Πολλοί λένε ότι οι προσεχείς εκλογές θα είναι συγκρουσιακές στη βάση του δίπολου πρόοδος-”Συντήρηση”, άρα σ’ αυτή τη μάχη θα εξουδετερωθούν οι άλλες φωνές λογικής που μπορεί να ακουστούν. Είναι αλήθεια ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα προοδευτικό μέτωπο, το οποίο με μέτρο, γνώση και συνέπεια, θα μπορέσει να κάνει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και απαιτεί η οικονομία, για να ξεφύγουμε ουσιαστικά από τον φαύλο κύκλο των μνημονίων και δυστυχώς της επερχόμενης νέας κρίσης.
Ποιοι, όμως, είναι αυτοί που μπορούν να συνθέσουν αυτό το προοδευτικό μέτωπο, το οποίο να εγγυάται μια πετυχημένη πορεία και άρα ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Είναι καταρχήν όλοι εκείνοι οι παραγωγικοί και δημιουργικοί πολίτες που με τον κόπο και τις θυσίες τους δεν επέτρεψαν η χώρα να χρεωκοπήσει και να υποστεί τα χειρότερα απ’ αυτά που σήμερα υφιστάμεθα.
Είναι όλοι εκείνοι που έχουν την αίσθηση του μέτρου και δεν παρασύρθηκαν από τις λαϊκίστικες δήθεν αγανακτισμένες αλλά κενές περιεχομένου φωνές, όπως αποδείχθηκε.
Είναι όλοι εκείνοι που πίστεψαν ότι και λίγα μόνο να γίνονταν απ’ αυτά που ακούγονταν θα ήταν ευχαριστημένοι, αλλά στο τέλος κατάλαβαν ότι όχι μόνο δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις αλλά προέκυψαν και τα πολύ χειρότερα που πληρώνουμε όλοι.
Είναι όλοι εκείνοι που κατανοούν ότι η σύμπλευση διαφορετικών αντιλήψεων και απόψεων δεν μπορεί να γίνει επειδή υπήρξε ταύτιση σ’ ένα πλαστό δίλημμα, όπως ήταν το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, γιατί αυτό στην πράξη ακυρώνει την πίστη στην κύρια αντίθεση που είναι ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια.
Είναι όλοι εκείνοι που κατανοούν ότι δεν μπορούν να χρεωθούν την κρίση όσοι ξεπείνασαν μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, έφτιαξαν για πρώτη φορά κοινωνικό κράτος, άλλαξαν την όψη της χώρας και από τριτοκοσμική την μετέτρεψαν σε σύγχρονη και πόλο σταθερότητας, ειρηνικής συνύπαρξης και ασφάλειας στην περιοχή, αλλά και χωρίς εμπλοκή σε πολεμικές συγκρούσεις και εμφύλιες συρράξεις για πενήντα και πλέον χρόνια.
Είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και στο πολυπολικό πλαίσιο που διαμορφώνεται, η χώρα δεν μπορεί να είναι μοναχικός καβαλάρης, αλλά πρέπει να συμπορευθεί και κυρίως να συστρατευτεί με τις δυνάμεις που θα της εξασφαλίσουν τη συνέχεια σε μια ομαλή πορεία, συνδιαμορφώνοντας απόψεις και θέσεις που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα υπερσυγκέντρωσης του πλούτου από τους πολύ λίγους και να αντιπαρατεθούν στην πράξη και αποτελεσματικά, στις επιδιώξεις του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Είναι όλοι εκείνοι που κατανοούν ότι οι νεοφιλελεύθερες θεωρίες εξυπηρετούν στην πράξη πολύ λίγους και εδραιώνουν τον καπιταλισμό, αλλά και ότι, άθελα ή ηθελημένα, οι συντηρητικές απόψεις στην ουσία τον ίδιο στόχο υπηρετούν.
