Ο Διονύσης Κιμπιλής, παλιός μου φίλος από την Θεσσαλονίκη (πηγαίναμε μαζί στο γυμνάσιο) ήρθε στο Ηράκλειο. Έμενε σε ξενοδοχείο και μου τηλεφώνησε να συναντηθούμε. Για να αναγνωριστούμε, μετά από τόσα χρόνια, του είπα ότι εγώ θα φοράω τραγιάσκα. Συναντηθήκαμε σε καφενεδάκι στα Λιοντάρια. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε… Συγκινηθήκαμε. Παραλίγο να μας πάρουν τα κλάματα. Παραγγείλαμε εκείνος καφέ, εγώ τσάι. Πολλή ώρα κοίταζε ο ένας τον άλλο. Πόσο είχαμε αλλάξει από τότε!
– Αιμίλιε, αν σε συναντούσα στον δρόμο, αποκλείεται να σε αναγνώριζα.
– Ούτε εγώ θα αναγνώριζα εσένα, Διονύση. Πώς περνούν τα χρόνια! Πόσο αλλάξαμε! Αγνώριστοι γίναμε…
Σε λίγο ο σερβιτόρος έφερε ό,τι παραγγείλαμε, μαζί και νερό σε ένα πλαστικό μπουκαλάκι για τον καθένα μας. Ο Διονύσης όμως ζήτησε να πάρουν πίσω το πλαστικό μπουκάλι και να του φέρουν ένα ποτήρι νερό από την βρύση. Ας σημειωθεί ότι ο Διονύσης σπούδασε χημικός και ήταν υπάλληλος σε εργοστάσιο. Τώρα είναι συνταξιούχος και αυτός, σαν εμένα.
– Γιατί έτσι, Διονύση; ρώτησα αστειευόμενος. Τσιγκουνιές; Εγώ κερνώ…
– Αιμίλιε, ξέρεις τις φθαλάτες;
– Όχι. Ποιες είναι αυτές;
– Δεν είναι γυναίκες. Είναι χημικά τέρατα. Είναι όμως τα απαραίτητα συστατικά των καλλυντικών και των πλαστικών που όλοι μας χρησιμοποιούμε. Κάνουν τα καλλυντικά να μυρίζουν ωραία και να είναι απαλά στην χρήση τους. Κάνουν τα πλαστικά να είναι εύπλαστα και εύκαμπτα. Όμως είναι επικίνδυνα. Απορροφώνται από το δέρμα και κυκλοφορούν στο αίμα μας. Προέρχονται από επεξεργασία πετρελαϊκών προϊόντων.
Και βρίσκονται σε καλλυντικά, όπως λακ, αποσμητικά, αρώματα, ζελέ μαλλιών, σαπούνια, σαμπουάν, βερνίκια νυχιών, εντομοκτόνα… Βρίσκονται και σε όλα τα πλαστικά δοχεία ή αντικείμενα που χρησιμοποιούμε, όπως ποτήρια, μπουκάλια, συσκευασίες τροφίμων, ταπεράκια, παιδικά παιχνίδια, πλαστικά τμήματα ρούχων, πλαστικές κουρτίνες μπάνιου, πλαστικά καλύμματα δαπέδου… Οι χρήσεις του είναι πάμπολλες. Και η ζημιά που κάνουν είναι μεγάλη. Π.χ. ένα πλαστικό μπουκάλι, με νερό, ιδίως όταν βρεθεί σε θερμό χώρο (εκτός από τα βακτήρια που δημιουργούνται), εκλύει, βγάζει τις φθαλάτες του στο νερό που περιέχει.
Αυτές, όταν πιούμε το νερό, προκαλούν ορμονικές διαταραχές. Οι φθαλάτες είναι ενδοκρινικοί διαταράκτες. Μειώνουν ιδίως την γονιμότητα με τις επιπτώσεις που δημιουργούν στο αναπαραγωγικό μας σύστημα. Είναι επικίνδυνες για τις έγκυες γυναίκες και για τα μικρά ιδίως παιδιά. Έχουν συνδεθεί με τα θηλυπρεπή χαρακτηριστικά στα αγόρια… Ιδίως οι γυναίκες πρέπει να αποφεύγουν τα πολλά καλλυντικά και τα αρώματα.
– Μα αφού είναι τόσο επικίνδυνες, γιατί δεν απαγορεύεται η χρήση τους; Έλεγχος δεν γίνεται;
– Τα μέτρα προς το παρόν είναι χαλαρά. Οι σοβαρές π. χ. εταιρείες εμφιαλώσεως νερού, όσο να πεις, προσέχουν. Γιατί αν κάτι βρεθεί στο προϊόν τους, θα καταστραφούν. Όμως οι μικρές εταιρείες μπορούν να αλλάξουν μάρκα και να συνεχίσουν την παραγωγή τους με καινούργια ονομασία. Η ζημιά τους θα είναι μικρή. Γι’ αυτό μεγάλες και υπεύθυνες εταιρείες, όπως, ας πούμε, η Perrier, η Fiji, χρησιμοποιούν γυάλινα μπουκάλια.
– Μου φαίνεται ότι τα πλαστικά και τα κινητά θα αφανίσουν την ανθρωπότητα.
– Οπωσδήποτε δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικοί. Θέλω να πω ότι δεν πρέπει π.χ. να υποψιαζόμαστε ότι όλα τα πλαστικά μπουκάλια περιέχουν μολυσμένο νερό. Απλώς να προσέχομε.