Ο πρώτος μήνας της διακυβέρνησης της χώρας από την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, μπορεί να αποτυπωθεί ως ελπιδοφόρος. Η ικανή, σχετικά, πλειοψηφία που είδε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, της προσδίδει την απαιτούμενη δυναμική να προχωρήσει τη χώρα όχι ένα βήμα μπροστά, αλλά να κάνει ένα πραγματικό άλμα σε ορισμένα κοινωνικά ζητήματα τα οποία οι προηγούμενοι είτε δεν μπόρεσαν είτε δεν ήθελαν, για τους δικούς τους βεβαίως λόγους, ή για μερικές συγκυρίες των εποχών. Η εποχή, όπως ανατέλλει ετούτη την καλοκαιρινή περίοδο, θα κριθεί όχι μόνο από τα έργα των κυβερνώντων, αλλά και από τα αντίστοιχα της αντιπολίτευσης την οποία θα ασκήσει ο απέναντι πολιτικός χώρος.
Πολλά ακούγονται τελευταία για την προσδοκώμενη ανασύνταξη και τον μετασχηματισμό τα οποία θα δρομολογήσουν οι επιτελείς του απελθόντος σχηματισμού από την εξουσία. Ωστόσο, θα πρέπει πάνω απ’ όλα να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο το υψηλό ποσοστό που έλαβε στις εκλογές. Η κοινωνία σήμερα είναι περισσότερο ώριμη από ποτέ να δεχτεί αλλαγές και για τον τόπο μας οι οποίες για κάποια άλλα κράτη θεωρούνται νομιμότητα και αποτελούν αδιαπραγμάτευτο κανόνα διαχρονικά. Ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών θεωρούν και ίσως σε μεγάλο βαθμό να είναι αλήθεια, ότι τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσαν τροχοπέδη σε κρίσιμα θέματα, μια κατάσταση η οποία εν πολλοίς υπήρξε συγκερασμός της κυβερνώσας επίπλαστης πλειοψηφίας και φυσικά των μνημονίων, τα οποία για πολύ καιρό θα καθορίζουν τις τύχες της χώρας παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς, γιατί άραγε, της πρώην κυβέρνησης. Οι απελθόντες σε πολλά σημεία υπήρξαν κατώτεροι βασικών και κρίσιμων περιστάσεων, καλλιέργησαν με απαράδεκτο τρόπο τον εθνικό διχασμό, εμφάνισαν σε σύντομο διάστημα από την ανάληψη της εξουσίας αλαζονεία ωσάν να έμεναν εκεί παντοτινά, δημιούργησαν αντισώματα με πολλές αλλεργικές αντιδράσεις σε αρκετά κοινωνικά στρώματα από τις δικές τους και συνεχείς άστοχες ενέργειες δρώντας ως αντιγόνα σε ένα σώμα που είχε τη δική του γνώμη και λειτουργία και στο οποίο τα αποτελέσματα υπήρξαν δραματικά αντί για τα αντίθετα αναμενόμενα.
Τώρα, στην καινούργια του θέση, οι καταστάσεις δεν είναι επ’ ουδενί ίδιες όπως παλιότερα πριν το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στη γνωστή συνεχή ανιούσα πορεία. Κάποιες παράμετροι, άλλαξαν και οφείλει ταχύτατα να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα. Πολύς λόγος γίνεται και θα λάβει χώρα τους επόμενους μήνες, όσον αφορά το νέο προσωπείο και την καινούργια του αντιπολιτευτική τακτική. Οι παλιές εφαρμογές από στιγμιαίες επιπολαιότητες για το θεαθήναι και κυρίως προς άγραν ψήφων, ανήκουν στο παρελθόν. Το εάν γίνει ένα κόμμα σοσιαλδημοκρατικό ή θα επιμείνει στις αριστερές του καταβολές τις οποίες για να είμαστε ειλικρινείς ποτέ δεν αποδέχτηκε, ούτε εφάρμοσε παρά τα όσα διατυμπάνιζε προσπαθώντας να πείσει επιπόλαια ώτα, θα το δείξει ο χρόνος. Τα υπέρ και τα κατά της μιας ή της άλλης στροφής θα συζητηθούν και θα δώσουν τροφή για ατέρμονες συζητήσεις στα ανάλογα φόρα που θα ακολουθήσουν οσονούπω.
Η κοινωνία σήμερα δείχνει πιο ώριμη να ακολουθήσει άλλο δρόμο, απ’ εκείνον ως τώρα, και μοιραία πρέπει και ο ΣΥΡΙΖΑ να δρομολογήσει αναλόγως την πορεία του, ή τουλάχιστον να διαμορφώσει εναλλακτική πρόταση η οποία θα μπορέσει να πείσει. Η ως τώρα προπαγάνδα στην οποία κατά κόρον επιδόθηκε μάλλον δεν θα ωφελήσει ούτε το ίδιο το πολυσυλλεκτικό κόμμα, αλλά ούτε και την ελληνική κοινωνία. Χαρακτηριστικό και κλασσικό παράδειγμα το αποκαλούμενο “πανεπιστημιακό άσυλο” για το οποίο σίγουρα θα ειπωθούν πολλά από την αντιπολίτευση, και για το οποίο είμαστε η μοναδική χώρα, και όχι μόνο στην ευρωπαϊκή ένωση, που ασχολείται με τα αυτονόητα. Ταυτόχρονα, βέβαια, οφείλει ως εκ του ρόλου της να κάνει αντιπολίτευση και οφείλει να είναι σοβαρή, πολύ σοβαρότερη απ’ όσο υπήρξε στην περίοδο που είχε τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας. Η ατζέντα της νέας κυβέρνησης περιλαμβάνει σοβαρές προτάσεις απέναντι στις οποίες η αντιπολίτευση πρέπει να εκφράσει τις δικές της εναλλακτικές προτάσεις με νηφαλιότητα και όχι ‘αριστερίστικες’ κορώνες. Ούτως ή άλλως, η έννοια της αριστεράς μπορεί να βρίσκεται στο μυαλό του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά επιδερμικά, και φυσικά δεν μπορεί να παρουσιασθεί ως ο κύριος εκφραστής της. Απέχει παρασάγγας από εκείνο το σημείο! Όλα τα άλλα αποτελούν καλοκαιρινή ραστώνη!
Σήμερα ο τόπος απαιτεί ασφάλεια, ανάπτυξη, απασχόληση του εργατικού δυναμικού όσο φυσικά απόμεινε στη χώρα, και τις απαραίτητες επενδύσεις γιατί ο δρόμος είναι μακρύς και τα εμπόδια ομολογουμένως πολλά, τόσο στον εσωτερικό, όσο και τον εξωτερικό τομέα. Η καινούργια και δρομολογημένη αισθητική του δημόσιου βίου και του πολιτικού ύφους, κρίνονται παράλληλα αναγκαία από το σύνολο σχεδόν των πολιτών.
Αντιπολίτευση για το σωστό σκοπό, λοιπόν, και όχι για το θεαθήναι. Το υψηλό ποσοστό που κατέλαβε στις πρόσφατες εκλογές του δίνουν μεγάλα περιθώρια κινήσεων ακόμα και στον αντιπολιτευτικό χώρο. Αρκεί να μην τα χρησιμοποιήσει όπως τα υψηλά ποσοστά που πήρε στις εκλογές του 2015 οδηγώντας το κόμμα του στην εξουσία από την οποία η κοινωνία περίμενε περισσότερα και πήρε απείρως και καταφανώς λιγότερα. Κι’ αυτό όχι, βεβαίως, σε υλικά αγαθά!