Ο Ντόναλντ Τραμπ στις 8 Νοεμβρίου 2016, κέρδισε για πρώτη φορά τις αμερικανικές εκλογές νικώντας την Χίλαρι Κλίντον του Δημοκρατικού Κόμματος.
Η επανεκλογή και δεύτερη θητεία του, τώρα, γεννά ερωτηματικά όχι μόνο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι συνήθης και προβλέψιμος πολιτικός, αλλά στυγνός επιχειρηματίας.
Για τους δημοκρατικούς και μεγάλο ποσοστό Αμερικανών πολιτών, το πολιτικό τους σύστημα, η κοινωνία, και η ίδια η χώρα, κινδυνεύει περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή τον τελευταίο ενάμιση αιώνα. Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του και θα ήταν περίεργο να υποθέσει κανείς το αντίθετο.
Για τους αντιπάλους του, το σύνθημα είναι να ενωθούν όλοι για να υπερασπιστούν τους νόμους, τους θεσμούς και τα ιδανικά στα οποία βασίζεται η χώρα. Οφείλουν, όμως, όλοι να αποδεχτούν το αποτέλεσμα και βεβαίως την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας, που αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά της δυτικής δημοκρατίας.
Παρόμοιες απόψεις αναμφίβολα θα ακουστούν από διάφορα μέλη του φιλελεύθερου σχολιασμού που θα απευθυνθούν στο τμήμα του δημοκρατικού εκλογικού σώματος ωσάν συμφιλιωτική νότα στον διχασμένο αμερικανικό λαό και παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές ανάμεσά τους, με δεδομένη τη δήλωση του Τραμπ για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων.
Όλα αυτά, με την προϋπόθεση ότι ο Τραμπ είναι έτοιμος να αναζητήσει κοινό έδαφος με τους αντιπάλους του, συζητώντας μαζί τους με πνεύμα συνεργασίας και καλής θέλησης, να σεβαστεί τους θεσμούς και να αποκηρύξει όσα πολεμοχαρή υποστήριξε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.
Όμως ο Ντόναλντ Τραμπ, υπήρξε σε πολλά σημεία σαφέστατος. Υποσχέθηκε ότι θα απελάσει πολίτες των ΗΠΑ, θα στοχεύσει κάποιες μειονότητες, θα συνεχίσει το χτίσιμο του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, θα διαπραγματευτεί με το Μεξικό και τον Καναδά για διάφορα ζητήματα που θεωρεί απαραίτητα να αλλάξουν, έκανε αναφορά στο στάτους της Γροιλανδίας και της διώρυγας του Παναμά, στο όνομα του Κόλπου του Μεξικού, και πολλά άλλα. Ίσως σε ένα βαθμό να είναι υπερβολικά όλα αυτά αλλά στο μέλλον θα φανεί η υπερβολή ή όχι αυτής της δηλωμένης απόφασής του.
Αλλά ο Τραμπ, ισχυρίζονται οι αντίπαλοί του, ίσως είναι ο μόνος στην ιστορία των ΗΠΑ που κέρδισε την προεδρία, παρόλο που έχει επανειλημμένα αποδειχθεί από τα μέσα ενημέρωσης ως χρόνιος ψεύτης, με σεξουαλικά σκάνδαλα στο ενεργητικό του, ενώ έχει κατηγορηθεί πολλάκις για έντεχνη αποφυγή φορολόγησης και απύθμενο ρατσισμό.
Έτσι σήμερα αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι πρέπει να δώσουν βάση στα λεγόμενά του. Ο αυταρχικός ηγέτης άλλωστε, είναι γνωστό ότι εννοεί αυτό που λέει με τον τρόπο του.
Ορισμένοι κρίνουν ότι συμβαδίζει με πολλές ιδέες του Πούτιν, αλλά παρά τον θαυμασμό που έχει εκφράσει ο Τραμπ γι’ αυτόν, οι δύο άνδρες είναι διαφορετικοί.
Σήμερα, όπως προοιωνίζεται η κατάσταση, ο Τραμπ δεν έχει κανένα λόγο να απορρίψει την προεκλογική του ρητορική και τις ακραίες του θέσεις. Έχει κερδίσει την υποστήριξη και τον θαυμασμό του κόσμου, ακριβώς λόγω των εξωφρενικών απειλών του, και φυσικά έχει συνάψει συμφωνία με τους ψηφοφόρους του για την υλοποίησή τους.
Ένα από τα πρώτα θεσμικά θύματα της επανεκλογής του, είναι σίγουρα πολλοί υπάλληλοι και αξιωματούχοι που διορίστηκαν επί της περιόδου Μπάιντεν. Σίγουρα θα δοθεί μεγάλη προσοχή στην ενημέρωση του κοινού και στις καθημερινές ενημερώσεις, που λαμβάνουν χώρα στον Λευκό Οίκο.
Δεν περνά επίσης απαρατήρητο το γεγονός ότι πολλά μέσα που κάποτε ήταν απέναντί του, τώρα ήρθαν με το μέρος του. Η χώρα βρίσκεται με πολλά ανοιχτά μέτωπα στο εξωτερικό, εδώ και καιρό. Αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ οφείλει να κινηθεί γρήγορα, όπως άλλωστε υποσχέθηκε.
Ωστόσο, ο κόσμος δεν τελειώνει με μια εκλογική αναμέτρηση. Η ιστορία έχει δει πολλές περιόδους ηρεμίας αλλά και αναπάντεχες καταστροφές, αδιαφορώντας για δηλώσεις πολιτικών και σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ισχυρότερους θεσμούς από ό,τι η Γερμανία τη δεκαετία του 1930, ή η Ρωσία σήμερα, μια διαπίστωση που τονίστηκε επανειλημμένως.
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι πολλοί από αυτούς τους θεσμούς κατοχυρώνονται σταδιακά στην πολιτική κουλτούρα και όχι στην επίσημη νομοθεσία, και όλοι τους, ανεξαιρέτως, εξαρτώνται από την καλή πίστη όλων των παραγόντων να εκπληρώσουν τον σκοπό τους και να τηρήσουν το Σύνταγμα.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας