Ένα αγαπημένο παιχνίδι, που παίζαμε όλοι με αγωνία όταν ήμασταν παιδιά, ήταν το κρυφτό! Κάποιο από τα παιδιά έκανε τη «μάνα», έκλεινε τα μάτια του με τα χέρια και με το μέτωπο στραμμένο σε τοίχο ή δέντρο, μετρούσε έως το 10 ή το 20 ή και το 100. Ήταν αυτός που «τα φυλούσε». Τα υπόλοιπα παιδιά κατά τη διάρκεια του μετρήματος έψαχναν καλές κρυψώνες, τρέχοντας στο χώρο για να κρυφτούν. Μόλις τελείωνε το μέτρημα εκείνος που «τα φυλούσε», με τη φράση «φτου και βγαίνω» επιβεβαίωνε το τέλος του μετρήματος, αλλά και την έναρξη της αναζήτησής του.
Ακολουθούσε η φράση, «φτου για μένα», φτύνοντας στο σημείο που «τα φυλούσε», για να εξασφαλίσει έτσι την «ασυλία» του και να μην τα «φυλάει» ξανά ο ίδιος και στον επόμενο γύρο. Όταν η «μάνα» ανακάλυπτε κάποιο παιδί στην κρυψώνα του, έτρεχε προς το μέρος που τα «φυλούσε» και φτύνοντας έλεγε «φτου: και το όνομα του παιδιού.
Αν τους έβρισκε όλους, τότε ο πρώτος που ανακάλυπτε θα έπαιρνε τη θέση της «μάνας» και θα «τα φυλούσε» στον επόμενο γύρο. Αν όμως, κάποιο από τα παιδιά που κρυβόντουσαν, προλάβαινε να τρέξει έως το σημείο φύλαξης και φτύνοντας να αναφωνήσει «φτου ξελευθερία για όλους» , τότε απελευθέρωνε όλα τα παιδιά που είχαν κρυφτεί και σύμφωνα πάντα με τους όρους του παιχνιδιού, ήταν υποχρεωμένο να «τα φυλάει» και πάλι το ίδιο παιδί και το παιχνίδι συνεχιζόταν…
Το ημερολόγιο γράφει: «21 Αυγούστου 2018». Είναι η επίσημη ημερομηνία κατά την οποία η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια! Αφού συμμετείχε σε ένα αγωνιώδες μα και επικίνδυνο «παιχνίδι» των αγορών, αυστηρώς ακατάλληλο για πολιτικά ανήλικους, που διήρκεσε 8 ολόκληρα χρόνια! Έμοιαζε σίγουρα με «κρυφτό» εκείνο το παιχνίδι ή για να είμαι πιο ακριβής με «κρυφτούλι»!
Η Ελλάδα έκανε τη «μάνα». Με κλεισμένα τα μάτια και με το μέτωπο αλλά και την πλάτη γυρισμένα στον τοίχο, μετρούσε ατελείωτα όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν ένα «παιχνίδι» που δεν θέλαμε να παίξουμε, αλλά που μας το επέβαλαν οι «συμπαίκτες» μας. Αλλιώς λέει, θα μας έδιωχναν από την «παρέα»… Το «παιχνίδι» ξεκίνησε στις 23 Απριλίου 2010 και το σημείο που επιλέχθηκε να αρχίσουμε να «τα φυλάμε» ήταν το όμορφο Καστελόριζο. Ένας τόπος «σύμβολο αντίστασης» μέχρι τότε, μετετράπη σε «σύμβολο συμβιβασμού»!
