Οι εκδηλώσεις για την διακοσιοστή επέτειο της ελληνικής επανάστασης, ήταν ομολογουμένως εκθαμβωτικές, αν αφαιρέσουμε κάποιους περιορισμούς λόγω της γνωστής πανδημίας του κορονοϊού. Το 1821, υπήρξε η απαρχή της δημιουργίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους, αλλά και η απαρχή της διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Τώρα, διακόσια χρόνια μετά από εκείνο το σημαδιακό ορόσημο, η μεν χώρα μας βρίσκεται ενώπιον νέων προκλήσεων, η δε γείτονα προς τα ανατολικά χώρα σε φρενίτιδα πορεία, προς νέα και περίεργα δρομολογημένη διαδικασία, όχι μόνο λεκτική, για αναβίωση όλων εκείνων των μεγαλείων που της στέρησε η δική μας επανάσταση και η ανατροπή εκείνης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.
Συνεχόμενες παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου, απειλές για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας που βρίσκονται κοντά της, συνεχιζόμενη κατοχή μεγάλου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας και μάλιστα με την άκρως προκλητική ανοχή του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, και τόσα άλλα που βρίσκονται στα καθημερινά δελτία ειδήσεων.
Αν μελετήσουμε λίγο ακόμα την νεότερη ιστορία του έθνους μας, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία επιθυμεί σφόδρα να οδηγήσει τις σχέσεις των δύο χωρών μας, στις οποίες όμως πρέπει να προσθέσουμε και εκείνες που αφορούν την Κυπριακή μεγαλόνησο, κάτι που δεν πρέπει επ’ ουδενί να λησμονούμε, σε ανατροπή, έστω ενός μέρους της Συνθήκης της Λωζάνης, του 1923, στην οποία κατά μέγα μέρος στηρίζονται οι σχέσεις των δύο χωρών μας.
Όσον αφορά, δε, το κυπριακό ζήτημα, κι εκεί τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο, παρά το γεγονός ότι κι’ αυτή η ανεξάρτητη χώρα βρίσκεται στο εσωτερικό της Ε.Ε. Απειλές προσάρτησης και της αδειανής Αμμοχώστου, συνεχείς εποικισμοί ώστε να επέλθει η πολυπόθητη πληθυσμιακή αλλοίωση και όλα αυτά που γνωρίζουμε τόσο καλά εδώ και πολύ καιρό.
Τα τελευταία χρόνια όσες προσπάθειες και αν έγιναν προς μια αποδεκτή λύση των πολυποίκιλων προβλημάτων του ελληνισμού με τους γείτονες, ανατολικά, έπεσαν με εκκωφαντικό κρότο στο κενό. Ας μην επανέλθουμε στη στάση των μεγάλων χωρών της Ε.Ε., αφού όλα πλέον είναι παγκοίνως γνωστά, μέχρι και το ύπουλο σχέδιο Ανάν με το οποίο φρόντισαν να εκβιάσουν την Κυπριακή Δημοκρατία ότι δήθεν αποτελεί την τελευταία της ευκαιρία για επίλυση!
Ακολούθησε το ζήτημα με την ανακάλυψη των ενεργειακών αποθεμάτων στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, και τώρα η διένεξη έχει ήδη γίνει εντονότερη με μια καινούργια διάσκεψη που δρομολογείται από μεγάλες δυνάμεις οι οποίες προφανώς επιθυμούν την ηρεμία στην περιοχή για δικούς τους λόγους η κάθε μια. Ταυτόχρονα παρατηρείται μια κάποια στροφή της συμπεριφοράς του Τούρκου προέδρου, με σκοπό την αποφυγή κυρώσεων από μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και το συγκεκριμένο θέμα έχει καταντήσει ανούσιο παιδικό ανέκδοτο, και δεύτερον λόγω της ανόδου στην εξουσία, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, του Τζο Μπάιντεν και της απομάκρυνσης του Ντόναλντ Τραμπ. Δεν γνωρίζουμε ακόμα λεπτομέρειες γι’ αυτή τη διάσκεψη που ετοιμάζεται.
Όμως εκεί η χώρα δεν πρέπει να υποκύψει σε πιέσεις ούτε των Αμερικανών, ούτε κάποιων γνωστών χωρών της Ε.Ε. που βρίσκονται απέναντι στα συμφέροντα και στα δίκαια του ελληνισμού, αιώνες τώρα! Γιατί η βεντάλια των απαιτήσεων των Τούρκων έχει ανοίξει επικίνδυνα. Εκεί, σε λίγους μήνες απ’ ότι προαλείφεται, συζητώντας αμυνόμενοι μόνο έχουμε να χάσουμε και τίποτα να κερδίσουμε. Η γειτονική χώρα έχει πείρα μεγάλη σε τέτοιου είδους λοβιτούρες και δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις παράνομες αξιώσεις της, γιατί θα έχει δίπλα της τους γνωστούς αγνώστους μας υποστηρικτές της.
