Για την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ γράφτηκαν πολλά και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα στο προσεχές διάστημα με την οριστική της αποχώρηση από την γερμανική καγκελαρία. Πολλοί τής προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό της ισχυρότερης γυναίκας στον πλανήτη για αρκετό καιρό και όχι άδικα.
Συμπαραστάτης σταθερός στην άσκηση της διεθνούς πολιτικής της, υπήρξε πάντα η οικονομική ευρωστία της χώρας της. Επομένως, η επίσκεψή της στην Ελλάδα, λίγες μέρες πριν αποχωρήσει οριστικά από την ενεργό πολιτική, δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να περάσει όχι μόνο απαρατήρητη και φυσικά πολλαπλώς και πολυποίκιλα ασχολίαστη.
Μας επισκέφτηκε την ημέρα της εθνικής μας εορτής και επετείου εναντίον ενός συμμάχου της με τα γνωστά καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη χώρα μας, αλλά αυτήν την επίσκεψή της ουδόλως ενδιέφεραν οι σχετικές λεπτομέρειες Ειπώθηκαν πολλά μπροστά στα τηλεοπτικά συνεργεία, αλλά και πολλά που δεν θα μάθουμε για αρκετό χρονικό διάστημα, ίσως μάλιστα και ποτέ.
Για το Βερολίνο ο ερχομός της αποτελούσε δείγμα και απτή απόδειξη της συνεργασίας των δύο χωρών μας, μέσα στα πλαίσια που ορίζει η μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεκτόν!
Η ιστορία βέβαια ούτε ξαναγράφεται, αλλά ούτε και παραγράφεται. Όσα διημείφθησαν την τελευταία δεκαετία με τα σκληρά χρόνια των μνημονίων και τον ρόλο της σε αυτά, είναι γνωστά και οικεία σε όλους, εντός και εκτός των τειχών της Ε.Ε. και μάλιστα με αρκετές λεπτομέρειες οι οποίες δεν επιδέχονται κάποιας αμφισβήτησης. Στο νου και στη θύμηση της πλειονότητας των Ελλήνων η στάση που τήρησε υπήρξε έντονα ανθελληνική.
Μνημόνια, υπαινιγμοί περί κατωτερότητας και αδιάφορων για εργασία Ελλήνων πολιτών, με ευγενικούς φυσικά χαρακτηρισμούς, πολλαπλές ειρωνείες στελεχών της για όσα μας αφορούσαν, ανεβοκατεβάσματα πρωθυπουργών και κυβερνήσεων, εκβιαστικά διλήμματα για ξεπούλημα της πολιτιστικής μας περιουσίας, και τόσα άλλα που δεν χωράει ανθρώπινος νους και όλα βεβαίως είχαν την δική της τελική και αποφασιστική σφραγίδα.
Αλήθεια με την ευκαιρία του ερχομού της, σκόπευε να συζητήσει ή να συζήτησαν άραγε με τον Έλληνα πρωθυπουργό και το περιβόητο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων προς τη χώρα μας που τόσες δεκαετίες αναφερόμαστε; Ας μην τρέφουμε, όμως, αυταπάτες! Ειπώθηκαν πολλά για τις στενές σχέσεις των δύο χωρών μας, για την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, και σίγουρα για τη σύμμαχο χώρα της Γερμανίας, την Τουρκία.
Γιατί εμείς είμαστε ο εταίρος της στην Ε.Ε. αλλά η Τουρκία ο μόνιμος και πολύτιμος σύμμαχός της εκτός αυτής. Η Ελλάδα, γι’ αυτή όπως και για τους Γερμανούς, μετά την δέσμευση πόσων άραγε υποδομών μας στο γνωστό υπερταμείο για κάπου έναν ολόκληρο αιώνα, είναι κατάλληλη μόνο για υποδοχή και σχεδόν μόνιμη εγκατάσταση μεταναστών, τόπος για επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά συστήματα και ανεμογεννήτριες και για στενή συνεργασία στην παραγωγή ενέργειας σε βουνά και λαγκάδια της ελληνικής υπαίθρου και των ελληνικών νησιών, και για συζήτηση γενικώς και αορίστως.
Εδώ, να μην ξεχνάμε, εντάσσεται και η ταχύτητα με την οποία η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε στην ταχεία απομάκρυνση του λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, στέλνοντας κάποιους συμπολίτες μας στη βόρειο Ελλάδα στην ανεργία.