Είναι όλοι εκείνοι, κυρίως νέοι και μορφωμένοι, που έψαξαν και βρήκαν διέξοδο στα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν, σε άλλες χώρες και αν όχι όλοι, οι περισσότεροι θα ήθελαν και θα μπορούσαν να επιστρέψουν για να συμβάλουν στην ανόρθωση της χώρας και την αύξηση του εθνικού πλούτου που είναι το “άλφα” και το “ωμέγα” για να πάει η χώρα μπροστά.
Ποιοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν σ’ αυτό το προοδευτικό μέτωπο;
Είναι όλοι εκείνοι που ενώ γνώριζαν ή έστω με κάποια καθυστέρηση αντιλήφθηκαν ότι υπήρχε ένας και μοναδικός δρόμος που θα μπορούσε να φέρει καλύτερο αποτέλεσμα, μέσα από μια εθνική συνεννόηση, δίχασαν και πόλωσαν τον ελληνικό λαό για να μπορέσουν να καθίσουν στην πρωθυπουργική καρέκλα ή σε κυβερνητικές θέσεις.
Είναι όλοι εκείνοι που ενώ γνώριζαν και γνωρίζουν ότι η διαφθορά, η διαπλοκή και το ψέμα, ήταν από τις βασικές αιτίες της κρίσης, που έπρεπε να χτυπηθούν αλύπητα, στην ουσία υπέθαλπταν με πράξεις ή σκόπιμες παραλείψεις, όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα, για να μην μάθει ποτέ ο ελληνικός λαός τους πραγματικούς ενόχους του εκτροχιασμού της οικονομίας και ταυτόχρονα ακύρωσαν θεσμικές αλλαγές (διαύγεια, ηλεκτρονική διακυβέρνηση κλπ) που θα συνέβαλαν να εξαληφθούν αυτές οι παθογένειες.
Είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι αγορές μπορούν από μόνες τους να ρυθμίσουν την ομαλή λειτουργία της Πολιτείας και της κοινωνίας.
Είναι όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με ωραία λόγια μπορούν να αλλάξουν μια σκληρή πραγματικότητα, ενώ με τις πράξεις τους την υπηρετούν προς το χειρότερο.
Το συμπέρασμα είναι ότι συμμαχίες όπως, δήθεν αριστερά με ακροδεξιά (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ) και ακροδεξιά με κεντροδεξιά (ΝΔ), δεν πείθουν ότι πράγματι με βάση μια σταθερή και σωστή ιδεολογική αντίληψη, μπορούν να αξιοποιήσουν την ουσιαστική αντίθεση που είναι ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση και να λειτουργήσουν προς το συμφέρον των πολλών αλλά και της χώρας συνολικά.
Άρα χρειάζεται οι δυνάμεις που μπορούν χωρίς εξαρτήσεις και δεκανίκια να υπηρετήσουν την πρόοδο έναντι της συντήρησης, να αναδειχθούν στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση, όποτε και αν συμβεί, ώστε αυτοί που δείχνουν συνέπεια μεταξύ των όσων λένε αλλά και πράττουν και άρα υπηρετούν την πραγματική αλήθεια, να έχουν ισχυρή φωνή για να επιβάλλουν θέσεις και απόψεις που δεν θα επιτρέπουν πισωγυρίσματα.
Είναι η μόνη επιλογή που σύντομα θα οδηγήσει αυτές τις δυνάμεις στο τιμόνι της χώρας για να μπορέσει να ορθοποδήσει σε μια υγιή βάση, που θα είναι ταυτόχρονα εφαλτήριο για ικανούς, νέους, εργατικούς, δημιουργικούς, ιδεολόγους και όχι καιροσκόπους πολιτικούς, που θα χτίσουν το νέο μέλλον της χώρας.
* Ο Μανόλης Σοφ. Στρατάκης είναι πρ. βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν.Ηρακλείου καιπρ.Υφ/ργός Μεταφορών & Επικοινωνιών