Χρόνια είχαμε ν’ ακούσουμε τον όρο «γέφυρα» στην πολιτική ζωή του τόπου. Από το 1974 και τον μακαρίτη Ευάγγελο Αβέρωφ που έκανε τις συνεννοήσεις μεταξύ των στρατηγών της Χούντας και του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, απ’ όπου και του έμεινε το προσωνύμιο «γεφυροποιός».
Τούτου φαίνεται τη δόξα ζηλώσαντες κάποιοι ξεχασμένοι πανεπιστημιακοί και πολιτικοί, του Σημιτικού πολιτικού κλίματος και περιβάλλοντος οι περισσότεροι (οι γνωστοί τουλάχιστον: Νίκος Μουζέλης, Αντώνης Λιάκος, Νίκος Μπίστης, Κωστής Βαϊτσος, Μαρία Ρεπούση, Φωτεινή Σιάνου, κ.λ.π. – ο συμπαθέστατος Νίκος Μαραντζίδης γιατί λείπει άραγε;), προέβησαν στη δημιουργία πολιτικής κίνησης με την επωνυμία «Γέφυρα» και προ ημερών σε σχετική δημόσια εκδήλωση, κατά την οποία έκαναν κι’ αυτοί «πλατειά απεύθυνση» (πιο πλατειά από του Τσίπρα) προς τους κεντροαριστερούς πολίτες (βασικά του ΚΙΝΑΛ) να διαμορφώσουν με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ μια μεγάλη, ενιαία, σοσιαλδημοκρατική παράταξη, φιλοδοξώντας να αποτελέσουν οι ίδιοι τη γέφυρα για το εγχείρημα.
Μια πολιτική κίνηση, η οποία και ως προς το χρόνο που δημιουργήθηκε (τώρα που η κυβέρνηση Σύριζα βρίσκεται σε αποδρομή και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικά με την πλάτη στον τοίχο) και ως προς το πολιτικό περιεχόμενο των… απευθύνσεών της, το μόνο που έχει (αμφίβολο αν μπορεί) να προσφέρει είναι η μεταφορά ψήφων από την κεντροαριστερά (ΚΙΝΑΛ, ΠΟΤΑΜΙ κ.λπ.) στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποτελέσει τη σανίδα σωτηρίας του στις επικείμενες εκλογές.
Όπως όμως φάνηκε ήδη από την προχθεσινή εκδήλωση, η οποία τελικά πέρασε εντελώς απαρατήρητη από τον κόσμο, καθόλου έως ελάχιστα θα επιτύχει των σκοπών της, ακόμα κι αν συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι τις εκλογές, ακόμα κι αν επανδρωθεί από κάποιους «πρόθυμους και χρήσιμους ηλίθιους».
Καθόλου μάλιστα παράξενο να φέρει και τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «γεφυροποιούς» αποτελέσματα, όπως εξάλλου έχει συμβεί και με όλες τις «συριζοποιήσεις» των τελευταίων μηνών που αντί να διαλύσουν το ΚΙΝΑΛ, το συπείρωσαν ακόμα περισσότερο. Κάνοντας τον Τσίπρα να «ανακρούσει πρύμναν» και να διαβεβαιώσει βγαίνοντας από την προχθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιροπής του κόμματός του ότι «δεν είναι στις προθέσεις του η άλωση ή η εξαΰλωση του ΚΙΝΑΛ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ».
Και υποστηρίζουμε όλα τα παραπάνω διότι:
Πρώτον: Η γέφυρα θέλει ανθρώπους που να θέλουν (και να ξέρουν) να κτίσουν και όχι να χαλάσουν. Απαιτεί δηλαδή κτίστες και όχι χαλαστές. Ανθρώπους και πολιτικούς που να ξέρουν από δόμηση και όχι από αποδόμηση. Και όλοι αυτοί οι επίδοξοι γεφυροποιοί στο μόνο που επιδόθηκαν μέχρι σήμερα είναι η αποδόμηση, η αποσύνθεση (Ρεπούση, Λιάκος .) και όχι η δόμηση, η σύνθεση. Χαρακτηριστικά μάλιστα η «ΑΥΓΗ» της περασμένης Δευτέρας (04 Μαρτίου) σε πρωτοσέλιδο άρθρο του διευθυντή της ‘Αγγελου Τσέκερη λέει ότι «απ’ όποιο πολιτικό χώρο πέρασε ο Μπίστης δεν βγαίνει πλέον ούτε χορτάρι»! Εμείς τι παραπάνω να συμπληρώσουμε;
Δεύτερον: Η γέφυρα είναι ένα κτίσμα που ενώνει δύο σημεία, δύο πόλους, δύο κόσμους. Τι είδους γέφυρα λοιπόν μπορούν να κτίσουν άνθρωποι που έρχονται από το (παλό Πασοκοσημιτικό) παρελθόν; Προφανώς μόνο παλιογέφυρα!