Οπωσδήποτε λοιπόν, να επανέλθουμε, επικεντρώθηκαν οι συζητήσεις και στα ελληνοτουρκικά θέματα. Δεν θα μπορούσε βεβαίως να γίνει διαφορετικά! Η όποια στάση της στο συγκεκριμένο θέμα ήταν λυπηρή για την Ελλάδα και εξόχως μειωτική, χωρίς ίχνος εύκολου χαρακτηρισμού, επιπολαιότητας και λαϊκισμού. Κάποιες στιγμές πρέπει να αναλογισθούν οι πολιτικοί μας, όλοι ανεξαιρέτως της τελευταίας δεκαετίας, σε ποιες υποχωρήσεις προέβησαν και με ποια ανταλλάγματα και αν άξιζε να γίνουν όλα αυτά.
Ευσεβείς πόθοι μας, βεβαίως! Ποιος δεν θυμάται λοιπόν πόσες φορές δεν εκβίαζε τη χώρα μας ή την Κυπριακή Δημοκρατία, να μην την λησμονούμε ποτέ κι’ αυτή, για την μη λήψη μέτρων εναντίον της συμμάχου της, της Τουρκίας; Δυο χρόνια τώρα, κάθε λίγους μήνες γίνονταν συσκέψεις υψηλού επιπέδου στην Ευρώπη για την δήθεν λήψη μέτρων εναντίον της Τουρκίας με αφορμή τη στάση της απέναντί μας, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Η γελιοποίηση, φυσικά, της χώρας μας, του ελληνισμού γενικότερα! Η προειδοποίηση δήθεν της γείτονος να εφαρμόσει τα μέτρα που υποδείκνυε η Ε.Ε., δηλαδή η Γερμανία, δημοσίως. Γιατί πίσω αναμφίβολα λέγονταν άλλα. Οι περίφημες κυρώσεις είδαμε που κατέληγαν! Η μια σύνοδος τις μετέθετε στην άλλη, ναι έτσι ακριβώς! Τόσο προκλητικά! Γιατί η τουρκική επιθετικότητα συνεχώς αυξανόταν για να φτάσει έως εδώ, τουτέστιν να μας απειλεί με τα πολεμικά της σκάφη δίπλα στην ανατολική Κρήτη!
Και με την ευκαιρία εδώ να τονίσουμε ή καλύτερα να υπενθυμίσουμε συγκεκριμένη δήλωση σημαίνοντος στελέχους της κυβέρνησης ότι δηλαδή η Ελλάδα θα προασπίσει τα δικαιώματά της… έως τα έξι ναυτικά μίλια. Αλήθεια τι σήμαινε αυτή η επικίνδυνη, καθ’ όλα, δημόσια τοποθέτηση;
Δεν πήραμε απάντηση, αλλά σίγουρα υπαινίσσεται και εγκυμονεί κινδύνους που ακόμα δεν βιώσαμε κατάσαρκα, αλλά επιστρέφοντας ξανά στην καγκελάριο, υποψιαζόμαστε σε πόσους εκβιασμούς υπέβαλε τους Έλληνες πρωθυπουργούς με δεδομένο ότι ήταν ικανή να ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ένωση, ώστε να εξυπηρετηθούν με απόλυτη ακρίβεια τα γερμανικά συμφέροντα.
Τώρα στο ερώτημα αν και κατά πόσο οι δικοί μας πολιτικοί εξαγόρασαν κάποια χρόνια πρωθυπουργίας με τυφλή υποταγή σε αυτή είναι μία υπόθεση στην οποία δεν υπάρχει αποδεδειγμένη απάντηση. Και φυσικά ας μην αναμένουμε τις δικές τους απαντήσεις. Αλλά παρατηρώντας την επικαιρότητα όλα αυτά τα χρόνια, φυσικά και διατηρούμε ακέραιο το δικαίωμα να κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις και να καταλήγουμε στα δικά μας συμπεράσματα.
Κάποτε, όμως, ας γίνει μάθημα στους υψηλόβαθμούς πολιτικούς μας για κάποιου είδους και μορφής συναίνεση και συνεργασία πάνω σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Γιατί αυτά βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από τις όποιες προσωπικές, κυρίως, και φυσικά κομματικές φιλοδοξίες!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