Ανέκαθεν οι φιλοδοξίες των μεγάλων της οικουμένης γίνονταν αιτία να χυθεί αθώο αίμα λαών. Στις μέρες μας ο ανήσυχος γείτονάς μας ο Ερντογάν φιλοδόξησε να μεγαλώσει το κράτος του. Θυμήθηκε παλιές δόξες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και θέλησε να αυξήσει την έκταση της σημερινής Τουρκίας εις βάρος των γειτόνων του. Και άρχισε πόλεμο στα βόρεια της Συρίας. Και ετοιμάζεται, κατά τα φαινόμενα, για πόλεμο και με την Ελλάδα. Θέλει να κάνει δικά του τα νησιά του Αιγαίου, γιατί κάποτε αυτά ανήκαν στην εξουσία των σουλτάνων. Αποτελούν τα σύνορα της καρδιάς του, όπως λέει. Και δεν τα ξεχνά.
Αν το καλοσκεφτούμε όμως, όλοι οι λαοί της γης έχουν κάποιους κρυφούς πόθους. Κάποιες διεκδικήσεις βασιζόμενες στην ιστορία, όπως τουλάχιστον οι ίδιοι την πλάθουν και την διδάσκουν στον τόπο τους. Διότι μπορεί και να μην είναι αμερόληπτη η έκθεση των γεγονότων στην δική τους ιστορία.
Διότι κάθε λαός σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα πλάθει και διηγείται την ιστορία του. Εξάλλου και εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να εγείρομε αξιώσεις και να διεκδικήσομε π. χ. την βόρεια Μακεδονία, την βόρεια Ήπειρο… Και να κηρύξομε πόλεμο για να κατακτήσομε τα εδάφη αυτά. Διότι κάποτε δικά μας ήτανε. Και αυτά και άλλα πολλά. Και να βάλομε τους νέους μας να πολεμούν και να σκοτώνονται.
Ευτυχώς που μέχρι τώρα δεν παρουσιάστηκε κανείς παραλογιζόμενος ηγέτης με τέτοιες ιδέες στην χώρα μας, ώστε να πείσει και να φανατίσει τον λαό να ξεσηκωθεί. Και να σκοτώνονται παλικάρια για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες του. Σήμερα ο Ερντογάν αυτό προσπαθεί να κάνει στην δική του χώρα. Φανάτισε και ξεσήκωσε τον λαό του. Έτσι έκανε και ο Χίτλερ παλαιότερα. Έτσι έκανε και ο Ναπολέων. Και ποιο ήταν το κέρδος των λαών τους;
Βέβαια έχουν γίνει και πόλεμοι λαών εναντίον γειτόνων τους όχι με κατακτητικό σκοπό, αλλά για αποτροπή της απειλής υποδουλώσεως, δυστυχίας και εξευτελισμού. Τέτοιοι ήταν οι πόλεμοι των αρχαίων Ελλήνων εναντίον των Περσών, η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου αρχικώς: πόλεμοι αμυντικοί, πόλεμοι απελευθερωτικοί. Και μη μου πείτε ότι εγώ τώρα προσχήματα ζητώ να βρω για να δικαιολογήσω τα δικά μας. Απλώς αυτή είναι η αμερόληπτη αλήθεια.
Πάντως ο πόλεμος, είτε αμυντικός είτε απελευθερωτικός είτε κατακτητικός, είναι πάντοτε κακός, φρικτός. Σκοτώνονται παλικάρια και θρηνούν μάνες. Αθώα θύματα τα παιδιά και οι γυναίκες. Μακάρι ο ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) να αποκτήσει κάποτε τέτοια δύναμη επιβολής, ώστε οι διαφορές των λαών να λύνονται σε διεθνές δικαστήριο, με δικαιοσύνη.
Και να μην έχουν την δύναμη φιλόδοξοι ηγεμόνες να ξεσηκώνουν τους λαούς και να τους βάζουν να σκοτώνονται μεταξύ τους για να ικανοποιήσουν δικές τους φιλοδοξίες. Για να δοξαστούν στην ιστορία. Κάτι τέτοιοι ηγέτες δεν είναι ήρωες. Είναι εγκληματίες. Ας αφήσουν τους λαούς να ζουν ήρεμα, με ειρήνη και φιλία μεταξύ τους.