Κάποιος Υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης είχε από άγνοια την έμπνευση να περιθωριοποιήσει τη λατινική γλώσσα. Ευτυχώς το λάθος φαίνεται να διορθώνεται. Φυσικά δεν θα αποτολμούσε την κατάργηση, αν με τεράστια ευθύνη πολλών δεν είχε υποτιμηθεί η αξία και η σημασία των λατινικών σπουδών, ιδιαίτερα ορισμένων πανεπιστημιακών που δεν έχουν να παρουσιάσουν καμιά αξιόλογη μελέτη για το αντικείμενό τους, αλλά ασχολούνται με πολλά και διάφορα υποτιμώντας τα μεγάλα έργα της Λατινικής. Επίσης, δεν μεταδίδουν ούτε στους φοιτητές τους καμιά ευαισθησία. Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τις πανελλαδικές εξετάσεις και τον μηχανικό τρόπο διδασκαλίας.
Ευτυχώς υπήρξαν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου που αφιερωμένοι στο έργο τους με έμπνευση και αγάπη δίδαξαν, αλλά και μετέφεραν στη γλώσσα μας μεγάλα έργα της λατινικής φιλολογίας. Θα αναφέρω μόνο τον Λεωνίδα Τρομάρα, που δυστυχώς έφυγε νωρίς, για το έργο του στον Κάτουλο και τον ακαδημαϊκό Θεόδωρο Παπαγγελή που με εμπνευσμένο τρόπο μετέφρασε την Ερωτική Τέχνη και τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου και σχετικά πρόσφατα την Αινειάδα του Βιργιλίου, ένα κατόρθωμα πραγματικό, με εισαγωγές και σχόλια. Φυσικά και τον κοινό μας δάσκαλο Κ. Γρόλλιο για τη συνολική του διδακτική και μεταφραστική δουλειά.
Αν κάνω αυτή την αναφορά είναι επειδή είχα την τύχη να δω στο Κηποθέατρο Μ. Χατζηδάκι μια εξαιρετική θεατρική παράσταση από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. με τον Φαέθοντα του Οβιδίου από τη μετάφραση του Θ. Παπαγγελή και κάποια σωζόμενα αποσπάσματα από τη χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη σε μετάφραση Γ. Σαμπατακάκη. Σκηνοθέτης ήταν η Έφη Θεοδώρου και έπαιζαν οι ηθοποιοί Μαρία Σκουλά, Μάξιμος Μουμούρης και Λάμπρος Κωνσταντέας. Ήταν μια απολαυστική παράσταση. Με μέσα λιτά και συμβολικά απέδωσαν τον λόγο και τον μύθο με όλη του τη δραματική πλοκή.
Ο Φαέθων πληγωμένος, επειδή αμφισβητείται ότι είναι γιός του Ήλιου, πηγαίνει στη μητέρα του και ζητά επιβεβαίωση. Εκείνη του συνιστά να επισκεφτεί τον πατέρα του, τον Ήλιο, για να καθησυχάσει την αμφιβολία του. Ο Ήλιος τον υποδέχεται, αφαιρεί το λαμπρό του στέμμα για να γίνει ορατός και επιβεβαιώνει ότι είναι πραγματικό του παιδί.
Ο Φαέθων τον ορκίζει ότι θα κάνει ότι του ζητήσει και εκείνος του ζητά να του επιτρέψει να οδηγήσει μια μέρα το λαμπρό του άρμα. Αναγκασμένος από τον όρκο ο Ήλιος δέχεται και η τραγωδία ακολουθεί. Ο άπειρος ηνίοχος δεν μπορεί να κουμαντάρει το άρμα και το Σύμπαν κατακαίεται, τα χιόνια λιώνουν, επίκειται ολοκληρωτική καταστροφή. Ο Δίας κατακεραυνώνει τον Φαέθοντα και η τάξη επανέρχεται. Η ομορφιά των στίχων είναι θαυμάσια και τα διδάγματα είναι πολλαπλά. Τιμωρείται φυσικά η αλαζονεία ενός νέου που υπερβαίνει τα όρια απειλώντας να καταστρέψει την τάξη του Σύμπαντος.
Η ποιητική αξία του έργου δεν μπορεί να μεταφερθεί στο σημείωμά μου. Το έργο του Οβιδίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις GUTENBERG σε μετάφραση του Θ. Παπαγγελή με τίτλο Σώματα που άλλαξαν τη θωριά τους. Ευχαριστώντας όλους τους συντελεστές της παράστασης θα κλείσω με την ευχή το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. να βρει το δρόμο του στα άξια χέρια της νέας του Διευθύντριας της κ. Έφης Θεοδώρου που τόσο έχει ανάγκη ολόκληρη η Κρήτη.