Την μακρυά χρονική περίοδο των μνημονίων, βιώσαμε και χάσαμε πολλά, ειδικά ως κοινωνία του εικοστού πρώτου αιώνα, τα περισσότερα των οποίων περιεγράφηκαν κατά κόρον από τον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Το σπουδαιότερο όμως στοιχείο στο οποίο ίσως να μην δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή, ήταν η περαιτέρω μείωση της κοινωνικής συνοχής με κυρίαρχο σύμπτωμα την οποιουδήποτε είδους παραβατική συμπεριφορά, καθώς και η εκσεσημασμένη απώλεια μεγάλου βαθμού αισθητικής στη συμπεριφορά πολιτών και πολιτικών. Δεν θα αναφερθώ στα έργα και τα λεγόμενα των μελών της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτά αναλύθηκαν δεόντως από πολλούς και άλλωστε γι’ αυτό εστάλησαν από τον ελληνικό λαό στην αντιπολίτευση. Ποιος είναι λοιπόν, έλεγε κάποιος, πρόσφατα, εκείνος που θα κρίνει αν είναι κακό που μπαίνουν κάποιοι εθελοντικά και προβαίνουν σε πράξεις ανομίας στα πανεπιστήμια; Φυσικά, όπως είναι ευνόητο, δεν αντέχει καμιάς σοβαρής αναφοράς ή συζήτησης η συγκεκριμένη γελοία και επιπόλαιη τοποθέτηση. Απλώς τού χρεώνεται στο βιογραφικό του σημείωμα για να το στολίζει αναλόγως! Πρόσφατα ακούστηκε από τα χείλη υπουργού της νεοσύστατης κυβέρνησης, πως όποιοι μπαίνουν χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, μάλλον ανήκουν στα αποβράσματα της κοινωνίας. Παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός άντρας ανέκρουσε γρήγορα πρύμναν και ανασκεύασε τα λεγόμενά του, το κακό έγινε και η πολύπειρη ιστορία θα του το φέρει κάποια στιγμή ενώπιόν του σε μελλοντική περίοδο, όποτε και όταν…. χρειασθεί.
Κατά πάσα πιθανότητα οι ενδεικτικές αυτές δηλώσεις, έγιναν κάτω από το κράτος της επιπολαιότητας. Ίσως να αποτελούσε και απωθημένο του ενός η μπαχαλοποίηση και διάλυση συγκεκριμένων εκπαιδευτικών δομών γιατί έτσι πίστευε πως εξυπηρετούνταν ή εύρισκαν ανάπαυση κάποια προσωπικά του ιδεολογικά τραύματα και απωθημένα. Όμως, η συμπεριφορά αμφοτέρων, αποκλίνει σαφώς από την λογική και το σπουδαιότερο από εκείνα που πιστεύει και ενστερνίζεται η πλειοψηφία των πολιτών. Γιατί ελάχιστοι, θέλω να πιστεύω, είναι οπαδοί της άποψης του πρώτου, αφού είναι τοις πάσι γνωστόν ότι εκείνος που θα κρίνει την συγκεκριμένη ενέργεια είναι αποκλειστικά η δικαιοσύνη. Όπως επίσης κανένας δεν θεωρεί ότι όποιος μπαίνει χωρίς να πληρώσει στο λεωφορείο ή το τραμ ή τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, είναι απόβρασμα της κοινωνίας.
Τέτοιες δηλώσεις παραπέμπουν αλλού! Για μεν τους πρώτους, τους παραβάτες, όσους δηλαδή εμφανίζουν αντικοινωνική συμπεριφορά, αν αφαιρέσουμε την περίπτωση ότι μπορεί να μην διαθέτουν το συγκεκριμένο αντίτιμο, οι πράξεις τους εντάσσονται στο πλαίσιο της γενικευμένης ανομίας της κοινωνίας και σε κάποιες περιπτώσεις των μικρών επαναστάσεων της νεαρής ηλικίας. Για τους μεγαλύτερους, όμως, τους υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, η εκστόμιση παρεμφερών δηλώσεων έχουν τη γένεσή τους στην επιπολαιότητα, κάτι που δεν ταιριάζει με τα αξιώματα που τους εμπιστεύτηκαν οι προϊστάμενοί τους. Όταν ξημεροβραδιάζονται, όμως, στα ραδιόφωνα και κυρίως στους τηλεοπτικούς σταθμούς, στο κυνήγι της όποιας τηλεθέασης και προσωπικής τους περισσότερο προβολής, είναι επόμενο ότι θα υποπέσουν σε λεκτικά ατοπήματα. Ορισμένοι, μάλιστα, το είδαμε κι’ αυτό, βρίσκονται μέχρι αργά σε έναν τηλεοπτικό σταθμό και αμέσως την επόμενη πρωία σε άλλον τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό! Πότε λοιπόν ξεκουράζονται αυτοί οι άνθρωποι ώστε να εκπληρώσουν απερίσπαστα και αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους σε υπουργεία ή στη Βουλή; Έχουν λύσει εκεί όλα τα υπάρχοντα προβλήματα και ασχολούνται με την επιθυμητή δημοσιότητα; Έχουν σκεφτεί καλά και γνωρίζουν πλήρως και με κάθε λεπτομέρεια όσα λέγουν για κάποιο συγκεκριμένο θέμα;
Η νέα περίοδος που χαρακτηρίστηκε από την άνοδο στην εξουσία μιας καινούργιας κυβέρνησης, αφήνοντας πίσω κάποιες στρεβλώσεις στις οποίες μας είχε συνηθίσει η προηγούμενη, απαιτεί να αποκατασταθούν πολλά. Η επιθυμητή ανασυγκρότηση, απαιτεί περίσσια περίσκεψη και όχι βεβαίως εφησυχασμό. Το ψυχολογικό κλίμα της κοινωνίας βρίσκεται θετικά προσκείμενο σε όποιες σοβαρές κινήσεις και ενέργειες. Μια από αυτές, αναμφίβολα, είναι η σοβαρότητα και ο έλεγχος των δηλώσεων, για καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά και του εαυτού τους, καθαρά προσωπικά, γιατί όσο ανεβαίνει κάποιος στην κοινωνική ιεραρχία, τόσο κάνουν την εμφάνισή τους βαθιά ριζωμένα απωθημένα απ’ το υποσυνείδητο και τα οποία τους αφήνουν έκθετους απέναντι στην κοινή και στοιχειώδη λογική των υγιώς, ακόμα, σκεπτόμενων πολιτών!