Είδατε; Όχι, δεν το είδατε. Μόνο το ακούσατε. Και εγώ το άκουσα και το διάβασα. Το έξυπνο ποντίκι πολλές καλοκαιρινές νύχτες επισκέφθηκε στα κρυφά το ξύλινο στεντουκάκι της γιαγιάς σε ένα χωριό στην Κρήτη. Και είχε μείνει πολύ ευχαριστημένο.
Το χάρτινο υλικό του ευρώ έχει ευρωπαϊκή γεύση για το ποντίκι. Εκτός απ’ αυτό, καθυστέρησε αρκετά για να φάει όλο την περιουσία της γιαγιάς. Γιατί δεν ήταν λίγα τα φύλλα, ήταν 30.000 ευρώ. Τα είχε κρύψει η γιαγιά για ώρα ανάγκης, έλεγε η είδηση.
Τι να εννοεί άραγε αυτή η ώρα ανάγκης; Ένα φέρετρο πέντε αστέρων μάλλον. Όμως πού σ’ αφήνει το ποντικάκι να χαίρεσαι, να κάνεις το τελευταίο σου ταξίδι προς τον παράδεισο μ’ ένα σπιτάκι βαμμένο χρυσό. Λυπάμαι πολύ, γιαγιά μου, λυπάμαι. Πού ξέρουν τα ζωάκια τι θα πει για μια ώρα ανάγκης;
Για μια ώρα ανάγκης… Αυτή τη φράση την ακούς συχνά στη λαϊκή γλώσσα έτσι καλουπωμένα μ’ αυτή τη γραφική μορφή.
Παραδοσιακά παγκοσμίως ένας άνθρωπος, μια οικογένεια, διάφορες ομάδες συνεργατών, μια εταιρεία, προσπαθούν να έχουν κάτι στην άκρη για μια δύσκολη ερχόμενη κατάσταση.
Όλοι έχουν δίκιο μ’ αυτή τη λογική: Και οι άνθρωποι.
Όμως, τι κάνει το χρήμα στο σπίτι; Δύο πρέπει να είναι οι λόγοι: Φοβάμαι τις τράπεζες, θέλω να αποφύγω τις φοροϋποχρεώσεις. Τότε καλά να πάθετε, θα ευχόταν κάποιος. Και στα αργότερα.
Σχεδόν κάθε μέρα δηλώνονται ληστείες σε σπίτια, βίλες, καταστήματα, πολυκατοικίες κ.λπ. Παριστάνοντας τους υπαλλήλους της ΔΕΗ, μπαίνουν στο διαμέρισμα οι κλέφτες. Αρπάζουν πράγματα που έχουν αξία, χρυσαφικά, όμως και λεφτά. Χιλιάδες ευρώ. Πώς βρίσκεται το ευρώ στο συρτάρι της κουζίνας;
Το χρήμα πρέπει να κατοικεί στα συρτάρια της τράπεζας. Λέμε τράπεζα και εννοούμε χρήμα. Έτσι βοηθάμε τον εαυτό μας και ταυτόχρονα το κράτος μας. Οι προοδευμένες πολιτείες έτσι λειτουργούν και προχωράνε. Κάθε κυβέρνηση ακτινογραφεί κάθε στιγμή την οικονομική κατάσταση της χώρας για να αναλάβει τα επόμενα μέτρα. Πριν λίγες μέρες ομάδα ληστών με απειλή όπλου μπήκε στο σπίτι επιχειρηματία και άρπαξαν 500.000 ευρώ. Πριν λίγο καιρό στη Λακωνία, με το ίδιο σενάριο, οι κλέφτες άρπαξαν 20.000 ευρώ και εξαφανίστηκαν. Καλοφάγοτα!
Πάλι αναρωτιόμαστε: Τι κάνει το χρήμα στο σπίτι; Τόσες επανειλημμένες περιπτώσεις. Μήπως ήταν οι ίδιοι ληστές σε μια οργανωμένη επιχείρηση; Δεν το φαντάζεσαι ούτε εσύ ούτε εγώ. Τι είναι τότε; Φοράς μια μάσκα, μπαίνεις μέσα, βγάζεις το όπλο και σε κάθε σπίτι σε χαιρετάνε πολλά ευρώ.
Τραπεζικές πράξεις έχουν την καταγωγή τους σε πανάρχαιες εποχές. Ιστορικά, στην αρχαία Βαβυλωνία, ο ιδιώτης εμπιστευόταν στον θησαυρό των ναών τη φύλαξη της περιουσίας του.
Οι πρώτες όμως μορφές πραγματικής τραπεζικής εργασίας βρίσκονται στον ελληνικό πολιτισμό με τους τραπεζίτες και στον ρωμαϊκό με τους “αργευτάρι” που δέχονταν καταθέσεις, έδιναν δάνεια και εκτελούσαν πληρωμές για λογαριασμό τρίτων με απλές εγγραφές. Τον 18ο αιώνα στην Αγγλία δίνονται τα πρώτα τραπεζογραμμάτια.
Σήμερα, σ’ όλη την Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες καταστήματα της Εθνικής Τράπεζας. Και μετά από τόσους αιώνες πάλι ο άνθρωπος αμφισβητεί το κρατικό σύστημα των τραπεζών και κρύβει τα λεφτά τους, στις τρύπες και τα σεντούκια. Πότε θα αλλάξει αυτή η νοοτροπία σχέσεων του ανθρώπου με το χρήμα;
Ο πολίτης παραμένει μικρός και ασήμαντος μπροστά στην προοδευτική πορεία της ηλεκτρονικής επιστήμης. Το πλαστικό χρήμα σιγά σιγά καταβάλλει τον κόσμο. Πότε θα αλλάξει αυτή η νοοτροπία σχέσεων του πολίτη με τις τράπεζες; Για μια ώρα ανάγκης, ξαναλέμε. Τι το λιγότερο από το σεντούκι ή το στρώμα προσφέρει μια ελληνική τράπεζα;