Η συμφωνία των Πρεσπών ανήκει πλέον στην παντοδύναμη και υπομονετική ιστορία. Όμως πέρα από το κλείσιμο κάποιων καθαρά γραφειοκρατικών διαδικασιών, θα ανοίξει σίγουρα άλλες και σε βάθος χρόνου. Ήδη έχουν αρχίσει, στο εσωτερικό, οι αλληλοκατηγορίες μελών της ίδιας κυβέρνησης, αλλά δύο διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών που την συγκροτούσαν έως πρόσφατα.
Κάποιοι κύριοι τους οποίους συνέδεσε το ίδιο πάθος για εξουσία, αρχίζουν πλέον ανοιχτά να κατηγορεί ο ένας τον άλλο, προφανώς για διπλωματικούς χειρισμούς στους οποίους αμφότεροι είχαν άμεση εμπλοκή άγνωστη στο πλατύ κοινό. Η συμφωνία των Πρεσπών δρομολογεί την ίδια στιγμή καινούργιες ανακατατάξεις στο πολιτικό προσκήνιο, με βασικό παράδειγμα την διάλυση των μικρών κομμάτων από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Ίσως να αποτελούσε διακαή πόθο των κυβερνώντων ο οποίος και δρομολογήθηκε κατάλληλα από την κυβέρνηση, με σκοπό την υφαρπαγή βουλευτών και ψηφοφόρων, ώστε αφενός μεν να περάσει η εν λόγω συμφωνία, αφετέρου να γίνει επιτέλους η μετάλλαξη ολόκληρου του φαινότυπου και ουδαμώς του γονότυπου του πρώην ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο πρωθυπουργός να παραμείνει ο βασικός ρυθμιστής των μελλοντικών εξελίξεων, εξαφανίζοντας από το κοινοβούλιο μικρούς παίχτες οι οποίοι ίσως κάποια στιγμή βρίσκονταν απέναντί του.
Ταυτόχρονα γίναμε μάρτυρες ανεκδιήγητης μετακίνησης μεγάλου αριθμού βουλευτών από το ένα κόμμα σε άλλο, ακούσαμε δηλώσεις αμφίσημες, άλλες το πρωί κι άλλες το βράδυ, δεν ξέρουμε αν έγιναν πίσω απ’ τις κάμερες συναλλαγές και διαβουλεύσεις, πολλοί άλλαξαν ενδυμασία φορώντας κάποια άλλη πιο φανταχτερή που προκαλούσε γέλωτα και μόνο, στην αρχή τουλάχιστον, φέρνοντας έτσι για εφέτος τις Αποκριές κοντύτερα, έγινε η απαραίτητη “σύγκρουση” των πολιτικών αρχηγών στο ναό της Δημοκρατίας, και στο τέλος ψηφίστηκε η περιβόητη συμφωνία, δηλαδή έλαβε επίσημα χώρα η υιοθέτηση και αποδοχή του νέου διπλωματικού Βατερλό για τη δύσμοιρη χώρα. Κι όλα αυτά μέσα σε κλίμα απαράδεκτου εθνικού διχασμού τον οποίο σίγουρα κάποιοι επεδίωξαν για λόγους τους οποίους οι ίδιοι γνωρίζουν καλά.
Είναι νωρίς να δούμε τις απώτερες επιπλοκές της συμφωνίας, οι οποίες αναμφίβολα θα ξεδιπλώνονται αργά και σταθερά τις επόμενες δεκαετίες και εποχές. Το βέβαιο είναι ότι η ιστορία θα σημειώσει μελανά για ακόμα μια φορά, παραλείψεις, επιπολαιότητες, προκλητικές άγνοιες, αντεγκλήσεις απαράδεκτες μεταξύ κομμάτων τα οποία θα έπρεπε να μπορέσουν επιτέλους να συνεννοηθούν πάνω σε κρίσιμα εθνικά θέματα, κι όχι να προσπαθούν οι αρχηγοί και τα μέλη τους να εκστομίζουν δήθεν εντυπωσιακές ατάκες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για να ικανοποιήσουν τους θεατές και οπαδούς, τεχνητές παραχαράξεις της αδύναμης πραγματικότητας, πρόσκαιρα δημιουργήματα απατεώνων να έρχονται μπροστά ασύστολα, κι η αντίσταση ενός λαού μπροστά σε όλα αυτά να φαντάζει παντελώς αδύναμη!
Αν δεν είναι ένα απέραντο θέατρο σκιών που απλώνεται σαν τοξικό σύννεφο όλα αυτά, πώς θα μπορούσαμε άραγε να το αποκαλέσουμε; Πώς θα μπορούσαμε να περιγράψουμε έναν ολόκληρο και ημιαναίσθητο λαό να παρατηρεί ολίγιστους, πρόσκαιρους και τυχάρπαστους εκπροσώπους του να αλλάζουν στρατόπεδο και ιδεολογία απλώς και μόνο για να αποκτήσουν ως αντάλλαγμα λίγη δόξα, προσωρινή φυσικά;
Καινούργιες παντιέρες στον πολιτικό αέρα να υψώνονται με την ελπίδα κάποιου ευνοϊκού γι’ αυτούς αέρα, κατηγορίες και υπονομεύσεις που ούτε θα μπορούσαν να διανοηθούν λίγους μήνες πριν, ευκαιριακές αλλαγές στρατοπέδων που άλλοι κάποτε τις ονόμαζαν αποστασίες, τον τελευταίο καιρό μεταμορφώθηκαν σε εντελώς διαφορετικό από εκείνο που ήταν έως τώρα, άλλοι να εθελοτυφλούν, να παθιάζονται, να υποκρίνονται μέσα σε ένα κρίσιμο πολιτικό ρινγκ με τελικό αποδέκτη τον δύστυχο και δύσμοιρο ελληνικό λαό.
Όποιος μπορεί να δει πίσω απ’ όλα αυτά σήμερα θλίβεται, και κυρίως πως μια κυβέρνηση η οποία συνηθίζει να ισχυρίζεται ακόμα πως είναι αριστερή, να οδεύει προς άλλες κατευθύνσεις απ’ εκείνες που είχε χαράξει αρχικά, και μάλιστα κάνοντας επιθετική κριτική σε ολόκληρη την αριστερά από την οποία υποτίθεται ότι προέρχεται!
Πως μπορεί μέσα στην επιχειρηματολογία της και μεταμορφώνει σε φασίστες όσους έχουν διαφορετική άποψη από αυτούς! Πώς δρομολογείται με όλα αυτά μπροστά μας ένας καινούργιος εθνικός διχασμός χωρίς να τον βλέπουν! Γιατί η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν υπόθεση του ενός, ή πιο πιστά κάποιων αλλότριων με τα εθνικά μας συμφέροντα! Ήταν υπόθεση όλων των Ελλήνων, και μόνον!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του Χειρουργικού Τομέα στο ΠΑΓΝΗ