Άτακτες σκέψεις, στη σκιά των Χριστουγέννων για την αξέχαστη Άρτεμη που έφυγε νωρίς για τη γειτονιά των αγγέλων.
Αρχές του φετινού Δεκέμβρη στην Παθολογική Κλινική του Βενιζελείου.
Ανήμερα του Αγίου Σάββα κερνάω με αμηχανία τους ασθενείς του θαλάμου για την ονομαστική γιορτή της μάνας της καρδιάς μου Σεβαστής που νοσηλεύεται εκεί γιατί υπάρχει πληρότητα στο Αιματολογικό τμήμα.
Φτάνω και στο κρεβάτι της Ντιάνας.
Με το λεπτό χεράκι της, παίρνει το γλυκό κι εύχεται με ευγένεια παρά την ταλαιπωρία της αρρώστιας.
Πλάι της σαν φύλακας άγγελος η αδελφή της Κατερίνα ισορροπεί την τραγικότητα με τον ρεαλισμό, εξίσου αξιοπρεπής.
Ύστερα σαν κεραυνός έπεσε η είδηση του χαμού της στις σελίδες των εφημερίδων.
Δεκαπέντε μέρες ακριβώς μετά, οι αναμνήσεις κυνηγούν την πραγματικότητα, το σήμερα αναμετριέται με τα λαμπερά χρόνια της νιότης στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ.
Σκέψεις, δάκρυα και η ελπίδα της αιωνιότητας σκεπάζει τον πόνο μας.
Καλό σου ταξίδι Ντιάνα
Ελένη