Toυ Αγησίλαου Αλιγιζάκη
Β’ Μέρος
Ο Χατζιδάκις αναφέρει ότι ο Ζάϊλερ αντιλαμβανόταν την κρητική μουσική με αυτό τον τρόπο, διότι είχε ακούσει αρχάριους εκτελεστές της λύρας. Φανερά προσβεβλημένος ο Χατζιδάκις δεν απάντησε, αλλά έδρασε άμεσα. Η συνάντηση και η συνομιλία είχαν γίνει το 1897, τότε που στον Πειραιά λόγω της Κρητικής επανάστασης είχαν καταφύγει πολλοί Κρητικοί και ανάμεσα τους ο περίφημος Καστρινός μουσικός Αντώνιος Κωσταντινίδης ή Βέκιος (παρανόμι που σημαίνει γέρος στα Ιταλικά), «[…] ειδική ιδιοφυϊα εις το είδος του και γνώστης της μουσικής των Κρητικών χορών[…]», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Χατζιδάκις. Πρόθυμος ο Βέκιος πήγαινε καθημερινά στο γραφείο του Χατζηδάκι με τον ταμπουρά του και έπαιζε τον καστρινό πηδηχτό, τον οποίο ο Χατζιδάκις εναρμόνισε και τον έπαιξε στο πιάνο στην αίθουσα της Φιλαρμονικής του Δήμου Πειραιά παρουσία του Ζάϊλερ, ο οποίος έμεινε κατάπληκτος. Ο Ζάϊλερ δεν πίστεψε τον Χατζιδάκι ότι ήταν όντως ο πραγματικός καστρινός πηδηχτός. Πείστηκε μόνο όταν ο Χατζιδάκις έφερε Ηρακλειώτες πρόσφυγες να τον χορέψουν και να απαντήσουν ότι αυτός είναι ο εν λόγω χορός. Αφού βεβαιώθηκε για του λόγου το αληθές πήρε τα χειρόγραφα και από τότε τόσο η Φιλαρμονική Πειραιά όσο και η στρατιωτική μουσική των ανακτόρων στην πλατεία Συντάγματος έπαιζαν συχνά τον καστρινό πηδηχτό. Το 1898 ο οίκος του Ζ. Βελουδίου, μετά από σχετική άδεια του Χατζιδάκι, εξέδωσε την μουσική του πηδηχτού για πιάνο με τον τίτλο «Πυρρίχη». Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι ο πρώτος που έκανε γνωστή τη μουσική της Κρήτης στην υπόλοιπη Ελλάδα ήταν ο Χατζιδάκις, σύμφωνα με τον Γεώργιο Σκλάβο.
Ο Γεώργιος Χατζηδάκις στη συνέχεια επέστρεψε στο Ηράκλειο, όπου εργάστηκε σαν δημολογιστής και παράλληλα το 1908 συνεργάστηκε με τον μουσικό σύλλογο Απόλλων, που είχαν ιδρύσει ο δικαστικός Περικλής Μαλαγαρδής (πρόεδρος) με μέλη: Ν. Μεταξά, Αλεξ. Γεωργιάδη, Εμμ. Μπαμιεδάκη, Ν. Καρούζο και Ν. Ζαχαριουδάκη. Ο Χατζηδάκις ανέλαβε την διεύθυνση της πρώτης μαντολινάτας του συλλόγου με τη βοήθεια των Σπανακάκη και Ιωάννη Ντεληβασίλη. Το 1908 η μαντολινάτα υπό την διεύθυνση του Χατζιδάκι έπαιξε πηδηχτό στη γιορτή των Παναθήναιων στην Αθήνα («Ελεύθερη Σκέψη» 27/9/1930). Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι τις απόκριες του 1909 ο Γ. Χατζιδάκις ντυμένος Ναβουχοδονόσωρ διεύθυνε την μαντολινάτα στο Ηράκλειο. Το 1912 διεύθυνε και τη Φιλαρμονική του συλλόγου «Απόλλων», η οποία από το 1930 έγινε δημοτική, έχοντας αρχιμουσικό τον Γιάννη Ντεληβασίλη. Το 1914 παραιτήθηκε από το μουσικό σύλλογο, καθώς ο σύλλογος μετακάλεσε τον αρχιμουσικό Νικόλαο Κόκκινο από την Αθήνα (Τάκης Καλογερόπουλος, «Λεξικό Ελληνικής Μουσικής», εκδόσεις Γιαλλελή, Αθήνα 2001).
Σε άρθρο της εφημερίδας Πατρίς (1/1/1960) ο παλιός αρχιμουσικός της φιλαρμονικής του Δήμου Ηρακλείου Ιωάννης Ντεληβασίλης έκανε μια ιστορική αναδρομή στα μουσικά πεπραγμένα της πόλης του Ηρακλείου με τίτλο «Η μουσική παράδοση του Ηρακλείου». Εδώ υπάρχει ιδιαίτερη αναφορά στον Γεώργιο Χατζιδάκι με τον εξής γλαφυρό και ταυτόχρονα σκωπτικό τρόπο: «[…]Γεώργιος Ι. Χατζιδάκις ο επονομαζόμενος κύριος «Λα!» ή «κος ταραπάμπιας» που ψοφά για μπακέτα μουσικής διεύθυνσης». Αυτή η εμπάθεια που εκφράζεται με αυτούς τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς πιθανόν να δείχνει και τους λόγους που το 1914 σταματά η συνεργασία του Χατζιδάκι με τον μουσικό σύλλογο «Απόλλων».
Συνεχίζεται