Η στάση της πλειοψηφίας του Περιφερειακού Συμβουλίου στο πρόσφατο ψήφισμα της Λαϊκής Συσπείρωσης για τη στήριξη του αγώνα των σωματείων των υγειονομικών και των αιτημάτων τους για τους ασθενείς και τους ίδιους προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα, τόσο για τη συνδιοίκηση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στην Περιφέρεια όσο και για τον χαρακτήρα των Περιφερειών και – κατά συνέπεια – των εκλογών για την ανάδειξη των διοικήσεών τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Περιφέρεια Κρήτης η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν τον ίδιο υποψήφιο, τον οποίο το 2019 είχαν στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Κανένα κόμμα δεν αποφασίζει να στηρίξει έναν υποψήφιο για να τον έχει μετά αντίπαλο.
Η στάση αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία: η περιφερειακή αρχή βάζει πλάτη στην πολιτική ΕΕ – κυβέρνησης για μεγαλύτερη απεμπλοκή του κράτους από τη χρηματοδότηση της Υγείας και στην παραπέρα εμπορευματοποίησή της. Η στάση αυτή πρέπει να αποτελέσει ΚΡΙΤΙΡΙΟ ΨΗΦΟΥ στις επερχόμενες εκλογές.
Έξαλλου το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας Περιφερειών και Δήμων (ο Καλλικράτης, ο Κλεισθένης κλπ), η ΚΕΔΚΕ και η ΕΝΑΕ όπου πρωτοστατούν αυτές οι δυνάμεις είναι υπέρ της απεμπλοκής του κράτους από την ευθύνη αυτή.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε: Ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια έχει νομοθετηθεί η δυνατότητα των δήμων και των περιφερειών να χρηματοδοτούν από τους προϋπολογισμούς τους τη μελέτη, την εκτέλεση έργων και προγραμμάτων ανάπτυξης των δημόσιων μονάδων υγείας, τις προμήθειες (εκτός των φαρμάκων), η χρηματοδότηση για την πρόσληψη επικουρικού προσωπικού, η εξασφάλιση στέγης ακόμα και διατροφής σε υγειονομικό προσωπικό ως κίνητρο για την εξασφάλιση της στελέχωσης των δημόσιων μονάδων.
Με τα παραπάνω σταδιακά μεταφέρονται υποχρεώσεις του κεντρικού κράτους όσον αφόρα τη χρηματοδότηση στην τοπική διοίκηση (Περιφέρειες και Δήμοι) και ουσια-
στικά στην κατηγοριοποίηση μεταξύ των δημόσιων δομών υγείας. Επομένως ανοίγει ο δρόμος για επιπλέον επιβάρυνση του λαού με δημοτικά τέλη και φορολογία, εκτός από αυτά που ήδη πληρώνει. Άλλωστε έχει πικρή πείρα ο λαός μας από το πέρασμα των σχολείων και των παιδικών σταθμών στην τοπική διοίκηση.
Η υγεία δεν είναι τοπικό πρόβλημα, δεν γνωρίζει δημοτικά και περιφερειακά σύνορα (πχ αποδείχτηκε ότι η πανδημία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από ένα δήμο ή ακόμα και ομάδα δήμων). Αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να είναι ενταγμένες μέσα σε ένα ενιαίο σύστημα υγείας ώστε να υπάρχει η συνεχεία, ο έλεγχος, η ανάλογη εξαγωγή συμπερασμάτων, η συνεχής ιατρική παρακολούθηση και θεραπεία.
Η Περιφέρεια Κρήτης εδώ και χρόνια έχει αναλάβει να υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων στον τομέα όχι μόνο της υγείας (πχ με τις κινητές μονάδες οδοντιατρικής, μαστογραφίας) αλλά και της πρόνοιας συμπράττοντας με το αζημίωτο με “εθελοντές” και με ΜΚΟ (που φιλοδοξεί να διοικήσει και το δήμο Ηρακλείου) αξιοποιώντας προγράμματα ΕΣΠΑ για παιδιά, για ΑμεΑ αλλά και ηλικιωμένους, απαλλάσσοντας έτσι το κράτος από αυτή την ευθύνη!
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, που εξυπηρετούν τους παραπάνω αντιλαϊκους στόχους, είναι η ένταξη στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Κρήτη 2014 – 2020”, της πράξης “Λειτουργία Τοπικών Ομάδων Υγείας (ΤΟΜΥ) της 7ης ΥΠΕ στην Περιφέρεια Κρητης”, συνολικής δημόσιας δαπάνης 15.523.242 ευρώ, όπως επίσης και η μισθοδοσία του επικουρικού προσωπικού συνολικής δημόσιας δαπάνης 22.866.080 που ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Με τον τρόπο αυτό η Περιφέρεια υπηρετεί τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις του “Κλεισθένη” (με τον οποίο συμφωνούν στην ουσία όλα τα κόμματα και οι υποψήφιοί τους, πλην ΚΚΕ και Λαϊκής Συσπείρωσης), για μεγαλύτερη εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης στις υπηρεσίες Υγείας.