Όλα εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ σκοτεινά για την Ελλάδα, μιας και είχε κλεισμένα τα μάτια και περίμενε να κρυφτούν πίσω από τα συμφέροντά τους, όλοι εκείνοι που εκστασιάζονταν από την αδρεναλίνη της αναζήτησης, που τους προσέφερε η πλεονεκτική θέση τους βεβαίως…
Εκείνοι έθεταν τους όρους και έκριναν τόσο την αξιοπιστία όσο και την αποτελεσματικότητα του «παιχνιδιού». Έκαναν αρκετές «χλετζινιές», αλλά τις βάφτιζαν μετά «όρους» για το απατηλό «παιχνίδι». Επίσης οι «όροι» άλλαζαν διαρκώς κατά τη διάρκεια του «παιχνιδιού», μετά από συνεχείς αξιολογήσεις της απόδοσής του και ο κύκλος του φαύλος και μεγάλος…
Σήμερα, ήρθε επιτέλους η στιγμή που η «μάνα» Ελλάδα φώναξε «φτου και βγαίνω» και άνοιξε τα μάτια! Είναι η στιγμή που της δίνεται η ευκαιρία, όποια κι αν είναι αυτή, να κοιτάξει γύρω της και να συνειδητοποιήσει πρωτίστως που βρίσκεται. Ένα άλλο όμορφο νησί μας, η Ιθάκη, παγκόσμιο σύμβολο προορισμού, έχει επιλεγεί ετούτη τη φορά για να θυμίζει την σημαντική στιγμή. Δεν είναι καθόλου εύκολη στιγμή και δεν θα πρέπει η Ελλάδα ούτε να πανηγυρίσει γι αυτήν αλλά ούτε και να χαλαρώσει την προσοχή της! Το «παιχνίδι» είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Οι κρυμμένοι «συμπαίκτες» της την περιμένουν στη «γωνία» και αναζητούν την ευκαιρία να πεταχτούν έξω και να την «φτύσουν»!
Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή που θα πρέπει να φωνάξει δυνατά και καθαρά τη φράση «φτου για μένα», να ακουστεί παντού και να το εννοεί κιόλας! Το «για μένα» να αντιπροσωπεύει τυπικά και ουσιαστικά όλους τους Έλληνες, μηδενός εξαιρουμένου. Να συνειδητοποιήσουμε βέβαια κι εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες αυτής της χώρας, πόσο σημαντικό είναι να μην βρεθούμε, ποτέ ξανά στο μέλλον, σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Θα πρέπει όμως πρώτοι απ’ όλους οι πολιτικοί μας, να αναγνωρίσουν επιτέλους την τεράστια ευθύνη που τους αναλογεί, να παραμερίσουν την όποια πολιτική τους ματαιοδοξία και να επανακαθορίσουν τον ρόλο τους, (τηρώντας έτσι και τον όρκο τους) ως υπηρέτες των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Να γίνουν επιτέλους πιο σοφοί, να οραματιστούν και να καταλάβουν, έστω και τώρα, «οι Ιθάκες τι σημαίνουν»! Ξέρουμε όλοι πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να συμβεί αυτό, όπως επίσης μπορούμε να φανταστούμε πόσο καλό θα ήταν κάτι τέτοιο για τη χώρα!
Η 21η Αυγούστου του 2018, αν και ιστορική, δεν είναι μέρα πανηγυρισμών για τους κυβερνώντες ούτε κατήφειας για τους αντιπολιτευόμενους αλλά ούτε και ιδανική ευκαιρία για μίζερους μικροκομματικούς διαξιφισμούς! Είναι μέρα περισυλλογής για όλους ανεξαιρέτως εμάς τους Έλληνες, που πληρώσαμε πολύ ακριβά το «κρυφτούλι» που παίξαμε με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον κακό εαυτό μας.
Είναι ανάγκη τώρα να συνειδητοποιήσουμε όλοι και να αναγνωρίσουμε με θάρρος, ειλικρίνεια και με αυτοκριτική διάθεση, τα λάθη που μας οδήγησαν στη σύγχρονη «Οδύσσειά» μας, για να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον.
Αν δεν θέλουμε να ακούσουμε σύντομα κάποιον από τους κρυμμένους «παίκτες» του γνωστού «παιχνιδιού» των αγορών, να μας «φτύνει» ξανά και να αναφωνεί, με γερμανική ή άλλη προφορά, «φτου ξελευθερία για όλους»!