Και να ενώνει τι; Το παρελθόν (το διεφθαρμένο δηλαδή) με τι; Με το παρόν; Ποιο παρόν; Της τετραετούς και μέχρι εντελώς πρόσφατα αγαστής συγκυβέρνησης με την ψεκαστική ακροδεξιά, της συνεχιζόμενης, παρά τη λεοντή της «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθειας εγκαθίδρυσης καθεστώτος, της πλήρους απαξίωσης των θεσμών, της λυσσαλέας προσπάθειας ελέγχου της Δικαιοσύνης, του συστηματικού ξεδοντιάσματος των Ανεξάρτητων Αρχών, της τεράστιας προσπάθειας ελέγχου των ΜΜΕ έντυπων και ηλεκτρονικών, της μοναδικής στην Ευρώπη υποστήριξης του Μαδουρικού καθεστώτος, της «Πολλάκειας» δημοκρατίας, των Fake News και των Συριζοτρόλ, της απόλυτης δυσανεξίας στη διαφορετική άποψη, της ανοίκειας και αντιδημοκρατικής επίθεσης στους Έλληνες γελοιογράφους (Αρκά, Πετρουλάκη, Χαντζόπουλο κ.λπ.), της εν κρυπτώ και παραβύστω ερήμην του ελληνικού λαού συνομολόγησης της Συμφωνίας των Πρεσπών, της Νοβάρτις και των «προστατευόμενων μαρτύρων», των προληπτικών συλλήψεων πολιτών που είχε να τις δει ο τόπος από την εποχή της Χούντας και άλλων πολλών… «ών ουκ έστιν αριθμός»; Αυτά θέλουν να ενώσουν; Είναι δυνατή τελικά μια σύζευξη μεταξύ της παλαβής «αριστεράς» με τη σοβαρή κεντροαριστερά;
Όχι βέβαια! Στην πραγματικότητα όμως δεν θέλουν αυτό. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να κτίσουν «γέφυρα» οι άνθρωποι. Πόρτα θέλουν να κτίσουνε. Τι πόρτα; «Πόρτα για τον χειμώνα» που λένε στο χωριό μου (που κάνει πολύ κρύο τον χειμώνα), όταν κάποιος θέλει να βολευτεί κάπου, για να την περνάει «ζωή και κότα» τζάμπα.
Έτσι και οι άνθρωποι αυτοί, οι «γεφυροποιοί», όντας για αρκετά χρόνια εκτός πολιτικού και κυβερνοεξουσιαστικού συστήματος, και με το μέλλον μια από τα ίδια (δηλαδή σκοτεινό και αόρατο), αποφάσισαν να ενεργοποιηθούν. Μπας και βρούν κάτι που θα τους βγάλει από τον πολιτικό χειμώνα που βρίσκονται τα τελευταία χρόνια και θα τους βάλει και πάλι στη ζεστή αγκαλιά της νέμησης της εξουσίας. Μια πόρτα για να μπουν θέλουν.
Και η πόρτα αυτή δεν είναι άλλη από την ορθάνοιχτη το τελευταίο διάστημα λόγω της επικείμενης εκλογικής ήττας πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά το «είδα φώς κι’ ανέβηκα», «βρήκα πόρτα ανοιχτή και μπήκα». Ναι σ’ αυτή την (επίτηδες αφημένη) στην αρχή μισάνοιχτη και τώρα ορθάνοιχτη πόρτα που βρήκαν και μπήκαν και τόσοι άλλοι το τελευταίο διάστημα: Νεοδημοκράτες (Παπακώστα, κ.λ.π.), ΑΝΕΛίτες (Κουΐκ, Κουντουρά, Κόκαλης, Παπαχριστόπουλος κ.λπ.), ΚΙΝΑΛίτες (Μωραϊτης, Ντόλκας κ.λπ.) και δεν συμμαζεύεται. Σ’ αυτήν ακριβώς που θα δούμε να τη «διαβαίνουν» προεκλογικά και πολλοί (γνωστοί-γνωστότατοι) απ’ όσους συνωστίζονται τώρα στο κατώφλι της («ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε» που λένε).
Μόνο βέβαια που το αφεντικό, ο νοικοκύρης, δεν είναι κορόϊδο. «Αριστερός» είναι, κορόϊδο δεν είναι! Για να φας-να πιεις, πρέπει και να προσφέρεις και κάτι. «Ο τζάμπας πέθανε» γιατί τώρα καιγόμαστε. ‘Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πάνω από 10 μονάδες διαφορά. Και οι προηγούμενοι εξάλλου, όλοι κάτι φέρανε μαζί τους: ‘Αλλοι την Καραμανλική άψογη στάση «μη μου άπτου», άλλοι την πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, άλλοι –κυρίως αυτοί- τη Συμφωνία των Πρεσπών, άλλοι κεντροαριστερούς ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ κ.λπ.
