Κάποτε στο εγγύς παρελθόν, ήταν μια μικρή σε έκταση χώρα που με χίλιες στερήσεις, με πολλούς αγώνες ενάντια στον κάθε λογής κατακτητή, με διωγμούς των αγωνιστών από τους εκάστοτε επικυρίαρχους, κατάφερνε και στέκονταν στα πόδια της και σιγά σιγά ο λαός της άρχισε, τελείως ανεπίτρεπτα, να ορθώνει το ανάστημα του.
Αυτή ήταν η χώρα μου η ΕΛΛΑΔΑ.
Το κατάφερνε αυτό, γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν οι μύριοι κατακτητές να διαγράψουν από την μνήμη του λαού της, των Ελλήνων, το ένδοξο ιστορικό του παρελθόν το σφυρηλατημένο με συνεχείς και πολυεπίπεδους αγώνες, γιατί η χώρα αυτή μπορεί να είναι όλη ένας βράχος ποτισμένος με την αλμύρα της θάλασσας που την περιβάλει, αλλά παντού στο λιγοστό της χώμα αναδίδει η μυρωδιά του αίματος των κατά καιρούς αγωνιστών της ελευθερίας, αλλά και γιατί η χώρα σκεπάζεται από ένα καταγάλανο ουρανό και λούζεται από του Ήλιου το φως και οι θεότητες της, οι μύθοι, οι θρύλοι, οι ήρωες της ήταν και είναι όλοι φωτεινοί.
Η Φιλοσοφία τα Μαθηματικά η Μουσική η Αστρονομία αναπτύχθηκαν κάτω από τον καταγάλανο ουρανό της Ελλάδας, της Γεννήτριας Μήτρας της αρμονίας, της φιλοτιμίας, της φιλίας, της αγάπης στη ζωή και τη γνώση, για να φωτίσουν το ανθρώπινο πνεύμα και δικαίως οι Δελφοί θεωρήθηκαν ο Ομφαλός της Γης.
Οι διάφοροι Κατακτητές, όπως και οι ποικίλες περί την ζωή Σκοταδιστικές Θεωρείς, που κουβαλούσαν, δεν είχαν καταφέρει ποτέ να αποκτήσουν πραγματικά ερείσματα, γιατί μέσα στην μακραίωνη Ιστορική του διαδρομή ο Έλληνας έχει αναπτύξει τη Γλώσσα, ένα Μαθηματικά δομημένο κώδικα επικοινωνίας , σε άφθαστο βαθμό τελειότητας, διατηρώντας την ζωντανή και εξελισσόμενη για τέσσερις χιλιετίες, συντελώντας έτσι ώστε η Συλλογική Μνήμη να είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του έθνους των Ελλήνων.
Μια γλώσσα, που όταν την μιλάς άμεσα σχηματίζονται οι εικόνες των λεγομένων σου γιατί το σημαίνον, η λέξης, γεννάται από το σημαινόμενο, το αντικείμενο.
Για παράδειγμα: α στερητικό + πύρ + βάλλω = απυρόβλητο, εκεί που ως γνωστό κανόνισαν να είναι όσοι κατά καιρούς είναι σε θέσεις ευθύνης, οι ανεύθυνοι (η επιτομή του παραλόγισμού).
Μια γλώσσα, που έχει λέξεις για λεπτές έννοιες όπως : άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο, που δεν έχουν απόδοση σε άλλες γλώσσες.
Μια γλώσσα που διακρίνει την ζωή, από τον βίο και από την πολιτεία του ατόμου.
Η αξιοπρέπεια, η ευθύτητα, η τιμιότητα είχαν πάντα και έχουν ξέχωρο ειδικό βάρος και αντικατοπτρίζουν την πνευματική καλλιέργεια και την ταυτότητα του Έλληνα.
Ο θεσμός της οικογένειας, πατέρας, μητέρα, αδέλφια ήταν πάντα ιερός και οι ρόλοι, οι υποχρεώσεις, τα προνόμια του κάθε μέλους συγκεκριμένα, διακριτά.
Οι καιροί όμως άλλαξαν και η τεχνολογία φέρνει ραγδαίες εξελίξεις, σαρωτικές σε όλους τους τομείς της ζωής μας, από τον ευρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο, μέχρι τον πυρήνα του, την οικογένεια.
Η παγκοσμιοποίηση διευκόλυνε σε αφάνταστο βαθμό το εμπόριο και την διάχυση της πληροφορίας, αλλά μας έκανε πιο μοναχικούς, πιο επιφυλακτικούς, πιο ξένους με τον γείτονα μας.
Η ψηφιακή νοημοσύνη μπορεί να λύσei πολλά από τα καθημερινά μας προβλήματα, αλλά μπορεί παράλληλα να μας επιβάλει ένα τελείως νέο αξιακό μοντέλο. Ενώ εμείς σε μεγάλο ποσοστό εξακολουθούμε να είμαστε “ρομαντικοί” και να πιστεύουμε ότι τα όποια προβλήματα θα τα λύσουν άλλοι, ένας από μηχανής Θεός.