Οι εκβιασμοί, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι θα γίνουν εντονότεροι. Ας μην είμαστε ακόμα αφελείς! Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για δύο ξεχωριστά κράτη στη μεγαλόνησο, γιατί έτσι δεν θα μπορέσει να ευοδώσει τους πραγματικούς της στόχους που είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Κύπρου.
Το αντίθετο! Γιατί η γειτονική χώρα με οποιαδήποτε μορφής ομοσπονδία ή συνομοσπονδία υπογράψει, την οποία σημειωτέον οι δικοί μας μάλλον θα εμφανίσουν ως επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας, θα απαιτήσει κάποια μικρά παραθυράκια στις σχετικές διατάξεις που θα της επιτρέψουν αύριο μεθαύριο να προχωρήσει στο επόμενο και τελειωτικό δυστυχώς χτύπημα. Οι Τούρκοι είναι πολύ καλοί σε αυτό το παιχνίδι.
Το έχουν αποδείξει διαχρονικά, άλλωστε, στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την Ίμβρο και την Τένεδο, μεταξύ των πολλών άλλων. Γνωστά πράγματα! Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι οι κυβερνώντες και εδώ και στην Κύπρο δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά. Αλλοίμονό μας, τότε! Αλλοίμονό μας! Όμως γιατί σύρονται τώρα πίσω από αυτές τις διαφαινόμενες συνομιλίες; Ποιος βρίσκεται πίσω από τους εκβιασμούς για τη συγκεκριμένη συνάντηση; Και γιατί, άραγε, ο υπουργός μας των Εξωτερικών μετέβη πριν λίγο στην τουρκική πρωτεύουσα;
Δυστυχώς πολλά γίνονται εν αγνοία μας! Χάσαμε ήδη, πριν λίγους μήνες, την χρυσή ευκαιρία να οχυρωθούμε πίσω από μια ενιαία αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, για λόγους που οι κυβερνώντες δεν μας εξήγησαν, ας μην προχωρήσουμε την αστοχία κι άλλο! Τα διακόσια χρόνια από την ελληνική επανάσταση ας γίνουν η αρχή μιας καινούργιας ελπιδοφόρας πορείας του ελληνισμού, Ελλάδας και Κύπρου, και όχι υποχωρήσεων από τα δίκαια συμφέροντα των δύο χωρών του ελληνισμού.
Η ιστορία είναι υπομονετική κι έχει πολλές ακόμα σελίδες άγραφτες πάνω σε αυτό το κρίσιμο εθνικό μας θέμα. Εκείνο που έλαβε χώρα πριν ένα χρονικό διάστημα στο επίμαχο θέμα της Βόρειας Μακεδονίας δεν πρέπει με κανένα τρόπο να επαναληφθεί και πάλι, ούτε οι γνωστές πολιτικές διαμάχες και εθνικοί διχασμοί.
Τελειώνοντας να πούμε πως το χειρότερο σενάριο είναι ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση στη χώρα μας πόρρω απέχει από το να συμπεριφέρεται όπως αρμόζουν οι δύσκολοι καιροί που βιώνουμε, κι αυτό επειδή ακόμα δεν έχει βρει τον κατάλληλο βηματισμό της στο πολιτικό γίγνεσθαι, δεδομένου ότι αναλώνεται συνεχόμενα σε επιπόλαιες συμπεριφορές που δεν έχουν καμία σχέση με το ρόλο της.
Υποστηρίζει αψυχολόγητες πορείες, κοινωνικές αντιδράσεις και καταλήψεις, ωσάν να επιθυμεί να ικανοποιήσει κάποια στελέχη της που ανήκουν σε εκείνο το 3%, παρακάμπτοντας το υπόλοιπο που επιθυμεί σφόδρα να προσελκύσει ξανά. Ετούτες τις στιγμές η θέση της είναι δίπλα και απέναντι σε κάθε άστοχη ενέργεια των κυβερνώντων, βοηθώντας και ελέγχοντας, ταυτόχρονα! Δυστυχώς όμως δείχνει καθημερινά ότι περί άλλων τυρβάζεται!
Τα διακόσια όμως χρόνια μας έχουν διδάξει πολλά! Ας μην μας διδάξουν κι άλλα περισσότερα στον τρίτο ελεύθερο αιώνα μας!