Αλλά δυστυχώς οι άτιμες οι δημοσκοπήσεις, όπως και να τις διαβάσει ο Βερναρδάκης, αυτές επιμένουν. Εκεί, στο 10% διαφορά κολλημένες. Άρα, αφού οι ψήφοι της Κεντροαριστεράς που μας έρχονται με τις μεταγραφές δεν επαρκούν, τι μας μένει; «Όταν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ στο βουνό» που είπαν και οι σοφοί. Αφού δεν έρχεται η Κεντροαριστερά θα πάμε εμείς;
Θα γίνουμε εμείς Κεντροαριστερά στη θέση της Κεντροαριστεράς! Και πώς θα γίνει αυτό; Ε νά, θα γραφτούμε στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, θα φέρουμε και τον πρόεδρό της Ούντο Μπούλμαν εδώ να μιλήσει … ούτως ή άλλως είμαστε και για το βραβείο Νόμπελ (στην… ψευτική εννοείται)… θα κάνουμε και μια «γέφυρα»… αυτό θα είναι το εισιτήριο των «γεφυροποιών» για να μπούν…
Αυτό λοιπόν είναι το «δώρο» των γεφυροποιών που είδαμε πρόσφατα προς τη σημερινή εξουσία, για να συνεχίσει να είναι εξουσία και να βρουν κι αυτοί «πόρτα για τον χειμώνα»! Να περάσουν κι αυτοί, σε μια ζεστασιά βρε αδερφέ, τα γεράματά τους. Αρκετά ταλαιπωρήθηκαν ιδεολογικά και πολιτικά στην (πολιτική) ζωή τους, περνώντας από όλους τους χώρους της Κεντροαριστεράς (και όχι μόνον) όλα τα προηγούμενα χρόνια. Καιρός κι αυτοί, συνταξιούχοι της πολιτικής, ν’ αράξουν κάπου ζεστά.
Κι αν μπορέσουν να σιτίζονται κι απ’ το πρυτανείο, ακόμα καλύτερα. Οι άλλοι που γίναν υπουργοί και σιτίζονται ήδη, καλύτεροι είναι; Οι συντάξεις βλέπεις, παρόλη την ηρωϊκή προσπάθεια του Αλέξη και την αναστολή της περικοπής, δεν επαρκούν για μια αξιοπρεπή διαβίωση στα γεράματα!
Γι’ αυτό σάς λέω: Το μόνο που θέλουν να γεφυρώσουν είναι τη δική τους πολιτική απουσία από το πολιτικό σκηνικό των τελευταίων ετών με την εκ νέου σίτισή τους από το πρυτανείο του ελληνικού Δημοσίου σαν βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργοί κ.λπ.
Πού ήταν και τι έκαναν τέσσερα χρόνια τώρα που συγκυβερνούσε η «πρώτη φορά αριστεροδεξιά παλαβομάρα» και υπήρχε «πεδίον δόξης λαμπρόν» και για υπεύθυνους πολιτικούς και για πολιτικές κινήσεις τέτοιου τύπου και για παραγωγή πραγματικής πολιτικής; Και για δυνατότητα πολιτικών αποτελεσμάτων;
Τώρα στην προεκλογική περίοδο ήρθαν οι σωτήρες γεφυροποιοί να παραγάγουν πολιτική και να «κεντροαριστεροποιήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ (το επόμενο σωτήριο εγχείρημά τους θα είναι, να φανταστώ, ο τετραγωνισμός του κύκλου), τον οποίο είχαν αμολυτό τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια για κάθε είδους πολιτική ασχήμια και συμπεριφορά; Τώρα που η μόνη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, ως και σε προεκλογική περίοδο ευρισκόμενοι, είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις, θέσεις στο Δημόσιο με εντός και εκτός ΑΣΕΠ προσλήψεις, προεκλογικοί μποναμάδες κ.λ.π.
Τώρα, που ενώ από τη μια του έχουν δώσει ήδη κάποιοι από τους γεφυροποιούς (π.χ. Σπύρος Δανέλης) προκαταβολικά, ανεπιφύλακτα και ολοκληρωτικά την ψήφο τους στη Βουλή, να την κάνει ο Τσίπρας κατά τη δική του βούληση ό,τι θέλει, από την άλλη προσπαθούν δήθεν να τον συμμορφώσουν απευθυνόμενοι στην Κεντροαριστερά; Τώρα;
Γι’ αυτό ας μου επιτραπεί να κάνω δυό επισημάνσεις. Μία προς τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης: Προσοχή! Προσοχή! Τα βράδια που φεύγετε από τα γραφεία σας να αδειάζετε τα σκουπίδια απ’ τους κάδους σας, διότι μετά τα μεσάνυχτα κυκλοφορούν Συριζαίοι που ψάχνουν στους σκουπιδοντενεκέδες για να βρουν πρόθυμους να τους κάνουν υπουργούς!
Και μία προς τους Έλληνες πολίτες: Προσοχή! Προσοχή! Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούν με προβιά κεντροαριστερού κάτι ξεχασμένοι από το πολιτικό παρελθόν τύποι με μυστριά και πηλοφόρια στα χέρια και κάνουν τους γεφυροποιούς. Ψάχνουν για δομικούς λίθους-πολίτες κορόϊδα για να τους χρησιμοποιήσουν σαν γέφυρα για να μακροημερεύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να βολευτούν και οι ίδιοι πολιτικά. Περιφρονήστε τους! Αφήστε τους να επιστρέψουν άκαρποι και άπραγοι πίσω στο κρύο της σπηλιάς τους, απ’ όπου βγήκαν!