Καταφέραμε έναn Ηράκλειο Άθλο, την έξοδο από τα μνημόνια και την αποπληρωμή του ΔΝΤ, αλλά το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του χρέους είναι ανελέητο, και οι συνέπειες του αρχίζουν και αχνοφαίνονται. Ενός χρέους, που κακές πολιτικές μικρών πολιτικών το μετακίνησαν από τις τράπεζες και τους μεγαλομετόχους στις δικές μας πλάτες, αφού δίνοντας μας ψίχουλα, από το μεγάλο φαγοπότι που είχαν στήσει, μας έκαναν να αισθανόμαστε συνένοχοι. Έτσι όταν μας είπαν ότι ΄΄όλοι μαζί τα φάγαμε΄΄ και έφεραν το λογαριασμό μόνο σε εμάς, δεν αντιδράσαμε και εξακολουθούμε ακόμη και σήμερα να μην αντιδρούμε, όταν συνεχίζουν να κάνουν περικοπές, που τότε τις είπαν προσωρινές, από μισθούς και συντάξεις. Ό,τι με αγώνες ετών είχε κατακτηθεί, για μια αξιοπρεπή διαβίωση, (Δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα άδειας) καταργήθηκε σε μια νύχτα, από τους “ανεύθυνους” διαχειριστές του εθνικού πλούτου.
Παράλληλα όμως, αναγκάστηκαν βίαια να φύγουν στο εξωτερικό πεντακόσιες χιλιάδες νέοι επιστήμονες για βιοπορισμό και εκτός των άλλων να αντιμετωπίσουν το κακό κλίμα για τον τεμπέλη και καλοπερασάκια Έλληνα, να το ανατρέψουν κα να σταδιοδρομούν χωρίς να υπάρχει ελπίδα για την επιστροφή τους, όταν εκτός των άλλων με τις οικογένειες τους θα άμβλυναν και το δημογραφικό.
Η Υγεία και η Παιδεία, παρά την άρση των περιοριστικών μέτρων εξακολουθούν να είναι υποστελεχωμένες, και αμοιβές στους λειτουργούς της Υγείας και της Παιδείας, αλλά και σε μεγάλο μέρος του στελεχιακού δυναμικού του ευρύτερου Δημόσιου τομέα υπολείπονται των αμοιβών του μέσου ανειδίκευτου εργάτη της Ε.Ε. και όσοι εργαζόμενοι έχουν κάποιες οικονομικές υποχρεώσεις δεν είναι σε θέση πια να τις εξυπηρετούν, ενώ ξένοι επενδυτές κάνουν πάρτι αγοράζοντας φτηνά τις περιουσίες των υπερχρεωμένων Ελλήνων και του Δημοσίου, που εξακολουθεί να είναι γενναιόδωρο στους κομματικούς φίλους που βαφτίζονται ειδικοί σύμβουλοι.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και μόλις έχουμε μπει σε μια κάποια ΄΄κανονικότητα΄΄ μετά την πανδημία αντί να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε την αισχροκέρδεια και τον “εισαγώμενο” πληθωρισμό καμαρώνουμε για τον πρωταθλητισμό μας και δεν ασχολούμεθα με τίποτε άλλο πέρα από το θέμα της συμβίωσης των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και ξεχνάμε τους νεκρούς των Τεμπών, τη βία στα γήπεδα, τις γυναικοκτονίες, το μπούλιν στα σχολεία, την διαφθορά την φοροδιαφυγή και την φοροαπαλλαγή των εχόντων και πιστεύουμε ότι ο εξ ανατολών γείτονας μας υψώνει τους τόνους του για εσωτερική και μόνο κατανάλωση και όχι γιατί όντας ο άσωτος υιός που όταν επιστρέφει σφάζεται ο μόσχος ο σιτευτός ( F16) και για επιδόρπιο ζητά ολίγον από Αιγαίο, γιατί αυτός δεδομένος δεν ήταν ποτέ και δεν είναι.
Πολύ φοβούμαι ότι άνομα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδος έχουν βαλθεί να μας ισοπεδώσουν, να αφανίσουν την ιστορική και συλλογική μνήμη μας. Την Γεννήτρια Μήτρα να την ευτελίσουν και να μας “πλανέψουν’ πλασάροντας μας (place < platea < πλατεῖα) το Matrix. Μια πλάνη που θα μας κρατά τυφλούς, σε μια κατάσταση μερικής νάρκωσης, μια εικονική πραγματικότητα, την οποία όμως θα αντιλαμβανόμαστε ως απτή και απόλυτη πραγματικότητα, κάτι αντίστοιχο με την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα.
Το άγνωστο τρομάζει και απ’ την σπηλιά (μαντρί) δεν βγαίνουμε για να αντικρίσουμε κατάματα την πραγματικότητα.
Η μόνη διέξοδος κατά τον Πλάτωνα η απόκτηση Γνώσεων και Μόρφωσης που θα μας επιτρέψει να δούμε τα πράγματα με τις πραγματικές τους διαστάσεις και χωρίς φόβο να τα αντιμετωπίσουμε και να πράξουμε τα δέοντα.
Ατυχώς όμως βλέπω και ανησυχώ, το κυνήγι του εύκολου πλουτισμού και αλλά τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της Δημόσια παρεχόμενης παιδείας που δεν λέει να σταματήσει…ως πότε όμως;
Οι καιροί ου μενετοί!!!
* Ο Γεώργιος Αγγελάκης είναι Μαθηματικός