Αναμφίβολα το έργο ζωής του Γεωργίου Χατζηδάκι ήταν το βιβλίο «Κρητική Μουσική», το οποίο εκδόθηκε στην Αθήνα το 1958 και πήρε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Το βιβλίο είχε γραφτεί πριν το 1955 και η έκδοση έγινε το 1958 όταν ο Χατζηδάκις ήταν ήδη 87 ετών.
Από τον τρόπο γραφής και τη λεπτομερή ανάλυση του περιεχομένου φαίνεται ότι είναι προϊόν πολυετούς ερευνητικής προσπάθειας και συστηματικής μελέτης, εξήντα ολόκληρων χρόνων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας. Το βιβλίο προλογίζει μια μεγάλη ελληνική μουσική προσωπικότητα, από τις μεγαλύτερες του 20ου αιώνα, ο Μανώλης Καλομοίρης (1883-1961) κορυφαίος συνθέτης, πιανίστας και μουσικός παιδαγωγός.
Ο Καλομοίρης ήταν ο «φυσικός ηγέτης» της Νεοελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής, ιδρυτής-διευθυντής του Ελληνικού Ωδείου (1919), ιδρυτής-διευθυντής του Εθνικού Ωδείου (1926), διευθυντής της Εθνικής Λυρικής σκηνής (1944-1945) και μουσικοκριτικός (1926-1957) με πλήθος συνθέσεων και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο εγκάρδιος πρόλογος εξάρει τις ικανότητες και την αγάπη του Χατζιδάκι για την κρητική μουσική, τονίζοντας τις πολύχρονες ιστορικές και λαογραφικές μελέτες που είχε κάνει πάνω σε αυτή. Αυτός ο πρόλογος δείχνει και τη συγγραφική αξία του συγκεκριμένου πονήματος.
Σε αυτό το πόνημα (σώζεται μόνο ένα ανάτυπο στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη) ο ερευνητής μπορεί να βρει πλούσιο υλικό για τους κρητικούς χορούς και τα τραγούδια από τον 19ο αιώνα. Ειδικά το μέρος, το οποίο αναφέρεται στον καστρινό πηδηχτό, είναι η σημαντικότερη αυθεντική πηγή γνώσης για το συγκεκριμένο χορό. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Χατζηδάκις ουδέποτε υπήρξε επαγγελματίας μουσικός, καθώς στην αρχή εργάστηκε ως δημολογιστής στο Ηράκλειο και στη συνέχεια ως επόπτης τελώνης στον Πειραιά («Ελευθέρα Σκέψη» 25/9/1930).
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε ότι ο μουσικοδιδάσκαλος Γεώργιος Χατζιδάκις είχε γνώσεις ευρωπαϊκής μουσικής, γεγονός απαραίτητο για να μπορέσει να κάνει τις μουσικές μελέτες και καταγραφές που προαναφέρθηκαν στα άρθρα του και στο βιβλίο του.
Επίσης, ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής μουσικής αναγέννησης στο Μεγάλο Κάστρο των αρχών του 20ου αιώνα λόγω των σπουδών του, καθώς ήταν αρχιμουσικός σε διευθυντικές θέσεις, χωρίς όμως να ξεχνά ποτέ την μεγάλη του αγάπη για την κρητική μουσική. Τα πάθος του για την επιστημονική καταγραφή και την ερμηνεία της κρητικής μουσικοχορευτικής παράδοσης είναι πολύ πιθανόν να το πήρε από τον μεγάλο του δάσκαλο Ανδρέα Ζάϊλερ, ο οποίος είχε εναρμονίσει ελληνικούς χορούς και είχε μελοποιήσει πλήθος δημοτικών ελληνικών τραγουδιών.
* Ο Αγησίλαος Αλιγιζάκης είναι ιατρός ορθοπεδικός, πολιτισμολόγος