Αρκετές φορές η γενιά μου παλινδρομεί πίσω στη δεκαετία του ’80, που σημαδεύτηκε από την παρουσία στο πολιτικό σκηνικό του ταχέος ανερχόμενου, στην προτίμηση των πολιτών, κόμματος που άκουγε στο όνομα ΠΑΣΟΚ. Ήταν μια χρονική περίοδος σημαδιακή από πολλές απόψεις.
Ο πολιτικός αυτός σχηματισμός είχε τον χαρισματικό του ηγέτη, αλλά παράλληλα και δίπλα του, με την σύμφωνη γνώμη του ή όχι, ποιος ξέρει άλλωστε, είχαν ήδη αρχίσει να αναπτύσσονται παράκεντρα, όπως η γνωστή αντιαισθητική προπαγάνδα και οι ανάλογες λυσσώδεις εφημερίδες του. Στις τελευταίες συγκαταλεγόταν και η ‘Αυριανή’ του Κουρή, αποκλειστικό έργο της οποίας ήταν η κατασπίλωση όλων όσον είχαν έστω και λίγο διαφορετική γνώμη από τα κέντρα εξουσίας και φυσικά όλων των πολιτικών των άλλων παρατάξεων.
Χαρακτηριστικές πολιτικές φιγούρες της εποχής, ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, με την γνωστή τους αθυρόστομη αντιπολιτευτική τακτική. Η Αυριανή ήταν μια από τις πολλές έντυπες εφημερίδες προσκείμενες στο κόμμα αυτό πέρα από τα άλλα επίσημα κομματικά έντυπά του, όπως τον φιλόδοξο ‘Αγωνιστή’ ή την ‘Εξόρμηση’. Ήταν η εποχή κατά την οποία έκανε την εμφάνισή του ο άκρατος λαϊκισμός σε όλες του τις εκφάνσεις και μορφές.
Μέσα από την ‘Αυριανή’, δινόταν το σύνθημα να ξεχειλίζουν, σε χρονικές φυσικά στιγμές που θα ωφελούσαν την συγκεκριμένη παράταξη, οι βόθροι εκείνης της κατάπτυστης νοοτροπίας, με ύβρεις, αβυσσαλέο μίσος και με τα πασίγνωστα και αχαρακτήριστα επίθετα όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι.
Ήταν ταυτόχρονα η εποχή στην οποία σε πολύ μικρά ποσοστά έπλεε το κόμμα του Κ.Κ.Ε. εσωτερικού με τα γνωστά στελέχη της τότε αριστεράς στο δυναμικό του, ένα κόμμα με εξαιρετικό ήθος, που ανέπτυσσε συνεχόμενα πρωτόγνωρες ιδέες, και παρήγαγαν ζηλευτό πολιτισμό τόσο τα στελέχη του όσο και τα επίσημα κομματικά του έντυπα.
Ήταν το κόμμα το οποίο μέσα από διεργασίες, αποχωρήσεις, συγχωνεύσεις άλλων μικρότερων σχηματισμών κοκ., έδωσε αργότερα την αφορμή και την ευκαιρία να δημιουργηθεί το σημερινό κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κάνοντας μια μικρή στοιχειώδη αναδρομή σε όλα αυτά, διαπιστώνουμε ότι και ένα μεγάλο μέρος εκείνου του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, πολιτικά στελέχη και ψηφοφόροι, αργά και σταδιακά, μετακόμισε στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.
Μαζί με αυτούς δυστυχώς και πολλά κακά, με προεξάρχοντα τον βαθιά ριζωμένο λαϊκισμό. Όσα παρατηρούμε τελευταία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια καινούργια μορφή εκείνου του αποκρουστικού φαινομένου που δείχνει να κινείται στα πλέον ακραία όρια της δημοκρατίας, όπου κυριαρχούν η ανύπαρκτη αισθητική και ο πλήρης ευτελισμός της πολιτικής ζωής του τόπου. Δεν χρειάζεται νομίζω να δώσω τυπικά περί αυτού παραδείγματα.
Όποιος ανοίξει τους τηλεοπτικούς δέκτες, καθώς και τα περισσότερα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα γίνει μάρτυρας ενός καθημερινού απερίγραπτου νεο-αυριανισμού ο οποίος φαίνεται πως ουδόλως ελέγχεται από τα κέντρα εξουσίας, είτε επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, είτε επειδή ίσως δεν είναι επιθυμητό. Αναφέρομαι στην τελευταία συμπεριφορά του εκ Χανίων ορμώμενου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάλογη ανταπόκριση του προέδρου του εν λόγω πολιτικού σχηματισμού.
Είναι προφανές ότι η σχετική έγγραφη δήλωση μετανοίας του πρώτου και η οριστική συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του κόμματός του, σηματοδοτούν την εσκεμμένη ή μη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχτεί σε ένα κόμμα σύγχρονο και προοδευτικό, όπως αρμόζει στα πολιτικά κόμματα τον εικοστό πρώτο αιώνα που αισίως διανύουμε.
Γιατί εκείνη η αριστερά του εικοστού αιώνα που εμείς οι παλιότεροι γνωρίσαμε εκ του σύνεγγυς δεν έχει καμία σχέση με εκείνη την οποία ευαγγελίζονται όσοι χρησιμοποιούν σήμερα το όνομά της. Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται στην ιστορική της διαδρομή κάτι σπουδαίο χάθηκε. Κυρίως, συμπεριφορές που απέχουν από κάθε έννοια μίσους και διχασμού, η με πειστικά επιχειρήματα πολιτική αντιπαράθεση και βεβαίως οι σωστές ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες.