν στο περιβάλλον του Κυρίου, τον οποίο, όπως φαίνεται, ανίχνευε παντού.

*Ο Γιώργος Κατσαράκης είναι Η/Μ μηχανικός