Δεν αποτελεί πράξη στήριξης της δημόσιας υγείας αλλά πράξη υπονόμευσής της. Πρόκειται για υποκατάσταση από την Τοπική Διοίκηση, της υποχρέωσης του κράτους να σχεδιάζει, να συγκροτεί, να χρηματοδοτεί και να εγγυάται την παροχή αποκλειστικά δημόσιας-δωρεάν πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας φροντίδας Υγείας στον λαό, με μόνιμο προσωπικό.
Αφορά ληξιπρόθεσμα χρηματοδοτικά προγράμματα όπως το ΕΣΠΑ (αυτό δείχνει και το ημερήσιο κέντρο αλτσαχαϊμερ που μετά το τέλος του προγράμματος σταματά η χρηματοδότηση του και μένουν στον αέρα οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι που το επισκέπτονται) και τα διάφορα ταμεία της ΕΕ, με προσωπικό με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Αυτή η πολιτική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μετακύληση του κόστους στον λαό.
Είτε με ανταποδοτικά τέλη και τοπική φορολογία, είτε με παραπάνω αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων που χρηματοδοτούν σχεδόν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι, μετά την εκκωφαντική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ κατά 80% (μόνο τα τελευταία 3 χρόνια από 514 εκατ. ευρώ το 2017 σε 100 εκατ. ευρώ το 2019).
Η απόφαση προώθησης και στήριξης από την περιφερειακή αρχή του θεσμού των ΤΟΜΥ, που αποτελούν δέσμευση της κυβέρνησης εκ του 3ου μνημονίου και βασική κατεύθυνση της ΕΕ, καμία σχέση δεν έχει με την ανάπτυξη ολοκληρωμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ με επαρκή σε αριθμό, στελέχωση κι εξοπλισμό, κρατικά Κέντρα Υγείας με στόχο την πρόληψη και τη θεραπεία, εξειδικευμένα κατά φύλο, ηλικία, πάθηση.
Οι ΤΟΜΥ μέσω του οικογενειακού γιατρού θα λειτουργούν σαν “κόφτης” (gatekeeper), εργαλείο περιορισμού της πρόσβασης των ασθενών στις υπηρεσίες και τους ειδικούς γιατρούς των νοσοκομείων.
Ο στόχος είναι να διασφαλίζεται ότι ο κρατικός προϋπολογισμός δεν θα δίνει “δεκάρα τσακιστή” για την ΠΦΥ, παρότι συνεχίζεται η αιματηρή φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων.
Έτσι μεταξύ άλλων τρόπων “εξοικονομούνται” κονδύλια, για να επιδοτείται το μεγάλο κεφάλαιο. Ο προνομιακός ρόλος που επιφυλάσσεται από την ΕΕ και τα αστικά κόμματα στην Περιφέρεια και τους Δήμους και στον τομέα της Υγείας- πρόνοιας είναι να παίξουν τον ρόλο του κρίκου σύνδεσης: μονάδων Υγείας, πανεπιστημιακών τμημάτων και επιχειρη-
ματιών, σε κοινά επιχειρηματικά project -π.χ. για την ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού- που μπορούν να φέρουν “προστιθέμενη αξία”, δηλαδή κέρδη στους εμπλεκόμενους (ξενοδόχους, ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες κ.λπ.).
Με τον τρόπο αυτό οι κατεξοχήν υπηρεσίες του λεγόμενου “κοινωνικού κράτους”, της Υγείας και της Παιδείας, μετατρέπονται σε αυτοτελείς εμπορευματικές οικονομικές μονάδες, με στόχο την εξωστρεφή επιχειρηματική δραστηριότητα και τη σταδιακή απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη για την Υγεία, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες.
Καλούμε το λαό της Κρήτης να μην πέσει στην παγίδα των δήθεν “σωτήρων” των υπηρεσιών Υγείας. Να στηρίξει τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης” στην Περιφέρεια και στους Δήμους της Κρήτης, ως μέρος του αγώνα του για την κάλυψη όλων των συνδυασμένων σύγχρονων αναγκών σε Υγεία και Πρόνοια, που μπορεί να γίνει μόνο από ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με αποκλειστική χρηματοδότηση από το κράτος και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Στον αντίποδα δηλαδή της στρατηγικής ΕΕ – κυβέρνησης και Τοπικών Διοικήσεων που συμφωνούν με την πολιτική αυτή. Καλούμε τους εργαζόμενους στην Υγεία – Πρόνοια να βγάλουν συμπεράσματα για το εργασιακό μέλλον που τους επιφυλάσσεται από την Τοπική Διοίκηση και την ποιότητα των υπηρεσιών Υγείας που καλούνται να προσφέρουν στο λαό.
*Ο Δημήτρης Βρύσαλης είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